Η αρχή έγινε από τη συστηματική ανάδειξη της κατάθεσης Τσουκάτου για τα 12 δισ. δραχμές που -σύμφωνα με τον ίδιο- δόθηκαν στο ΠΑΣΟΚ πριν από τις εκλογές του 2000 και θα ακολουθήσουν και άλλες υποθέσεις με στόχευση στην ίδια περίοδο.

Η δεύτερη αφορά στην προσέγγιση και ανάδειξη στελεχών του «παπανδρεϊκού» ΠΑΣΟΚ, όπως ακριβώς έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο μετά το 2012, ενσωματώνοντας στα όργανά του δεκάδες στελέχη του «τσοχατζοπουλικού» ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι επίσης είχαν διακριθεί για την πολεμική τους κατά του «σημιτικού» ΠΑΣΟΚ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε με τον Θάνο Μωραΐτη και τον Αγγελο Τόλκα τους οποίους συμπεριέλαβε ο Αλέξης Τσίπρας στην κυβέρνηση και θα συνεχίσει με την ανάδειξη άλλων στελεχών του «παπανδρεϊκού» ΠΑΣΟΚ, συμπεριλαμβάνοντάς τα στο ευρωψηφοδέλτιο και στα ψηφοδέλτια των εθνικών εκλογών, ενώ στηρίζει τις επίσημες υποψηφιότητες του Κινήματος Αλλαγής για τις Περιφέρειες Κρήτης (Σταύρο Αρναουτάκη) και Δυτικής Ελλάδας (Απόστολο Κατσιφάρα).

Είναι ωστόσο χαρακτηριστικό ότι στο δρόμο προς τις κάλπες, στην Κουμουνδούρου αλλά και στο Μαξίμου υπολογίζουν διάφορα πρόσωπα που χρειάζονται περαιτέρω προσοχής, ακόμα και ειδικής μεταχείρισης (π.χ. Νίκος Κοτζιάς), δεν ασχολούνται όμως ιδιαιτέρως με τον πρόεδρο των ΑΝ.ΕΛ., πρώην συγκυβερνήτη του κ. Τσίπρα και πρώην υπουργό Αμυνας Πάνο Καμμένο.

Είτε πραγματικά δεν εκτιμούν -με βάση τα όσα λένε στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους για αυτόν και τις τελευταίες εμφανίσεις του- ότι μπορεί να τους προκαλέσει ζημιά εν όψει των αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων είτε όντως βρίσκονται σε κάποια συμφωνία μαζί του, όπως αναφέρουν διάφορες φήμες και πληροφορίες που δεν είναι εύκολο να διασταυρωθούν και να επιβεβαιωθούν.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής