Το μείζον πρόβλημα διακυβέρνησης της Ευρώπης και τις πολιτικές κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες που έχουν προκύψει από την κρίση και δείχνουν τις μεγάλες αδυναμίες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, ανέδειξε ο Ευ. Βενιζέλος στη ομιλία του στην εκδήλωση με θέμα: «Το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Ελλάδα: Προκλήσεις και Προοπτικές», που οργάνωσε το βράδυ το Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), στο Ζάππειο. «Όμως, πρόβλημα πολιτικής στρατηγικής -και κλείνω με τη σκέψη αυτή- και πολιτικής ηγεσίας, δεν έχει η Ελλάδα ή κυρίως η Ελλάδα, έχει όλη η Ευρώπη. Το μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης είναι ότι θεσμικά δεν επιτρέπει την ανάδειξη ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας», είπε.

«Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχει στομώσει κι έχουμε πια περάσει από την Ευρώπη των κρίσεων στην κρίση της Ευρώπης ή για να είμαι ακριβέστερος στην κρίση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, της ευρωπαϊκής στρατηγικής. Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα από τη δεκαετία του ‘50 έως και τη Συνθήκη της Λισαβόνας δεν προέβλεπε σοβαρούς μηχανισμούς πρόβλεψης, ανάσχεσης και αντιμετώπισης κρίσεων», τόνισε ο κ. Βενιζέλος και υπογράμμισε ότι «όλες οι μεγάλες αποφάσεις και ελήφθησαν και λαμβάνονται μέσα από μία διακυβερνητική διαδικασία, από μία συνεχή διαπραγμάτευση».

Επεσήμανε και ανέλυσε το ζήτημα της ασφάλειας στην Ευρώπη , από στρατιωτική, οικονομική , κοινωνική πλευρά διότι, όπως είπε, η οικονομική κρίση ανέδειξε τις πολύ μεγάλες κλειδωμένες ανισότητες μεταξύ των κρατών μελών.

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση», πρόσθεσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, «αναγκάζεται να κάνει πολύ μεγάλες παραχωρήσεις για να διαφυλάξει την ενότητά της, με μεγίστη παραχώρηση, την οποία ποτέ δε θα έκανε σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, αυτή που έχει κάνει για να αποφευχθεί το Grexit, το Brexit με τη συμφωνία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 19ης Φεβρουαρίου του 2016».

«Η Ευρώπη λοιπόν των κρίσεων, είναι μια Ευρώπη -ας τα κωδικοποιήσουμε για να έχουμε μια βάση συζήτησης- μια Ευρώπη, να μη σοκαριζόμαστε, βαθιά ευρωατλαντική, βαθιά ευρωσκεπτικιστική, έτοιμη να εγκαταλείψει τις αξίες της, και εμείς, ως Ελλάδα, σε ένα νέο τοπίο, σε ένα νέο συσχετισμό, σε μία de facto διαπραγμάτευση που διεξάγεται συνεχώς, θα δούμε σε μια δεύτερη φάση πώς μπορεί αυτό να οργανωθεί και αν πρέπει να οργανωθεί θεσμικά, η Ελλάδα είναι σε κατάσταση πολύ μεγάλης αδυναμίας».