Μια πρόβα έγινε με τα χημικά εναντίον συνταξιούχων που προσπάθησαν να προσεγγίσουν το Μέγαρο Μαξίμου. Οι εικόνες ήταν φοβερές αλλά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν λέρωσε τα χέρια του με τα δακρυγόνα επιπλήττοντας τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Τόσκα και ζητώντας να μην επαναληφθεί κάτι ανάλογο σε διαδηλώσεις εργαζομένων και συνταξιούχων.

Τι περιθώρια θα έχει να κρατηθεί μακριά από τη φωτιά αν πάρουν έκταση οι διαμαρτυρίες για τους πλειστηριασμούς; Πόσο μάλλον όταν προβάλλεται ως κυβερνητικό success story η υπέρβαση του στόχου για τα φορολογικά έσοδα τον Σεπτέμβριο, την ώρα που τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο φτάνουν τα 90 δισ. ευρώ και εκατομμύρια πολίτες ζουν με το άγχος της δόσης στην εφορία και στο ασφαλιστικό ταμείο, για να μην αθροίσει κανείς τις οφειλές στις τράπεζες.

Οι δημοσκοπήσεις δεν είναι τίποτα μπροστά στην κοινωνική δυσφορία. Μπορεί το μεγάλωμα του προβαδίσματος της Ν.Δ. στην πρόθεση ψήφου και στην παράσταση νίκης να ρίχνει το ηθικό βουλευτών και στελεχών της συμπολίτευσης και να δημιουργεί ανησυχία, αλλά λειτουργεί καθησυχαστικά η διαβεβαίωση που τους δίνει και τους ξαναδίνει ο πρωθυπουργός ότι οι εκλογές θα αργήσουν και ότι η τετραετία θα εξαντληθεί. Ομως, αυτό που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν είναι η μετατροπή της λαϊκής απογοήτευσης σε οργή και της παθητικής επιθετικότητας σε ενεργητική, εφόσον έτσι έρθουν τα πράγματα. Σποραδικά επεισόδια αποδοκιμασιών, ακόμη και προπηλακισμών, συμβαίνουν και ξεχνιούνται γρήγορα, αφού αποδοθούν σε οργανωμένους εχθρούς της κυβέρνησης.

Τι γίνεται, όμως, όταν φτιάχνονται ανθρώπινες αλυσίδες για να μη βγει στο σφυρί το σπίτι ΑΜΕΑ σε λαϊκή γειτονιά; Υπάρχουν και άλλα ερωτήματα, όπως, για παράδειγμα, πώς εισπράττει ο μέσος πολίτης την προοπτική αυξήσεων μισθών ανώτατων δικαστικών που έγινε γνωστή μετά από συνάντησή τους με τον πρωθυπουργό. Πόσο μάλλον όταν δρομολογήθηκε η επιστροφή αναδρομικών έως 15.000 ευρώ σε δικαστικούς επειδή κρίθηκε ότι πρέπει να τους αναγνωριστεί η φοροαπαλλαγή 25% που ισχύει ακόμη για τις αποδοχές των βουλευτών. Μερικοί είναι πιο ίσοι και όταν αυτό υπενθυμίζεται σε μια συγκυρία όπως η σημερινή γίνεται σχεδόν βίαιο για τους ασθενέστερους.

Οι βουλευτές που πήγαν την Πέμπτη το βράδυ στο Μέγαρο Μαξίμου για ποτό, μετά από πρόσκληση του πρωθυπουργού, από τη μια διαπιστώνουν ότι το ΔΝΤ και η κυβέρνηση συμφωνούν πως το 2017 θα έχουμε ανάπτυξη 2,8%-2,7%, από την άλλη παίρνουν από τη βάση το μήνυμα ότι «δεν βγαίνει». Ασφαλώς και θέλουν να συνεχίσει η κυβέρνηση την πορεία της μέχρι το 2019 αλλά έχουν κάθε λόγο να αναρωτιούνται αν η φθορά που διαπιστώνεται τώρα είναι αναστρέψιμη.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΠΑΝΟΥ
[email protected]
Διαβάστε περισσότερα στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής