Στο κείμενό του επιμένει ότι όποτε η Ελλάδα έχασε νησιά τα ξαναπήρε και ότι τα όσα είπε ήταν «κοροϊδία» προς τους «Τουρκαλάδες» και σχήμα καθ’ υπερβολήν.

Διαβάστε το άρθρο του κ. Ζουράρι στην Εφημερίδα των Συντακτών:
Ερώτηση προς τους σκιτζήδες παραχαράκτες και τον κάθε ανελλήνισον πλαστογράφον: Νησιά ελληνικά ή γλώσσα ελληνική; Τι είναι πιο θανατηφόρο; Να χάσουμε νησιά ή να χάσουμε τη γλώσσα μας; Αυτή ήταν η εισήγησή μου κατά την συνέντευξη τύπου με τους δύο έτερους και φιλεταίρους συνυπουργούντες, εκεί στο υπουργείο Παιδείας στις 14/12.

α) Προς γνώσιν, για τα λυσσάρικα αγράμματα κομματοβριθή: κατά τα τελευταία 2.500 χιλιάδες χρόνια, μας τα πήραν όλα τα νησιά, όλα τα νησιά μας, Πέρσες, Ρωμαίοι, Άραβες, Φράγκοι, Βενετσιάνοι, Γενουήνσιοι, Τούρκοι, Γερμανοί. Όχι μερικά νησιά… ΟΛΑ! Τι έγινε μ’ όλες αυτές τις καμμιά πενηνταριά φορές; Τα ξαναπήραμε! Όλα τα νησιά μας.

β) Προς γνώσιν για τους βοσκηματώδεις πλαστογράφους της ομιλίας μου: επί εξήντα συναπτά έτη έχω πάει σχεδόν σε όλα τα μήκή και πλάτη της γης, όπου υπάρχει ελληνισμός. Υπήρξα κι εγώ επί 24 χρόνια μετανάστης και δη πολιτικός πρόσφυξ. (Το πρόσφυξ το γράφω όπως μου το λεγαν η Κωνσταντινουπολίτισσα μητέρα και η μικρασιάτισσα γιαγιά μου).

Πρόσφυγας μετανάστης, δίδαξα, μίλησα, έγραψα, αγωνίστηκα για τη μεγαλοσύνη του Μείζονος Ελληνισμού και τον «καημό της Ρωμηοσύνης». Και καταδικάστηκα κι από το στρατοδικείο Καβάλάς…Ίνα τι; Γιατί; Για την ελληνολατρεία μου! Επομένως: Όλα αυτά τα σεσήποτα ντουβάρια, που πλαστογράφησαν τα λόγια μου (θα τα βρείτε στην ιστοσελίδα του υπουργείου Παιδείας) εγώ τα γράφω «στα παλιά μου τα μάτια» (κατά τον στίχο της Κικής Δημουλά) και «πάνυ απέρπαδον» επί της πλαστογραφίας τους.

γ) Προς γνώσιν της βεβορβορωμένης ασχετίλας τους: Πήγα σχεδόν παντού όπου γης του μετανάστη ελληνισμού. Η διαπίστωση επί τα εξήντα χρόνια της «ξενιτειάς» μου, παντού η ίδια: μετά από την δεύτερη γέννα, άειντε τρίτη γέννα, εκεί, χάνεται η μάνα, το παιδί, το εγγόνι. Γιατί; Διότι χάνεται η γλώσσα, τελειώνει η Ελλάς, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες. Έτσι είναι, διότι είναι έτσι… Λίγο η επιθετική απορροφητικότητα της κοινωνίας υποδοχής, λίγο οι μεικτοί γάμοι, λίγο η απόσταση…

Ο Κινέζος υποδιευθυντής της UNESCO τις προάλλες στο Πανεπιστήμιο μου λεγε, ότι οι Κινέζοι ανησυχούν πολύ για την παλαιότερη γλώσσα του Πλανήτη – μαζί με την λίγο αρχαιότερή της ελληνική. Ανησυχούν για την κινεζική και την φροντίζουν! Ναι, τους καταλαβαίνω, είναι μόλις ενάμισυη δισεκατομμύριο Κινέζων αυτοί! Κι ανησυχούν, λόγω της αγγλικής! Ενώ εμείς, η κουτσουλιά Κύπρου-Ελλάδας-ξενιτειάς, έχουμε τέσσερις-πέντε γλωττοτροφούντας πλαστογράφους που βρίζουν, διότι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ή, άπεφθα στουρνάρια, ναι, βρίζουν αυτά, που δεν είπε ο Ζουράρις, διότι θέλουν να βρίσουν…

Την κοροϊδία που έρριξα στους Τουρκαλάδες για τα νησιά και την μαστίχα Χίου που επιθυμεί η παχεία γαστήρ της Βαλιντέ Σουλτάνας του Ερντογάν, το αριστοτέλειον «σχήμα καθ’ υπερβολήν» το οποίο ανασχημάτισα με την ασσύμετρη συσχέτιση νησιών τινών και όλης της γλώσσας της ελληνικής, αυτά, έλα ντεεε! Πού να τα νοιώσουν τα ύβρεως ντουγάνια!

«Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;»

Διονύσιε Σολωμέ με την κόψη σου, τους άμυδις γλωσσοκοπανατζήδες… «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;».