Σύμφωνα με ευρήματα που παρουσίασε σε η κ. Βασιλική Μαράκα, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, μετά τη διάγνωση της νόσου σε μια οικογένεια, 3 στα 5 ζευγάρια οδηγούνται σε διαζύγιο. «Είναι απαραίτητο, τα άτομα που διαγιγνώσκονται με ΣΚΠ να διατηρούν την ανεξαρτησία τους σε όλους τους τομείς της ζωής τους, ώστε να αισθάνονται ισότιμα μέλη της κοινωνίας και να απολαμβάνουν την τόσο σημαντική αυτοεκτίμηση».

Ειδικότερα, ανέφερε ότι το άτομο που διαγιγνώσκεται με ΣΚΠ έχει δικαίωμα να επιλέγει τον τρόπο ζωής που του ταιριάζει, προσαρμόζοντας αυτό που αγαπά στα νέα δεδομένα της ασθένειάς του. Η σωστή ενημέρωση της οικογένειας, συγγενών και φίλων σχετικά με τη νόσο και την αντιμετώπισή της, είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της καλής ψυχολογίας και της προσαρμογής των ατόμων που το περιβάλλον στα νέα δεδομένα. Στο πλαίσιο αυτό η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, στηρίζει και την Εκστρατεία Ενημέρωσης Κοινού για την Πολλαπλή Σκλήρυνση, με κεντρικό μήνυμα «Προορισμός: Μια καλύτερη Ζωή. Σκέψου θετικά!» η οποία φέρει και την αιγίδα της Ελληνικής Ακαδημίας Νευροανοσολογίας. Στόχος της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας είναι η ενημέρωση του κοινού, αλλά και η ενθάρρυνση της θετικής στάσης των ατόμων με ΣKΠ ότι μπορούν να έχουν μια γεμάτη ζωή και ότι είναι σημαντικό να διαφυλάξουν τη λειτουργικότητα του μυαλού και του σώματος, αλλά και την πνευματική και σωματική τους ανεξαρτησία» επισημαίνει η κ. Μαράκα.

Από τη μεριά του ο αναπληρωτής καθηγητής νευρολογίας-νευροανοσολογίας, κ. Κωνσταντίνος Βουμβουράκης, υπογραμμίζει πως περισσότερο κινδυνεύουν να πάθουν σκληρυνση κατά πλάκας τα άτομα που ζουν σε ΜΗ ηλιόλουστες περιοχές καθώς η μειωμένη έκθεση στον ήλιο και η μειωένη παραγωγή βιταμίνης D ενοχοποιούνται ως παράγοντες κινδύνου. Για τα συμπτώματα και τη θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου, ο γιατρός εξηγεί:

«Τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια εφαρμόζονται θεραπείες που αν χορηγηθούν στην αρχική φάση της εμφάνισης της νόσου, θα επιβραδύνουν την εξέλιξη της προς τη χρόνια μορφή. Η νόσος εμφανίζεται στην παραγωγική ηλικία και στη μακροχρόνια συνήθως εξέλιξή της είναι δυνατόν να οδηγήσει σε σημαντική αναπηρία, γεγονός που έχει προκαλέσει έντονο ερευνητικό ενδιαφέρον σε διεθνές επίπεδο, κυρίως για την αιτιολογία και φυσικά την θεραπευτική αντιμετώπισή της». Και συνέχισε τονίζοντας: «Στη χρόνια εξέλιξη της νόσου, εκτός από τις ευρύτερα γνωστές κινητικές διαταραχές, συνυπάρχουν πιθανώς και άλλα προβλήματα που υποεκτιμώνται ακόμη και από τους ίδιους τους πάσχοντες.

Μεταξύ αυτών των συμπτωμάτων είναι η ψυχική δυσλειτουργία, η νοητική έκπτωση, το σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης και οι διαταραχές συνήθως της ουροδόχου κύστεως και σπανιότερα του εντέρου. Η θεραπευτική αντιμετώπιση του συνόλου των συμπτωμάτων είναι καθοριστική για την ποιότητα ζωής του ατόμου».

Αλεξία Σβώλου
[email protected]