Με επιστολή τους στον Πρόεδρο της Βουλής, το περιεχόμενο της οποίας δημοσιοποιήθηκε κατά την έναρξη της αποψινής συνεδρίασης της Ολομέλειας, οι έξι ανεξάρτητοι βουλευτές οι οποίοι ψήφισαν θετικά κατά την διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης της κυβέρνησης, δηλώνουν ότι επιζητούν να προσμετράται στο εξής η θετική τους ψήφος σε εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ, σε όλα τα νομοσχέδια, ώστε να διασφαλίζεται –όπως λένε- η δεδηλωμένη για την κυβερνώσα πλειοψηφία.

Τις επιστολές αυτές απέστειλαν η υπουργός Τουρισμού Έλενα Κουντουρά, ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βασίλης Κόκκαλης κι η υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη Κατερίνα Παπακώστα, καθώς κι ο Σπύρος Δανέλλης, όλες κι όλοι τους ανεξάρτητοι βουλευτές. Αντίστοιχες επιστολές έστειλαν κι οι Θανάσης Παπαχριστόπουλος και Κώστας Ζουράρις οι οποίοι παραμένουν στην κοινοβουλευτική ομάδα των ΑΝΕΛ. Και μπορεί τυπικά να μην θεωρείται προσχώρηση αφού πρέπει να το ζητήσει και ο αρχηγός της Κ.Ο. Αλέξης Τσίπρας, αλλά αυτή είναι μια τυπική διαδικασία προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει την δεδηλωμένη.

Υπενθυμίζεται ότι βάσει των νέων συσχετισμών, εν μέσω της έντονης ρευστότητας στο πολιτικό σκηνικό και μετά από την διάλυση της συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ, η «δεδηλωμένη» ήταν και είναι «ζητούμενο», δεδομένου ότι μόνο 145 βουλευτές ανήκουν στο ΣΥΡΙΖΑ.

«Μπουρλότο» στη Βουλή έβαλε η επιστολή Τσίπρα στον Βούτση – Για ωμή παρέμβαση μιλά η αντιπολίτευση

Εχοντας πάρει την εντολή του Αλέξη Τσίπρα στα χέρια του ο Πρόεδρος της Βουλής ανακοίνωσε στην  έναρξη της επιτροπής του Κανονισμού του Κοινοβουλίου ότι δεν θα επεκτείνει την συζήτηση για αλλαγές στα άρθρα που αφορούν τους αρχηγούς πολιτικών κομμάτων και την συγκρότηση των κοινοβουλευτικών ομάδων.

Αυτό που έχει προκαλέσει την μεγάλη αντίδραση της αντιπολίτευσης είναι τόσο η τελευταία στάση του κ. Βούτση όσο και η προηγούμενη που ήθελε να αλλάξει τον κανονισμό ήταν κατόπιν εντολής του Πρωθυπουργού.

Ο Αλέξη Τσίπρας που παραδέχθηκε στην επιστολή του ότι ήταν εκείνος που ζήτησε από τον πρόεδρο της Βουλής να αναλάβει πρωτοβουλία για να αλλάξει ο κανονισμός μετά την γενικότερη κατακραυγή οπισθοχώρησε και τώρα πλέον του ζητά να μην προβεί σε μία τέτοια κίνηση.

Αναλυτικά η επιστολή:

 Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,

Θα θυμάστε ότι κατά την πρόσφατη επικοινωνία μας την προηγούμενη εβδομάδα σας εξέφρασα τον προβληματισμό μου για τον πολιτικό και κανονιστικό ανορθολογισμό σε σχέση με κόμματα που εκλέγονται στο κοινοβούλιο με την ψήφο του ελληνικού λαού, αλλά στην πορεία χάνουν τον απαιτούμενο αριθμό βουλευτών και ως εκ τούτου το δικαίωμα να συγκροτούν κοινοβουλευτική ομάδα.

Και ο ανορθολογισμός έγκειται στο γεγονός ότι ο ίδιος ο νόμος ορίζει ότι ανεξάρτητα από τον αριθμό των βουλευτών, ο χρόνος προβολής των κομμάτων από το ΕΣΡ, αλλά και η κρατική χρηματοδότηση παραμένει – και ορθώς – ίδια, σε συνάρτηση με την λαϊκή ψήφο, ενώ στο κοινοβούλιο οι αρχηγοί των κομμάτων αυτών χάνουν προνόμια, μεταξύ των οποίων και το χρόνο ομιλίας τους κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής διαδικασίας.

Κατόπιν της συζήτησης μας και αφού συμμεριστήκατε τις σκέψεις μου, ορθά αναλάβατε την πρωτοβουλία να συζητήσετε με τους εκπροσώπους των κομμάτων το ζήτημα αυτό, προκειμένου να βρεθεί η ευρεία συναίνεση που απαιτείται για τη σχετική διόρθωση του εν λόγω ανορθολογισμού.

Με έκπληξη, όμως, παρατηρώ τις τελευταίες ημέρες, κυρίως τη μείζονα αντιπολίτευση, αλλά και αλλά κόμματα της αντιπολίτευσης μαζί με μερίδα μέσων ενημέρωσης να αντιμετωπίζουν με απίστευτη επιθετικότητα μια εύλογη δημοκρατική ευαισθησία. Και να φτάνουν μάλιστα στο σημείο ορισμένοι να επιχειρηματολογούν και να παρουσιάζουν τον Πρωθυπουργό ως δήθεν εκβιαζόμενο.

Κατόπιν τούτων και δεδομένου ότι εκβιαζόμενος δεν υπήρξα ποτέ και από κανέναν, και δεδομένου ότι δεν επιθυμώ να επιτρέψω σε κανέναν να αξιοποιεί τη δημοκρατική μου ευαισθησία για να με συκοφαντεί, σας ζήτω να μην αναλάβετε καμία πρωτοβουλία για αλλαγή του ισχύοντος κανονισμού, ούτε κατά ένα σημείο στίξης.

Και για οποιαδήποτε αμφισημία του ισχύοντος κανονισμού σας παρακαλώ όπως προστρέξετε στη γνωμοδότηση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής.

Σφοδρή επίθεση από την αντιπολίτευση που κάνει λόγο για ωμή παρέμβαση

Οι αναφορές του κ. Βούτση στην Επιτροπή της Βουλής προκάλεσαν τον κακό χαμό με την αντιπολίτευση να του επιτίθεται κατηγορώντας τον ότι δέχεται παρεμβάσεις στο έργο του ενώ δεν θα έπρεπε.

Ο Θεόδωρος Παπαθεοδώρου από το ΚΙΝΑΛ έκανε λόγο για ωμή παρέμβαση της εκτελεστικής στη νομοθετική εξουσία και εξευτελισμό του τρίτου τη τάξει πολιτειακού άρχοντα από τον πρωθυπουργό.

Σχολιάζοντας την επιστολή του Αλέξη Τσίπρα στον Νίκο Βούτση, η εκπρόσωπος της ΝΔ Μαρία Σπυράκη παρατήρησε ότι «ο κ. Τσίπρας χρειάστηκε μία εβδομάδα για να αποφασίσει πώς θα αντιμετωπίσει τον εκβιασμό Καμμένου και προσθέτει: «Ξαφνικά αποφάσισε ότι δεν θέλει να αλλάξει τον κανονισμό ενώ πριν μία εβδομάδα ο εκπρόσωπός του το είχε προαναγγείλει. Ο πρωθυπουργός που στηρίζεται στις διαθέσεις της κυρίας Μεγαλοοικονόμου και του κ. Παπαχριστόπουλου, με περισσή αλαζονεία απευθύνεται στον πρόεδρο της Βουλής ως υφιστάμενο του αγνοώντας ότι η Βουλή ελέγχει την κυβέρνηση και όχι η κυβέρνηση τη Βουλή» υπογράμμισε η Μαρία Σπυράκη κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων για την επιστολή του κ. Τσίπρα στον κ. Βούτση, δήλωσε τα εξής:

«Η επιστολή του κ. Τσίπρα στον Πρόεδρο της Βουλής συνιστά πανηγυρική και θρασεία ομολογία του γεγονότος ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός είχε δώσει την εντολή να ευτελιστεί η κοινοβουλευτική τάξη και παράδοση με τη συγκυριακή τροποποίηση του Κανονισμού της Βουλής, προκειμένου να ικανοποιηθεί ο κ. Καμμένος και να περιορισθούν οι αντιδράσεις του και κυρίως οι απειλές του.

Τώρα ο κ. Τσίπρας επιχειρεί να εμφανίσει την αναγκαστική υπαναχώρησή του μπροστά στη δημοκρατική κατακραυγή ως δήθεν ένδειξη «θεσμικής ευαισθησίας». Τόσο μεγάλης «θεσμικής ευαισθησίας» που του επιτρέπει να λέει δημόσια – ευτελίζοντας τον Πρόεδρο της Βουλής –  ότι ελέγχει τη διαδικασία τροποποίησης του Κανονισμού της Βουλής που κινείται από τον Πρόεδρό της και διεξάγεται χωρίς συμμετοχή της κυβέρνησης.

Πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια σκοτεινή πραγματικότητα. Ο αλληλοεκβιασμός και η αλληλοεξάρτηση των μέχρι πρότινος αδελφοποιητών κυβερνητικών εταίρων».