Υπάρχει ζωή μετά τον Τραμπ;

Οι Τσερόκι, αν πιστέψουμε τις διηγήσεις, έλεγαν ότι μέσα μας έχουμε δύο λύκους. Τον καλό και τον κακό. Την αγάπη, την ταπεινοφροσύνη, τη γενναιοδωρία, την αλήθεια. Και από την άλλη τη ζήλια, την απληστία, την αλαζονεία, τα ψέματα. Και αυτός που νικάει είναι ο λύκος που ταΐζεις. Νομίζω, λοιπόν, ότι τον έχουμε ταΐσει πολύ τον κακό λύκο. Οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, η ελίτ, ο κόσμος. Στην Ελλάδα, στην Αγγλία, στις Ηνωμένες Πολιτείες…

Κακός λύκος είναι ο Τραμπ;

Κακός λύκος είναι ο λαϊκισμός, ο φόβος του άλλου, οι θεωρίες των… ψεκασμένων, όλα αυτά που οδηγούν τελικά τις χώρες στα χέρια των ακραίων.

Πάντως, κάποιος οπαδός του Τραμπ θα σας έλεγε ότι κατάφερε να εκλεγεί κόντρα σε όλα τα συστημικά Μέσα.
Ναι, το έχουν γράψει και κάποιοι δικοί μας αναλυτές που το πρωί λατρεύουν τον Τσίπρα και το βράδυ τον Καμμένο. Αστεία πράγματα. Ο Τραμπ ήταν ένας δισεκατομμυριούχος που είχε στη δούλεψή του, όπως υπολογίζουν, 200.000 ανθρώπους. Τα social media και το Διαδίκτυο ήταν γεμάτα από τα τρολ του και τους χάκερ του. Δημιουργούσε κλίμα και τελικά έφερε την εκλογική αναμέτρηση στα μέτρα του.

Για να έρθουμε στα δικά μας. Επιτέλους, ΕΣΡ!

Αν κάτι χαρακτηρίζει αυτή την κυβέρνηση είναι η πολύ αργή προσαρμογή στην πραγματικότητα. Αργησαν να κάνουν τη συμφωνία με τους δανειστές και αυτό στοίχισε στη χώρα κάποια δεκάδες δισεκατομμύρια. Και στην τηλεόραση, αντί να ρυθμίσουν αμέσως το θολό τοπίο, τσαλαβούτησαν για 2 σχεδόν χρόνια σε σοβιετικού τύπου θεωρίες. Τέσσερα κανάλια, υπουργός-καναλάρχης και άλλα τέτοια αδιανόητα.

Πάντως, τελικά η κυβέρνηση, έστω και αργά, δέχθηκε τις προτάσεις της αντιπολίτευσης.

Στην πολιτική, όμως, όπως και στην Ιατρική, κάτι που είναι χρήσιμο σήμερα είναι άχρηστο αύριο. Διαλύθηκε η τηλεοπτική αγορά. Τα δημόσια ταμεία έχασαν δεκάδες εκατομμύρια. Και βέβαια αναγορεύσαμε ως μοναδικό θέμα της δημόσιας ζωής την τηλεόραση. Λες και δεν είχαμε άλλα προβλήματα.

Βλέπετε εκλογές σύντομα; Θέλετε εκλογές σύντομα;

Δεν νομίζω ότι είναι στους σχεδιασμούς του κ. Τσίπρα οι εκλογές. Και οι 153 είναι μπετόν… Εχουν δεθεί ποικιλοτρόπως με το κομματικό κράτος. Τα υπουργεία έχουν γεμίσει με παιδιά, ανίψια, φίλους, φίλες. Νέα υπουργεία, νέες γραμματείες. Γιατί να τα εγκαταλείψουν όλα αυτά;

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΠΑΝΟΥ

[email protected]

Διαβάστε περισσότερα στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής