Κυβερνητικοί «πυροβολούν» και απειλούν δικαστές και εισαγγελείς όταν δεν τους αρέσουν οι αποφάσεις τους.

Υπουργοί παζαρεύουν από αποφυλακίσεις βαρυποινιτών μέχρι τηλεοπτικές άδειες.

Πανεπιστήμια σύρονται -για άλλη μια φορά- μακριά από την Ευρώπη για χατίρι συντεχνιών και κομματικών στρατών.

Συμμορίες δρουν ανενόχλητες και τρομοκρατούν γειτονιές και πολίτες.

Εγκλήματα μένουν για χρόνια ατιμώρητα σε δίκες χωρίς τέλος.

Παρακρατικοί μηχανισμοί υπό την καθοδήγηση υπουργών προσπαθούν να ελέγξουν τα social media.

Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι που κατηγορούνται για σοβαρά παραπτώματα επιστρέφουν στις υπηρεσίες τους χωρίς να έχουν διερευνηθεί οι κατηγορίες.

Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα δουλεύουν 7 μήνες για να συντηρούν το πελατειακό κομματικό κράτος και 5 μήνες για τους ίδιους.

Εκατοντάδες χιλιάδες οικογενειάρχες δουλεύουν για 2.5€ την ώρα.

Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι προσφέρουν μαύρη εργασία χωρίς ασφάλιση και δικαιώματα.

Εκατοντάδες χιλιάδες επιστήμονες οδηγούνται στη μετανάστευση.

Οι «εκλεκτοί» και τα «παιδιά» του συστήματος -σήμερα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, χθες της πράσινης και της γαλάζιας εξουσίας- βολεύονται σε Δημόσιο, προμήθειες, εργολαβίες.

» Είναι, λοιπόν, αυτό Δημοκρατία; Ναι! Γιατί αυτός ο εσμός που μας κυβερνάει (κάποιοι θα πουν «αριστερoακροδεξιά», κάποιοι ‘αμοραλιστές’ και κάποιοι απλώς ‘λαϊκιστές’) ήρθε στην εξουσία με τη λαϊκή ψήφο.

» Και σήμερα, στην ’43η επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας’ πέρα από τα χαμόγελα και τις κενές ευχές, καλό θα είναι να αναζητήσουμε τις ατομικές και συλλογικές ευθύνες γι αυτή μας την κατάντια. Και να σκεφτούμε πώς θα πάψουμε να ζούμε σε μια καχεκτική πληγωμένη Δημοκρατία.

» Πώς εν ολίγοις ΘΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΟΛΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΧΩΡΑ.»

https://www.facebook.com/TheodorakisStavros/posts/1604530732945061