Δεν προκαλεί συνεπώς έκπληξη το γεγονός ότι ολοένα περισσότερες μελέτες υποδηλώνουν πως ο εγκέφαλος χρειάζεται όλες τις αισθήσεις για να διατηρείται υγιής και πως όταν χάνουμε κάποια από αυτές, οι νοητικές λειτουργίες φθίνουν.

Θα περίμενε κανείς ότι αυτό αφορά την ακοή, αφού αλλεπάλληλες μελέτες έχουν συσχετίσει τη βαρηκοΐα με σημαντική έκπτωση των νοητικών λειτουργιών και αυξημένο κίνδυνο άνοιας. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν τα επιστημονικά δεδομένα που δείχνουν ότι το ίδιο ισχύει και με τα προβλήματα όρασης.

«Αν και δεν έχει ακόμα αποδειχθεί πως υπάρχει σχέση αιτίας-αποτελέσματος ανάμεσα στην όραση και τη νοητική διαταραχή, αυξάνονται διαρκώς τα στοιχεία που δείχνουν ότι τα προβλήματα όρασης στην τρίτη ηλικία μπορεί να επιταχύνουν την νοητική εκφύλιση», λέει ο χειρουργός-οφθαλμίατρος Δρ. Αναστάσιος Κανελλόπουλος, καθηγητής Οφθαλμολογίας Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης, NYU Medical School. «Ως φαίνεται, όταν ο εγκέφαλος δυσκολεύεται να αντιληφθεί με οποιονδήποτε τρόπο τον κόσμο γύρω του, καθίσταται λιγότερο ικανός να εκτελέσει και άλλες σημαντικές λειτουργίες».

Άνοια και προβλήματα όρασης. Πορείες παράλληλες

Η συσχέτιση όρασης και νοητικών λειτουργιών είναι πολύ σημαντική. Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από ένας στους 30 Ευρωπαίους έχουν μειωμένη όραση, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Euroblind. Η μειωμένη όραση είναι πιο συχνή στους ηλικιωμένους, στους οποίους συχνά δεν διαγιγνώσκεται καν, αφού δεν πηγαίνουν στον οφθαλμίατρο.

Η αναλογία αυτή είναι πιθανό να διπλασιαστεί έως το 2050, κυρίως εξαιτίας του καταρράκτη, του γλαυκώματος και της ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας που παρατηρούνται πρωτίστως σε ηλικιωμένα άτομα.

Κάθε 20 χρόνια, εξάλλου, αναμένεται διπλασιασμός στην επίπτωση της άνοιας, δηλαδή στον αριθμό των νέων διαγνώσεων της νόσου.

Τι δείχνουν οι μελέτες

Η μία μελέτη μετά την άλλη δείχνουν ότι μειωμένη όραση και άνοια σχετίζονται στενά. Η νεότερη από αυτές, από το Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι, ανέλυσε στοιχεία από περισσότερους από 2.500 άνδρες και γυναίκες, ηλικίας 65-84 ετών.

Από το 1993 έως το 2003 οι εθελοντές είχαν υποβληθεί τέσσερις φορές σε αξιολόγηση των νοητικών δεξιοτήτων και της οπτικής οξύτητάς τους.

Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, το ποσοστό της νοητικής διαταραχής αυξήθηκε στο μεσοδιάστημα από 11% σε 20,6%. Όσοι εθελοντές είχαν διαταραχή της όρασης διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν νοητική διαταραχή. Και όσων τα οφθαλμολογικά προβλήματα επιδεινώθηκαν με το πέρασμα του χρόνου, είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν έκπτωση των νοητικών λειτουργιών τους.

Ανάλογα ευρήματα είχε το 2017 η ανάλυση στοιχείων από σχεδόν 33.000 ηλικιωμένους. Σε αυτή τη μελέτη, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ εξέτασαν την οπτική οξύτητα των εθελοντών τους, καθώς και νοητικές δεξιότητες όπως η μνήμη, ο προσανατολισμός και ο προγραμματισμός.

Και πάλι το εύρημα ήταν το ίδιο: όσο περισσότερα προβλήματα οράσεως είχαν οι ηλικιωμένοι, τόσο πιο εξασθενημένες ήταν οι νοητικές λειτουργίες τους.

«Η συσχέτιση που παρατηρούμε σε πολλές μελέτες δεν σημαίνει ότι τα προβλήματα οράσεως είναι η αιτία της έκπτωσης των νοητικών λειτουργιών», διευκρινίζει ο Δρ. Κανελλόπουλος. «Ωστόσο είναι προφανές πως όταν δεν μπορείς να αλληλεπιδράσεις πλήρως με τον κόσμο που σε περιβάλλει, έχεις λιγότερα εγκεφαλικά ερεθίσματα και έτσι είναι πιθανότερο να ελαττωθεί η εγκεφαλική λειτουργικότητά σου».

Πενταπλάσιος κίνδυνος άνοιας για ηλικιωμένους με «παραμελημένα» προβλήματα όρασης

Άλλη μελέτη, που είχε δημοσιευθεί το 2010 στο περιοδικό American Journal of Epidemiology, είχε δείξει πως οι ηλικιωμένοι με τη φτωχότερη όραση είχαν 63% περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν άνοια σε διάστημα 8,5 ετών.

Επιπλέον, όσοι ηλικιωμένοι με προβλήματα όρασης δεν πήγαιναν ποτέ στον οφθαλμίατρο, είχαν πενταπλάσιες πιθανότητες να εκδηλώσουν έκπτωση των νοητικών λειτουργιών τους. Είχαν επίσης 9,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με νόσο Αλτσχάιμερ.