Ωστόσο, η μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών δεν θα χρειαστούν επέμβαση, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις που τελικά θα την χρειαστούν, η επέμβαση θα είναι μια δισκεκτομή ή μια αποσυμπίεση του σπονδυλικού σωλήνα. Οπότε, η σωστή απάντηση είναι: «σπονδυλοδεσία χρειάζεται στον σωστό ασθενή, από τον σωστό χειρουργό, με τον σωστό τρόπο».

Τι είναι η σπονδυλοδεσία

Η σπονδυλοδεσία είναι η χειρουργική τεχνική στην οποία ο χειρουργός τοποθετεί εμφυτεύματα στη σπονδυλική στήλη με σκοπό τη μόνιμη «ένωση» δύο ή περισσοτέρων σπονδύλων στη σπονδυλική στήλη, καταργώντας την μεταξύ τους κίνηση.

Η διαδικασία της σπονδυλοδεσίας, δηλαδή η βιολογική διαδικασία «ένωσης» των σπονδύλων διαρκεί 12 μήνες ή και περισσότερο, επομένως τα υλικά που τοποθετούνται είναι σημαντικά, προκειμένου η σπονδυλική στήλη να είναι ακίνητη σ’ εκείνο το σημείο, να μην πονάει ο πάσχων και να επιστρέψει άμεσα στις δραστηριότητές του. Πριν από μερικές δεκαετίες, η διαδικασία της σπονδυλοδεσίας απαιτούσε από τον ασθενή ακινητοποίηση στο κρεβάτι για εβδομάδες. Σήμερα όμως, με τις σύγχρονες τεχνικές, οι ασθενείς κινητοποιούνται άμεσα, συχνά ακόμα και την ίδια μέρα του χειρουργείου.

Ποιος ασθενής χρειάζεται σπονδυλοδεσία

Αυτή είναι ίσως η πιο δύσκολη ερώτηση να απαντηθεί. Κάποιος θα μπορούσε να πει: «Σπονδυλοδεσία χρειάζεται όταν υπάρχει αστάθεια στη σπονδυλική στήλη».

Και εδώ ξεκινά το πρόβλημα. Δεν υπάρχει σαφής ορισμός της «αστάθειας».

• Αν το πρόβλημα είναι πόνος στο ένα ή και στα δύο πόδια κατά το περπάτημα, τότε είναι πολύ απίθανο να χρειάζεται σπονδυλοδεσία ως πρώτη αντιμετώπιση. Πιθανότατα το πρόβλημα να μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά (δηλαδή με φαρμακευτική αγωγή, ξεκούραση, φυσιοθεραπεία κ.λπ.). Αν χρειαστεί χειρουργείο, τότε συνήθως χρειάζεται μια απλή αποσυμπίεση των νευρικών στοιχείων.
• Αν όμως υπάρχει και έντονος πόνος στη μέση και οι εξετάσεις δείχνουν π.χ. σπονδυλολίσθηση (δηλαδή ένας σπόνδυλος έχει «γλιστρήσει» από τη θέση του) με κινητικότητα στον χώρο που έχει δημιουργηθεί από αυτό το «γλίστρημα», τότε είναι πιθανό να χρειάζεται και συμπληρωματική σπονδυλοδεσία στον συγκεκριμένο χώρο.

Υπάρχει συντηρητική αντιμετώπιση για την οσφυαλγία;

Φυσικά και υπάρχει και κατά κανόνα θα πρέπει να εφαρμόζεται πριν ξεκινήσει η συζήτηση για χειρουργείο. Αν κάποιο άτομο πονάει για λιγότερο από 3 μήνες και δεν υπάρχει αδυναμία στα κάτω άκρα ή εντεροκυστικές διαταραχές, τότε το πιο πιθανό είναι ο πόνος να υποχωρήσει με φαρμακευτική αγωγή και φυσικοθεραπεία. Σε πολλές περιπτώσεις όπου ο πόνος επιμένει, μπορεί να γίνουν επισκληρίδιες ενέσεις ή διηθήσεις αρθρώσεων και νεύρων. Αυτές οι μέθοδοι δεν είναι χειρουργικές και μπορεί να έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα.

Μπορεί η σπονδυλοδεσία να γίνει με ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές;

Πριν από μερικά χρόνια, οι ασθενείς που χρειάζονταν μια απλή δισκεκτομή έμεναν στο νοσοκομείο για πολλές ημέρες και στο κρεβάτι για ακόμα περισσότερες! Σήμερα πλέον, οι ασθενείς μένουν στο νοσοκομείο μόνο μία ημέρα και επιστρέφουν στις δραστηριότητές τους μετά από μερικές ημέρες.

Αντίστοιχα, το χειρουργείο σπονδυλοδεσίας δεν απαιτεί πλέον μεγάλες τομές, ούτε συνοδεύεται από έντονο μετεγχειρητικό πόνο. Αντίθετα, γίνεται μέσα από πολύ μικρές τομές, με νοσηλεία 2 – 3 ημερών και ελάχιστο πόνο.

«Χρειάζομαι τελικά χειρουργείο;»

Η εμπειρία δείχνει ότι μόνο ελάχιστοι από τους ασθενείς που βλέπουμε στα ιατρείο θα χρειαστούν τελικά χειρουργείο: ασθενείς οι οποίοι πονάνε εδώ και καιρό και «έχουν δοκιμάσει τα πάντα», ασθενείς με νευρολογικά προβλήματα ή ασθενείς οι οποίοι δεν έχουν καλές πιθανότητες να βελτιωθούν συντηρητικά (όπως π.χ. σε περίπτωση μεγάλης αυχενικής δισκοκήλης ή σοβαρής στένωσης του σπονδυλικού σωλήνα).