Υπέρ της υποψηφιότητας του Νικήτα Κακλαμανη ψήφισαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Ελληνική Λύση, Σπαρτιάτες και η πλειοψηφία των ανεξάρτητων βουλευτών. Από την άλλη «παρών» δήλωσαν ΚΚΕ, Νίκη, Νέα Αριστερά και Πλεύση Ελευθερίας. Υπενθυμίζεται πως ο Νικήτας Κακλαμανης προτάθηκε για το ανώτατο κοινοβουλευτικό αξίωμα από τον πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη, μετά την παραίτηση του Κώστα Τασούλα, ο οποίος θα είναι υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο βουλευτής Α’ Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας διαδέχεται τον Κώστα Τασούλα, ο οποίος έχει προταθεί από τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας, αυτό του Προέδρου της Δημοκρατίας.
«Είναι μεγάλη η χαρά, η τιμή και η ευθύνη να αναλαμβάνω σήμερα τα καθήκοντα του 14ου κατά σειρά Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων. Η ψήφος σας ένωσε και πάλι το κοινοβούλιο απ’ άκρη σ’ άκρη. Η σταθερή, πεισματική πίστη στο πρόσωπό μου όλα αυτά τα χρόνια με συγκινούν βαθιά και αποδεικνύουν ότι η αλήθεια της πορείας και των προθέσεών μου δε διαψεύστηκε ποτέ. Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω στο 1990, όταν εξελέγην για πρώτη φορά βουλευτής της Α’Αθηνών, δε θα μπορούσα να φανταστώ αυτό που ζω και αισθάνομαι σήμερα. Ακόμα περισσότερο, δε θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ ως μικρό παιδί που κάποτε έπαιρνε το πλοίο από την Άνδρο για να σπουδάσει και να γίνει γιατρός, ότι θα ζούσε σήμερα μια τέτοια κορυφαία στιγμή. Μια στιγμή που σηματοδοτεί τον τερματισμό ενός πολιτικού μαραθώνιου δρόμου. Για όλα αυτά οφείλω ένα μεγάλο “ευχαριστώ”. (Τόσο σε εσάς, όσο και στον Κυριάκο Μητσοτάκη). Όπως οφείλω και ένα ακόμα πιο μεγάλο “ευχαριστώ” στους Αθηναίους. Στους ανθρώπους που με έζησαν και τους έζησα επί δεκαετίες. Σε αυτούς που εξακολουθούν μέχρι σήμερα να επενδύουν σε μένα με μια ψήφο καρδιάς», τόνισε αρχικά στην ομιλία του μετά την ανακοίνωση ο Νικήτας Κακλαμάνης.
Ο κ. Κακλαμάνης συνέχισε λέγοντας: «Όλη μου η μακρά διαδρομή, από τη νεολαία της ΕΡΕ στα μαθητικά μου χρόνια μέχρι και την ημέρα αυτή, επισφραγίζεται σήμερα για να ολοκληρώσει έναν κύκλο όπου έζησα και έπραξα σύμφωνα με έναν ακλόνητο κώδικα αξιών. Χωρίς εκπτώσεις, χωρίς αναδιπλώσεις, χωρίς “ναι μεν, αλλά”. Πάντα με οδηγό την πίστη στην Ελλάδα και τους Έλληνες. Πάντα με θάρρος, με αδιαπραγμάτευτο το αίσθημα του δικαίου, με πολλή δουλειά και με απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης μου. Αυτό εξάλλου με δίδαξε και το λειτούργημα που επέλεξα να ασκήσω στη ζωή. Αυτό μετέφερα στην πολιτική μου διαδρομή. Και αυτό θα συνεχίσω να κάνω μέχρι το τέλος της. Όταν πριν από μερικούς μήνες είχα ερωτηθεί τι είναι αυτό που μου λείπει περισσότερο από την κοινοβουλευτική εμπειρία του Προεδρείου, είχα απαντήσει πως “αισθάνομαι σαν πατέρας που του λείπουν τα παιδιά του”. Γι’ αυτό λοιπόν, τώρα που ξαναβρίσκω όλους εσάς από αυτή τη θέση, θέλω να μου επιτρέψετε να σας απευθύνω δυο λόγια “πατρικά”.
Ο καθένας από εμάς που βρίσκεται σήμερα στην αίθουσα αυτή κρατά στα χέρια του δύο πολύτιμα δώρα. Το πρώτο είναι η τιμή και συνάμα το ειδικό βάρος της ψήφου από τον ελληνικό λαό, ο οποίος του έδωσε το δικαίωμα να βρίσκεται σήμερα εδώ. Ένα δικαίωμα που γεννά όχι ίσες, αλλά πολλαπλάσιες υποχρεώσεις απέναντί του. Το δεύτερο δώρο έχει ταξιδέψει από τα βάθη του χρόνου, μέσα από μια μακραίωνη, περιπετειώδη πορεία για να βρεθεί τελικά στα χέρια μας. Πρόκειται για την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, ως μετεξέλιξη της Αθηναϊκής, την οποία κληθήκαμε εμείς να υπηρετήσουμε.
Πριν από εμάς, το ίδιο δώρο, στα ίδια έδρανα ακούμπησαν τα ινδάλματά μας. Τα ιερά τέρατα της πολιτικής από όλες τις παρατάξεις, που κόσμησαν αυτήν την αίθουσα. Και μόνο αυτή η σκέψη αρκεί για να αντιληφθούμε το βάρος της ευθύνης που φέρει η κληρονομιά μας… Είναι αλήθεια πως πολλά έχουν αλλάξει από τότε και σίγουρα θα αλλάξουν ακόμα περισσότερα, όμως ο κινητήρας της Δημοκρατίας εξακολουθεί να τροφοδοτείται από το ίδιο καύσιμο: την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Από αυτή την αφετηρία μεταφέρεται και αντανακλάται στο Κοινοβούλιο. Γι’ αυτό άλλωστε η Βουλή, ως κορυφαίο πολιτειακό όργανο, δε νοείται ως κάτι μονοσήμαντο ή επιδερμικό. Δεν είναι ένα στείρο νομοθετικό όργανο ή μια πολιτική παλαίστρα, αλλά ένας ζωντανός οργανισμός με διευρυμένη αποστολή και ιδιαίτερη φυσιογνωμία». Υπό αυτή την έννοια το κοινοβουλευτικό σώμα, εκτός της τυπικής του αποστολής, κατέχει και έναν κοινωνικά φορτισμένο ρόλο: αυτόν της διαπαιδαγώγησης. Γιατί ως “καθρέφτης” αντανακλά το εκλογικό σώμα και την ίδια στιγμή αντανακλάται ως παράδειγμα ήθους και πράξης στον λαό. Εκεί ακριβώς έγκειται και η πολλαπλάσια ευθύνη μας: στη διάπλαση του ατομικού και συλλογικού ήθους μέσα από το δημόσιο παράδειγμά μας.
Η πολιτική ως η “μεγίστη τέχνη” και η “καλλίστη αρετή”, κατά τον Σωκράτη, απαιτεί σήμερα από εμάς τις ηθικές και διανοητικές αρετές του Αριστοτέλη: θάρρος, εγκράτεια, προσφορά, μεγαλοψυχία, σύνεση, δικαιοσύνη, σεβασμό. Αυτές είναι οι απαρέγκλιτες αρχές που πρέπει να συγκροτούν το σύγχρονο κοινοβουλευτικό ήθος. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι ανάγκη να δώσουμε το παράδειγμα, λειτουργώντας ως διαμορφωτές του κοινοβουλευτικού πολιτισμού και κατ’επέκταση της ελληνικής συνείδησης. Τόσο ο καθένας ξεχωριστά, όσο και συνολικά ως Σώμα, μπορούμε να αναλάβουμε μαζί κοινωνική δράση, πέρα από τα στενά κοινοβουλευτικά μας καθήκοντα. Η Βουλή των Ελλήνων έχει τόσο τη δύναμη, όσο και την υποχρέωση να το πράξει, όπως έκανε και στο παρελθόν. Με κοινές πρωτοβουλίες, με φρέσκιες ή δοκιμασμένες ιδέες και με το βλέμμα στραμμένο στη μεγάλη εικόνα της Ελλάδας, μακριά από στεγανά και μικροπολιτικές.
Αλλά πάνω από όλα με ενότητα, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο στις παράξενες εποχές που ζούμε. Κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είπε πως “η Ιστορία διδάσκει ότι οι Έλληνες ό,τι κερδίζουν στον πόλεμο το χάνουν στην ειρήνη. Παράδειγμα το 1920, το 1940 και τόσα άλλα. Και το χάνουμε γιατί έχουμε την κακή συνήθεια να καθιστούμε τα εθνικά μας θέματα αντικείμενο έντονων πολιτικών ανταγωνισμών, οι οποίοι πολλές φορές παίρνουν τη μορφή της πατριδοκαπηλίας και καταλήγουν σε διχασμούς”.
Σήμερα λοιπόν, από τη θέση αυτή, σας προκαλώ ανοιχτά να τον διαψεύσουμε όλοι μαζί. Γιατί αν βλέπατε σε αυτή την αίθουσα αυτό που βλέπω εγώ, θα ήσασταν σίγουροι ότι μπορούμε. Στην αίθουσα αυτή λοιπόν, δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, μικροί ή μεγάλοι, γαλάζιοι, πράσινοι, ή κόκκινοι… Υπάρχουν απλώς 300 πρόσωπα που μπορούν να αποτελέσουν πρότυπα για τον ελληνικό λαό. Αρκεί να το θέλουν. Αρκεί να συνομολογήσουν την πίστη τους στα γνήσια δημοκρατικά ιδεώδη, στην ανθρωπιά, την ακεραιότητα και την φιλοπατρία. Ίσως πείτε πως είμαι ρομαντικός. Όμως προσωπικά, λόγω εμπειρίας, προτιμώ να τάσσομαι στο πλευρό του Καβάφη που έγραφε πως πρέπει “να βλέπουμε κι αθώα κάποτε τα πράγματα, και ήπια”, και όχι “στες ραδιουργίες μας (να) πρέπει να πάμε πάλι —να ξαναπιάσουμε την ανιαρά πολιτική μας πάλη”… Οι καιροί που έρχονται θα γεννήσουν νέες προκλήσεις. Και όλοι εμείς καλούμαστε να αναμετρηθούμε με δυο αράδες από το έργο του μεγάλου Αλεξανδρινού.
“Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή.
Και τες φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις αν δεν μπορείς,
με δισταγμό και προφυλάξεις να τες ακολουθείς.
Κι όσο εμπροστά προβαίνεις,
τόσο εξεταστική, προσεκτική να είσαι”.
Σας ευχαριστώ».
Ποιος είναι ο Νικήτας Κακλαμάνης
Ο Νικήτας Κακλαμάνης (Άνδρος, 1 Απριλίου 1946) είναι Έλληνας πολιτικός, ιατρός και πανεπιστημιακός στο επάγγελμα. Είναι βουλευτής Α΄ Αθηνών με την Νέα Δημοκρατία. Διετέλεσε Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, υπό την Κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, κατά την περίοδο 2004–2006. Χρημάτισε ως Δήμαρχος Αθηναίων, από το 2007 έως το 2010. Από τον Φεβρουάριο 2015 έως τον Ιούλιο 2019 διετέλεσε Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής, την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Από τον Ιούλιο 2019 μέχρι και τον Ιούλιο 2023 χρημάτισε Α’ Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων επί Κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας.
Γεννήθηκε στην Άνδρο τη 1η Απριλίου 1946. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1971 και ειδικεύτηκε στον τομέα της ακτινοθεραπείας και ογκολογίας. Το 1981 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και το 1989 εξελέγη ομόφωνα επίκουρος καθηγητής της ίδιας Σχολής. Από το 1975 έως το 2008 υπηρέτησε στο Νοσοκομείο «Αρεταίειο».
Ασχολήθηκε ενεργά με συνδικαλισμό από το 1965 και εξελέγη δις στη θέση του Γενικού Γραμματέα του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου. Το 1986 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας και το 1987 εξελέγη μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία το 1990 στην εκλογική περιφέρεια Α΄ Αθηνών, της οποίας διετέλεσε Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος. Το 1993 αποχώρησε και συνίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη μαζί με τον Αντώνη Σαμαρά, με την οποία επανεξελέγη βουλευτής στην Α΄ Περιφέρεια Αθηνών[2] και στη συνέχεια Ευρωβουλευτής.
Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διετέλεσε αντιπρόεδρος της Επιτροπής Μεταφορών και Τουρισμού, τακτικό μέλος της Επιτροπής Προϋπολογισμού και τακτικό μέλος των μεικτών επιτροπών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με την Τουρκία και την Κύπρο. Το 2000 εξελέγη βουλευτής Α΄ Αθηνών με τη ΝΔ και ανέλαβε τον Τομέα Υγείας – Πρόνοιας του κόμματος. Στις 11 Ιουλίου 2001 εξελέγη συντονιστής της ΟΔΕ Κοινωνικών Υποθέσεων της ΝΔ. Στις 7 Μαρτίου 2004 επανεξελέγη Βουλευτής Α΄ Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία. Στις 10 Μαρτίου 2004 ανέλαβε καθήκοντα Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης έως τις 14 Φεβρουαρίου 2006.
Τον Απρίλιο του 2006 έλαβε το χρίσμα του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας ως επίσημος υποψήφιος του κόμματος για το αξίωμα του Δημάρχου Αθηναίων με κύριους εκλογικούς αντιπάλους τον Κώστα Σκανδαλίδη (ΠΑΣΟΚ), τον Αλέξη Τσίπρα (Συνασπισμός) και τον Σπύρο Χαλβατζή (ΚΚΕ). Κατά τις εκλογές της 15ης Οκτωβρίου 2006 εξελέγη Δήμαρχος Αθηναίων συγκεντρώνοντας το 46,05% των ψήφων. Ανέλαβε τα καθήκοντα του δημάρχου την 1η Ιανουαρίου 2007.
Το Μάιο του 2007 εξελέγη Πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων-Κοινοτήτων Ελλάδας, θέση που κράτησε έως τον Οκτώβριο του 2011. Το 2010 έθεσε ξανά υποψηφιότητα για τον δήμο της Αθήνας, αλλά ηττήθηκε στον δεύτερο γύρο από τον Γιώργο Καμίνη συγκεντρώνοντας 48,05% των ψήφων. Στις 14 Ιουνίου 2012 επανεξελέγη Βουλευτής Α΄ Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία.
Στις 3 Ιουλίου 2012 απέστειλε επιστολή του στον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά και τον ενημέρωσε για την απόφαση του να είναι υποψήφιος για την κενή Θέση του γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής του Κόμματος. Στην ψηφοφορία απέτυχε να εκλεγεί με συγκεντρώνοντας 186 ψήφους έναντι 301 του εκλεγέντα Μανώλη Κεφαλογιάννη. Στις δημοτικές εκλογές του 2014 έθεσε και πάλι υποψηφιότητα στο Δήμο Αθηναίων, ως ανεξάρτητος (υποψήφιος για τη Νέα Δημοκρατία ήταν ο Άρης Σπηλιωτόπουλος) καταφέρνοντας να συγκεντρώσει το 7,10% των ψήφων.
Στις 31 Μαρτίου 2014 διαγράφηκε από την Κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, διότι ψήφισε «παρών» στο πρώτο άρθρο πολυνομοσχεδίου με μέτρα για την οικονομία, δηλώνοντας αντίθετος με τις επιπτώσεις που πίστευε πως θα έχουν στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Στις 9 Οκτωβρίου 2014 επανεντάχθηκε στην Κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Στις 6 Φεβρουαρίου 2015 εξελέγη Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής. Επανεξελέγη με τη νέα σύνθεση της Βουλής μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, Επανεξελέγη Α’ Αντιπρόεδρος της Βουλής μετά τις Εκλογές του Ιουνίου 2019.
Ειδήσεις σήμερα
Τραμπ: «Μικρή Κίνα» η Ευρώπη, ζημιώνει την οικονομία μας, προειδοποιώ για δασμούς
Δημήτρης Κόκοτας: Επιτέλους οι γιατροί χαμογελούν – «Πάει καλύτερα και θα πάει ακόμη καλύτερα»
Ροή Ειδήσεων 
![Μίμης Παπαϊωάννου: Υποκλίθηκε με δάκρυα στα μάτια ο Δομάζος – Η ιστορία της φανέλας με το νούμερο «10» [βίντεο]](https://eleftherostypos.gr/wp-content/uploads/2023/03/domazos-150x150.jpg)
