Κι όμως, στην Ελλάδα συζητάμε τις πομφόλυγες που «πετά» κάθε τόσο ο Στ. Κασσελάκης, στο πλαίσιο ενός διαρκούς πολιτικά κενού πρελούδιου.

Ο κατά τον Γ. Σταθάκη «θαυμαστής του Μητσοτάκη που ψήφισε Παπανδρέου, αλλά τελικά είναι αριστερός» απολαμβάνει ήδη της αδιαφορίας τής πολύ μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Ενα 20% ασχολείται με τον Στ. Κασσελάκη.

Το υπόλοιπο 80% τον θεωρεί, αν όχι αντιπαθή και πρόβλημα, αδιάφορο. Αυτό το μεγάλο θέμα προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν ο Στ. Κασσελάκης και το επιτελείο του με τη συνάντησή του με τον Ν. Ανδρουλάκη. Προσπάθησαν να δώσουν την εντύπωση της δημιουργίας ενός «αντικυβερνητικού μετώπου», η οποία δεν ήταν καν εφήμερη. Ηταν διάρκειας μόλις ολίγων ωρών, μέχρι ο Στ. Κασσελάκης να υβρίσει το ΠΑΣΟΚ και τον Ν. Ανδρουλάκη ως διεφθαρμένους και υπεύθυνους για τα πολλά δισεκατομμύρια του ελληνικού λαού που χάθηκαν.

Απλή λογική κτηθείσα σε ένα απλό δημόσιο σχολείο και όχι σε φημισμένα αμερικανικά σχολεία και πανεπιστήμια ή την Goldman Sachs, θα φώναζε με θυμό: «Μα, τι κάνεις; Πας να δημιουργήσεις ψήγμα κυβερνητικής προοπτικής σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και βρίζεις το ΠΑΣΟΚ;». Μόνο μια πολιτικά ασταθής προσωπικότητα θα διανοούνταν να κάνει κάτι τέτοιο.

Το έκανε ο Στ. Κασσελάκης, ο οποίος έχει δείξει δείγματα γραφής πολιτικής επιπολαιότητας, κενότητας, λαϊκισμού και ελαφρότητας. Αλλά δείγματα πολιτικής αστάθειας δεν έχει δείξει. Σε αντίθεση με τον κατά το ΠΑΣΟΚ «μέντορά του», Π. Πολάκη, ο οποίος έχει δώσει πολλά δείγματα πολιτικής διαταραχής. Αλλοτε θάβοντας δημοσιογράφους τρία μέτρα μέσα στο χώμα, άλλοτε κλείνοντας 3-4 στελέχη της Ν.Δ. στη φυλακή και πάρα πολλές φορές συμπεριφερόμενος ως κοινό τρολ. Απειλώντας πολίτες ότι θα τους βρει έναν έναν, βρίζοντας πολιτικούς, ανακαλύπτοντας «σκάνδαλα» που στέκουν μόνο μέσα στο θυμωμένο μυαλό του και υποσχόμενος ότι θα ερχόταν με φόρα τη δεύτερη φορά, που θα ήταν αλλιώς, αλλά δεν ήρθε ποτέ. Αντιθέτως, ήρθε η συντριβή του 17% και η πτώση του με πάταγο από τα σύννεφα στην κακοτράχαλη πραγματικότητα.

Μέρα με τη μέρα ο Στ. Κασσελάκης, κι όσο περισσότερο μιλάει, αποδεικνύεται ελάχιστος, λαϊκιστής, πολιτικά ανερμάτιστος και «υπάρχει» ελέω Πολάκη. Αυτός αναλαμβάνει να «καθαρίσει» όσους του ασκούν κριτική (Σκουρλέτη, Τσακαλώτο, Αχτσιόγλου, Βίτσα, Φίλη, Δρίτσα κ.λπ.). Και, κυρίως, αυτός τον καθοδηγεί. Αυτός του λέει τι να κάνει κι αυτός του λέει τι να μην κάνει. Αυτός τον σπρώχνει στον αποκεφαλισμό συντρόφων, οι οποίοι υπήρξαν στον ΣΥΡΙΖΑ πριν απ’ αυτόν, όταν ο ίδιος βολόδερνε πολιτικά μεταξύ ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ και… Καζάκη. Αυτός τον εξωθεί στη χωρίς δισταγμό διάσπαση του κόμματός του. Κι αυτός του είπε να μην πάει στην τιμητική εκδήλωση για τον Κ. Σημίτη. Αλλά και να κατακεραυνώσει την περίοδο Σημίτη ως μήτρα της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Κασσελάκης χωρίς Πολάκη δεν υπάρχει. Ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει μόνο σαν το «άβαταρ του αψύ».

ΥΓ.: «Αβαταρ» είναι η εικόνα που χρησιμοποιούν οι χρήστες του Διαδικτύου σαν ταυτότητα, εκτός από το όνομα ή το ψευδώνυμο που έχουν.

 

Ειδήσεις σήμερα

Γερμανικό Πρακτορείο: Διαπραγματεύσεις για απελευθέρωση ομήρων και ολιγοήμερη κατάπαυση του πυρός στη Γάζα

Χτυπά «κόκκινο» η νοθεία στην Θεσσαλονίκη: Nέες συλλήψεις για διακίνηση σε λαϊκές αγορές

Υouth Pass: Άνοιξε η πλατφόρμα – Κάντε εδώ την αίτηση για τα 150 ευρώ

Σύνταξη Δεκεμβρίου: Δείτε πότε θα πληρωθείτε – Ανατροπές με τις αυξήσεις

«Καρφιά» του Αρκά: Ακόμη και ο Καρλ Μαρξ σχολιάζει τον ΣΥΡΙΖΑ

ΣΥΡΙΖΑ: Μαλλιά κουβάρια πριν από τη διάλυση