Ο κ.Μητσοτάκης εστίασε σε δυο σημεία, τα οποία και ξεχώρισε.

«Πρώτον, στο διαρκές ερώτημα που θέτει ο Πρόεδρος στον εαυτό του, αν κάθε φορά, αποφάσιζε σωστά» προσθέτοντας με νόημα: «Αυτή η αγωνία νομίζω ότι κρατά κάθε ηγέτη προσηλωμένο στον στόχο του, αλλά και σε επαφή με τους συμπολίτες του».

Δεύτερο σημείο στο οποίο στάθηκε ο πρωθυπουργός ήταν το προεκλογικό σύνθημα του Μπαράκ Ομπάμα “Yes, we can” (Ναι μπορούμε). «Τρεις λέξεις, που χειραφετήθηκαν απ’ την προεκλογική του εκστρατεία για να πυροδοτήσουν την πολιτική του συνολικά. Πεποίθηση, που και εγώ πιστεύω ότι, όταν τη συμμερίζονται πολλοί, τότε γίνεται συλλογική κίνηση που οδηγεί σε πραγματικά, σε χειροπιαστά αποτελέσματα» είπε ο πρωθυπουργός.

Ο κ.Μητσοτάκης χαρακτήρισε «δύσκολο στοίχημα» την αυτοβιογραφία ενός ηγέτη, επειδή οι προσδοκίες από έναν πολιτικό που κάνει ο ίδιος τον απολογισμό του είναι ξεχωριστές, «γιατί καλείται να φανεί ακριβοδίκαιος, να εξιστορεί την εμπειρία του ψύχραιμα και, ταυτόχρονα, με αφηγηματικές αρετές». «Και, τέλος, ίσως και το πιο σημαντικό, να μην εγκλωβίζεται στη γοητεία της απλής αναδρομής. Αλλά να συναιρεί τις πιο σημαντικές στιγμές της σε μία γόνιμη παρακαταθήκη για το μέλλον» είπε ο κ.Μητσοτάκης εκτιμώντας ότι η πρόκληση αυτή κερδήθηκε.

«Στις 750 μεστές σελίδες του τόμου που σήμερα παρουσιάζεται, ο 44ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών δικαιώνει και τις τρεις προσδοκίες» πρόσθεσε.

Σημείωσε επίσης ότι ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ στο βιβλίο του διαρκώς περιγράφει και αξιολογεί, με βλέμμα οξύ και καθαρό, ενώ, χωρίς πουθενά να το ομολογεί ανοιχτά, διαμορφώνει ένα πλήρες μοντέλο πολιτικής αντίληψης και λειτουργίας.

«Πράγματι, η γραφή του Μπαράκ Ομπάμα είναι ζυγισμένη και δουλεμένη. Κάτι, που παραπέμπει και σε μία άλλη ιδιότητά του: Εκείνη του προικισμένου ρήτορα και του συγκροτημένου αφηγητή. Αλλά και του συνεπή μελετητή της γλώσσας. Γιατί ακόμη κι όπου μακρηγορεί, θυμίζει τον κορυφαίο βιογράφο Robert Caro. Ίσως γιατί, όπως και ο ίδιος είχε πει, πάνω στα κείμενα του Αμερικανού δημοσιογράφου λάξευσε τις απόψεις του για την πολιτική, όταν τα διάβαζε νεαρός, στα πρώτα του βήματα» προσέθεσε ο πρωθυπουργός.

Εξομολογήθηκε ότι κατάφερε να διαβάσει τα δύο τρίτα του βιβλίου, «κλέβοντας λίγη ώρα τα βράδια ή, μερικές φορές, όταν βρίσκομαι στο αεροπλάνο σε ταξίδια που μου δίνουν κάποιο ελεύθερο χρόνο», και είπε ότι ανήκει σε αυτούς που θεωρούν γλαφυρό τον λόγο του Μπαράκ Ομπάμα, αλλά και ταιριαστό με την ισχύ των ιδεών του.

«Είναι αυτές, άλλωστε, που από outsider τον κατέστησαν ηγέτη πρώτου μεγέθους. Και έχει ενδιαφέρον ο τρόπος που τις εκθέτει, τώρα, αφού έχουν ήδη δοκιμαστεί στον ρεαλισμό δύο προεδρικών θητειών» σημείωσε ο κ.Μητσοτάκης.

Τέλος ανέφερε ότι σε συνθήκες πανδημίας και διεθνών οικονομικών αναταράξεων, ο Ομπάμα καταθέτει τα δικά του “οδόσημα” στον παγκόσμιο προβληματισμό και για τη μετα-Covid εποχή, και «ως αναγνώστης-πολιτικός» επισήμανε την προσήλωση του Προέδρου στις αρχές της φιλελεύθερης Δημοκρατίας, του εκσυγχρονισμού και της κοινωνικής φροντίδας.

«Αλλά και την πίστη του στην μετριοπάθεια: Ο πρώτος μαύρος Πρόεδρος των ΗΠΑ ομολογεί ότι ανέκαθεν υπήρξε μεταρρυθμιστής και όχι επαναστάτης. Ένας οπαδός της ανοιχτής οικονομίας, που, όμως, δεν δίστασε να κρατικοποιήσει πρόσκαιρα την αυτοκινητοβιομηχανία για να τη σώσει. Και, βέβαια, έθεσε τον ιδιωτικό τομέα προ των ευθυνών του στην οικολογική τραγωδία του 2010, στον Κόλπο του Μεξικού» κατέληξε ο κ.Μητσοτάκης.

Έκλεισε το μήνυμά του με την ευχή το βιβλίο αυτό να διαβαστεί και, κυρίως, να δώσει αφορμές για σκέψη και περίσκεψη. Όπως είπε «οι αρχές, οι επιλογές και οι πολιτικές συμπεριφορές Ομπάμα αξίζουν να περάσουν τον Ατλαντικό για να φτάσουν στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Για να βοηθήσουν, έτσι, και τη δική μας προσπάθεια να μετατρέψουμε την ήπειρό μας και την πατρίδα μας σε μία αληθινή “Γη της Επαγγελίας”».