«Δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη η κατάσταση» αναφέρει η Παναγιώτα Μουρτίδου, εθελόντρια στη Λέσχη Αλληλεγγύης, η οποία ετοιμάζει πακέτα φαγητού για τους απόρους. «Οι πολιτικοί ξεκάθαρα δεν έχουν ιδέα τι γίνεται στην πραγματική ζωή» συμπληρώνει.

«Πείτε μου πώς μπορεί κάποιος να επιβιώσει με βασικό μισθό 490 ευρώ και ταυτόχρονα να πληρώνει όλους τους φόρους που έχουν περάσει;» διερωτάται.

Στον «Guardian» μίλησε και η 68χρονη συνταξιούχος, πρώην κομμώτρια, Χρύσα Χριστοδουλάκη.

Έπειτα από 45 χρόνια δουλειά, έπαιρνε μια καλή σύνταξη στα 1.750 ευρώ. «Αρχικά την έκοψαν στα 1.430 ευρώ και τώρα παίρνω 960 ευρώ» αναφέρει και με λύπη δηλώνει ότι τα όνειρά της να ζήσει με τον άνδρα της στην Κρήτη μετά τη σύνταξη γκρεμίστηκαν: Παρόλο, λοιπόν, που είναι συνταξιούχος, συνεχίζει να δουλεύει για να βοηθήσει και τα παιδιά της που είναι άνεργα. «Οι Έλληνες δεν βλέπουν πια φως στο τούνελ. Δεν πιστεύουν τίποτα, αν δεν το δουν με τα μάτια τους» σημειώνει στη βρετανική εφημερίδα.

Στο ρεπορτάζ του ο «Guardian» αναφέρεται στον Δήμο Καισαριανής, όπου οι κάτοικοι «προετοιμάζονται για έναν πολύ δύσκολο χειμώνα». Η υπεύθυνη του αρμόδιου γραφείου κοινωνικών παροχών Μαριλένα Χριστοδούλου είναι ξεκάθαρη: «Οι ανάγκες έχουν μεγαλώσει δραματικά. Η κρίση έχει κρατήσει τόσο πολύ, που ακόμα κι εκείνοι που στην αρχή μπορούσαν να βοηθήσουν, τώρα έχουν ανάγκη βοήθειας. Έχουμε 367 ανθρώπους στον δήμο που χρειάζονται βοήθεια και ο αριθμός αυτός αυξάνεται καθημερινά».

«Ο κόσμος δεν βλέπει κανένα φως στο τούνελ. Πλέον δεν πιστεύουν τίποτα, μέχρι να το δουν μπροστά στα μάτια τους να πραγματοποιείται» προσθέτει.

Στον Κεραμεικό, ο πατέρας Ιγνάτιος διατηρεί με δυσκολία ακόμη μία δομή κοινωνικής βοήθειας, που φιλοξενεί αστέγους και παρέχει δωρεάν οδοντιατρική φροντίδα αλλά και εγκαταστάσεις για να μελετούν τα παιδιά.

«Πολλοί από εκείνους που έρχονται είναι τυπικοί εκπρόσωποι της μεσαίας τάξης, που ντρέπονται και δεν θέλουν να το πουν. Η κατάσταση χειροτερεύει. Χρειαζόμαστε βοήθεια, πολύ περισσότερη βοήθεια» αναφέρει στον «Guardian».

Στην Ελλάδα επικρατεί μια μόνιμη αβεβαιότητα. Εν μέσω οργής και απογοήτευσης πολλοί ανησυχούν πως η δύναμη της απώλειας θα μπορούσε να λάβει άλλες πιο απειλητικές μορφές, παρατηρεί η βρετανική εφημερίδα.

Η ψυχολόγος Φωτεινή Τσαλίκογλου, τέλος, σχολιάζει πως η αβεβαιότητα τείνει να γίνει μια νέα κανονικότητα. «Μπορεί να εκφραστεί με απάθεια, βία ή ακόμη περισσότερη αβεβαιότητα» επισημαίνει.