Σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Τηλεπίκοινωνιών (UIT), που εδρεύει στη Γενεύη, 3,9 δισεκατομμύρια άνθρωποι, από τα 7,4 δισεκατομμύρια, δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Σε δυσχερέστερη θέση βρίσκονται οι γυναίκες, οι ηλικιωμένοι, οι άνθρωποι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, οι πιο φτωχοί και οι κάτοικοι αγροτικών περιοχών.

Η UIT υπογραμμίζει ότι το κυριότερο πρόβλημα είναι το υψηλό κόστος της ευρυζωνικής σύνδεσης που, αν και μειώθηκε γενικά την τελευταία δεκαετία, παραμένει «σαφώς απαγορευτικό»για πολλές φτωχές χώρες.

Το 2008, η μέση τιμή μιας ευρυζωνικής σύνδεσης ήταν στα 80 δολάρια τον μήνα, ενώ πέρσι έπεσε στα 25 δολάρια, σύμφωνα πάντα με τη Διεθνή Ένωση. Όμως στις φτωχότερες χώρες, μια μηνιαία συνδρομή ενός γιγαμπάιτ στοιχίζει πάνω από το μισό ετήσιο, ατομικό εισόδημα.

Η πρόσβαση στο διαδίκτυο μέσω των κινητών τηλεφώνων μπορεί να παράσχει μια λύση, σημειώνει η UIT υπενθυμίζοντας ότι το 84% του παγκόσμιους πληθυσμού έχει την τεχνολογική δυνατότητα να συνδεθεί μέσω των δικτύων κινητής τηλεφωνίας. Για πολλούς ανθρώπους όμως η τιμή της συσκευής, και η μηνιαία συνδρομή, είναι το βασικό πρόβλημα.

Προκειμένου να βελτιωθεί η πρόσβαση για όλους, τα Ηνωμένα Έθνη χρειάζονται πιο συγκεκριμένα στατιστικά στοιχεία για τους πληθυσμούς που βρίσκονται στο περιθώριο του “συνδεδεμένου κόσμου”. “Απαιτείται μια επανάσταση των δεδομένων για να κατανοήσουμε καλύτερα ποιοι χρησιμοποιούν το Ίντερνετ, πού και πώς” τονίζεται στην έκθεση.

Η UIT υπογραμμίζει ότι οι συνδρομές κινητών τηλεφώνων, που θεωρούνταν εδώ και καιρό ενδεικτικές της συνδεσιμότητας, δεν αντικατοπτρίζουν με αξιόπιστο τρόπο την πραγματική χρήση των κινητών τηλεφώνων. Ενώ οι συνδρομές είναι σχεδόν ίσες με τον αριθμό των κατοίκων του πλανήτη, υπολογίζεται ότι το 40% των ανθρώπων σε ορισμένες περιοχές δεν διαθέτει ή δεν χρησιμοποιεί κινητό τηλέφωνο, κάτι που σημαίνει ότι οι στατιστικές κάνουν λάθος.