Αναλογιστείτε μόνο ότι, κατά πάσα πιθανότητα, το γεγονός ότι μπορείτε να διαβάσετε το συγκεκριμένο άρθρο από την οθόνη του smartphone σας οφείλεται εν πολλοίς στην επιδεξιότητα των χεριών και κυρίως του αντίχειρά σας.

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Eberhard Karls στην Tübingen της Γερμανίας θέλησαν να συγκρίνουν τους αντίχειρες του σύγχρονου ανθρώπου, του Νεάντερταλ, πρωτευόντων θηλαστικών όπως οι χιμπατζήδες και του Αυστραλοπίθηκου, ενός από τους πιο μακρινούς επιβεβαιωμένους προγόνους του ανθρώπου, με πιο γνωστό σωζόμενο εκπρόσωπο την λεγόμενη «Λούσυ».

                      Αναπαράσταση της «Λούσυ», το απολίθωμα της οποίας ανακαλύφθηκε το 1974.

Για πρώτη φορά, οι ανθρωπολόγοι επιχείρησαν να αναπαραστήσουν και τους πιο μαλακούς ιστούς, όπως οι μύες, καθώς μέχρι στιγμής λάμβαναν υπόψη τους μόνο τα οστά, θεωρώντας πως όσο πιο συναφής ήταν η δομή των οστών ενός είδους με αυτά του ανθρώπου, τόσο μεγαλύτερη θα ήταν και η επιδεξιότητά τους.

Οι Αυστραλοπίθηκοι θεωρείται πως κυριάρχησαν στον πλανήτη μας 3.800.000 εκατομμύρια χρόνια πριν και άρχισαν να εκλείπουν γύρω στα 2.000.000 χρόνια.

Η μελέτη έδειξε πως οι Αυστραλοπίθηκοι, παρόμοια με τους σημερινούς χιμπατζήδες, είχαν αντίχειρες αρκετά ανεπτυγμένους ώστε να χειρίζονται απλά εργαλεία σε μη σύνθετες διεργασίες, όπως το σπάσιμο ενός ξύλου με τη βοήθεια κάποιου μακρόστενου και μυτερού κομματιού από πέτρα.

Χιμπατζήδες χρησιμοποιούν τους αντίχειρές τους για να τραφούν.

Η ακρίβεια των κινήσεων που απαιτείται για διαδικασίες όπως το κράτημα μιας γραφίδας δεν ήταν εγγυημένη δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί με τα δάχτυλα ενός Αυστραλοπιθήκου, οι φάλαγγες του οποίου ήταν μακρύτερες και πιο καμπύλες σε σχέση με του ανθρώπου.

Ο αντίχειρας του ανθρώπου, στην μορφή που βρίσκεται σήμερα, άρχισε να αναπτύσσεται περίπου 2 εκατομμύρια χρόνια πριν, την ίδια περίοδο που έκανε την εμφάνισή του ο άμεσος απόγονος του σημερινού ανθρώπου, Homo erectus.

Η εξελικτική πορεία αυτού του είδους, όσον αφορά την ανάπτυξη των χεριών του, του εξασφάλισε μεγαλύτερη πρόσβαση στην τροφή, βελτιωμένη κυνηγετική ικανότητα και κατ’ επέκταση διεύρυνση των διατροφικών συνηθειών του.

Ο ανεπτυγμένος αντίχειρας εντοπίστηκε μάλιστα και σε ένα ακόμη είδος ανθρώπου, τον homo naledi, ο οποίος εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 2015 στην Νότιο Αφρική.

Το είδος αυτό, αν και τυλίγεται εν πολλοίς από μυστήριο, φαίνεται να διέθετε επίσης ιδιαίτερα μεγάλη επιδεξιότητα και ικανότητα χρήσης εργαλείων.

Η επιδεξιότητα και η ανατομία των δακτύλων των Νεάντερταλ ήταν επίσης πολύ κοντά σε αυτή του σημερινού ανθρώπου, γεγονός που υποδεικνύει πως ίσως προέρχονταν από κάποιον κοινό πρόγονο.

«Πολλά πρωτεύοντα μπορούν να επιδείξουν δύναμη και σχετική ακρίβεια όσον αφορά τις κινήσεις των χεριών τους. Παρόλα αυτά, η αυξημένη ικανότητα του ανθρώπου για λαβές που «κλειδώνουν» ένα αντικείμενο ανάμεσα στον αντίχειρα και το υπόλοιπο του χεριού παίζει τεράστιο ρόλο στην ανάδειξή του ως περισσότερο εξελιγμένο είδος», λέει η ανθρωπολόγος Tracy Kivell.

«Η χρήση εργαλείων, η οποία έδωσε ώθηση στην εξέλιξη του αντίχειρά μας, είχε ως αποτέλεσμα την εκμετάλλευση περισσότερων διατροφικών πόρων, στους οποίους αλλιώς θα είχαμε δύσκολα πρόσβαση, κάτι το οποίο συνέβαλε στην γενικότερη εξέλιξή μας», καταλήγει.

ΠΗΓΗ: CNN