Αναλυτικά η συνέντευξη:

«Ξεκινήσαμε τη χρονιά με τον Μιτς έχοντας ως πρώτο στόχο με διαφορά να μην πονάω. Είχαμε περάσει δυόμιση χρόνια με πολλούς τραυματισμούς οπότε μας βγήκε τέλεια αυτό που είχαμε στο μυαλό μας. Θεωρώ ότι αν είχα πιστέψει λίγο περισσότερο εγώ ότι με αυτή την πιο προσεκτική προπόνηση μπορούσα να είχα φτάσει στο ίδιο επίπεδο, πιστεύω ότι είχα ένα 4.80- 4.85 μέσα μου αλλά νομίζω δεν άφησα τον εαυτό μου να το καταφέρει. Ε και βέβαια το ότι ήρθε ακόμα ένα μετάλλιο δε μπορώ να πω ότι δε με ευχαριστεί!

Για την ιστορία που έγραψε στο Μόναχο:

«Δε φανταζόμουν ότι θα έφτανα εδώ. Θυμάμαι να λέω στη Ζυρίχη το 2014 στο πρώτο μετάλλιο, ότι αυτό είναι το πρώτο από πολλά μετάλλια. Αλλά είχα στο μυαλό μου 3-4 μετάλλια, 3-4 από όλες τις διοργανώσεις εννοώ. Τώρα που φτάσαμε στα 11, σίγουρα το λέω και δεν το συνειδητοποιώ, μου φαίνεται λίγο τρελό».

Για τους επόμενους στόχους:

«Το φθινόπωρο- χειμώνας το 2022 και το ξεκίνημα το 2023 θα είναι πιο δυνατά σε ότι έχει να κάνει με την προπόνηση ώστε να αφήσουμε το σώμα μου να είναι πιο υγιές στην Ολυμπιακή χρονιά. Θέλω να πιστεύω ότι θα είμαστε στο Ευρωπαϊκό κλειστού στην Κωνσταντινούπολη, ο οποίος θα είναι ο πρώτος στόχος για το 2023. Σίγουρα σκέφτομαι και το Παγκόσμιο ανοιχτού στη Βουδαπέστη το καλοκαίρι, να επιστρέψω στα μετάλλια και σε παγκόσμιο επίπεδο».

Για το last dance της:

«Θεωρώ ότι θα εξαρτηθεί πάρα πολύ από το πως θα πάνε τα επόμενα 2 χρόνια. Και αν αισθανθώ ότι αυτό είναι ένα καλό σημείο τερματισμού για μένα (μετά το Παρίσι)… Κάνω αυτό που αγαπάω και θα συνεχίσω να το κάνω όσο μου επιτρέπει το σώμα μου».

Για τη ζωή στην Αμερική:

«Είναι η δεύτερη σερί χρονιά που δεν κάναμε διακοπές. Αλλά είμαστε εδώ σε κάτι βουνά στην μέση του πουθενά και είναι πιο χαλαρωτικά από οποιαδήποτε παραλία που θα μπορούσαμε να είχαμε πάει. Είχαμε αγοράσει ένα οικόπεδο στο Κολοράντο, πέρσι που μετακομίσαμε στο οποίο σκοπεύαμε να χτίσουμε μόνοι μας ένα σπίτι και ένα προπονητήριο. Το προπονητήριο χτίστηκε κάνουμε κανονικά εκεί προπόνηση, τώρα ξεκινάμε και το χτίσιμο του σπιτιού και αυτή τη στιγμή ο Μιτς προσπαθεί να φτιάξει τον… βόθρο!».

Για τον Μιτς:

«Με τον Μιτς ήμασταν συναθλητές, ήταν επίσης επικοντιστής. Γίναμε πρώτα ζευγάρι, συνεχίσαμε να κάνουμε προπόνηση μαζί και μετά από περίπου ένα χρόνο μετακομίσαμε στο Οχάιο με τη λογική ότι θα με προπονεί μόνο εκείνος και θα τον προπονώ και εγώ γιατί ο Μιτς τις δύο πρώτες χρονιές συνέχισε επί κοντώ, όμως εγώ δεν ήμουν τόσο καλή προπονήτρια και φάνηκε στα αποτελέσματα…»

Για το θέμα της ιθαγένειας του Μιτς:

«Πήρε πολύ λάθος διαστάσεις το θέμα με την ιθαγένεια του Μιτς. Από μια συνέντευξη που εγώ απλά το ανέφερα μόνο σαν ένα πρόβλημα που είχαμε το 2020 που δε ξέραμε αν ο Μιτς θα μπορούσε να μπει στη χώρα και εγώ τότε έκανα θεραπείες στη Γερμανία και ο Μιτς δε μπορούσε να έρθει μαζί μου. Τότε η αλήθεια είναι ότι το κυνηγήσαμε περισσότερο. Πήρε διαστάσεις που δεν ήθελα να πάρει και αν ήθελα θα το είχα κάνει μόνη, με ένα τουίτ».

Για τη ζωή μετά τον αθλητισμό και την οικογένεια:

«Αν πας πίσω στις συνεντεύξεις που δίναμε το 2016 λέγαμε θέλουμε να κάνουμε παιδάκια, να γίνουμε νέοι γονείς. Τώρα που έχουμε φτάσει πιο κοντά ηλικιακά σ’ αυτό λέμε και οι δύο πλέον δε θέλουμε παιδιά, θέλουμε σκυλάκια, γατάκια, κατσίκια άλογα… Και θεωρώ ένας από τους λόγους είναι πόσο πίεση έχουμε αρχίσει να αισθανόμαστε από έξω. Σε σημείο να μου φέρνει και εκνευρισμό. Πέρσι στα 31 μετά το Τόκιο και φέτος στα 32 να μου λένε να σταματήσω την καριέρα μου για να κάνω παιδιά. Ε πλέον θέλω να πω ότι δε θέλουμε να κάνουμε παιδιά, δε λέω ότι δε θα κάνουμε ποτέ, όμως δεν είναι ο στόχος μας και για να πω την αλήθεια έχουμε συζητήσει πάρα πολλές φορές να υιοθετήσουμε».

Για το χειρότερο πράγμα στην Ελλάδα:

«Με αυτά που έχουμε ζήσει βλέποντας συνέχεια μια νέα γυναικοκτονία μου είναι δύσκολο να σκεφτώ κάτι διαφορετικό από το πατριαρχικό καθεστώς»