Όπως ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, «το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, μέσ’ απ’ αυτή την έκθεση παίρνει ζωή. Τούτα τα άψυχα αντικείμενα επιστρέφουν στην εποχή τους, δένονται με τους ανθρώπους, με την κοινωνία που τα γέννησε».

Σημείωσε, επίσης, ότι «το μουσείο αυτό, που αποτέλεσε έργο ζωής του ζεύγους Γουλανδρή και ιδίως της Ντόλλης Γουλανδρή, κρύβει μέσα του, σαν πραγματική κοσμηματοθήκη, πολύτιμα πετράδια 5.000 χρόνων κυκλαδικής τέχνης. Της τέχνης με τα αντικείμενα εκείνα, τα οποία μέσ’ από την απαράμιλλη λιτότητά τους θυμίζουν τη γραμμή της Ιστορίας που ξεκινάει από το παρελθόν και αδιάλειπτα συνεχίζει στο μέλλον. Της ελληνικής ιστορίας, μα και της παγκόσμιας ιστορίας, της ιστορίας του πολιτισμού».

Παράλληλα, ο κ. Παυλόπουλος έκανε ειδική αναφορά στην διεύθυνση του καθηγητή Νίκο Σταμπολίδη και υπογράμμισε ότι το μουσείο ζωντανεύει επιστρέφοντας στην εποχή η οποία γέννησε αυτά τα απαράμιλλα έργα τέχνης, τα οποία αγάπησε όλος ο κόσμος και αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα.

«Έτσι λοιπόν, μέσ’ από αυτήν την Έκθεση, νομίζω πως το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, σιγά-σιγά πάει προς τον τελικό του προορισμό: Τον προορισμό που δείχνει ότι ο πολιτισμός είναι ένα σύνθετο δημιούργημα του φυσικού αλλά και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος», σημείωσε ο κ. Παυλόπουλος.

Καταλήγοντας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επισήμανε ότι «πρέπει να θυμόμαστε πάντα το ζεύγος Γουλανδρή, την Αρχαιολογική Υπηρεσία γενικότερα, και ιδίως την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, αλλά και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Γιατί, μέσα από την δική τους τότε έμπνευση, αυτά τα μοναδικά στοιχεία της ελληνικής τρέχνης και του ελληνικού πολιτισμού δεν εκπατρίσθηκαν. Έμειναν εδώ, στην Ελλάδα, για να είναι αυτό το μουσείο, μια εστία που εκπέμπει φως σ΄ ολόκληρο τον κόσμο».

«Αυτά τα αντικείμενα είναι κληρονομιά της Ελλάδας μα και κληρονομιά του κόσμου. Βρίσκονται πάντα εδώ, όπου πραγματικά ανήκουν. Κι εκπέμπουν αενάως το φως, το φως του Αιγαίου, το φως του Απόλλωνα της Δήλου, το φως του Οδυσσέα Ελύτη, το οποίο αγάπησε, εξέφρασε, έστω κι αν δεν πρόλαβε να γράψει εκείνη την μελέτη που θα ήθελε να ήταν έργο ζωής. Έμεινε ημιτελής, και ίσως έτσι ο Οδυσσέας Ελύτης, απέδειξε αυτό που αποδεικνύουν αυτά τα αντικείμενα: ο άνθρωπος, δεν μπορεί να περιγράψει πιστά αυτό το φως. Τούτα τα αντικείμενα, όμως, το περιγράφουν καλύτερα απ’ τον καθένα».