Η συγκίνηση της ήταν μεγάλη και μάλιστα με δυσκολία έβγαιναν τα λόγια της.

«Είμαστε όλοι εδώ. Ολη η οικογένεια, μά πάνω απ’ όλα οι φίλοι σου που στάθηκαν δίπλα σου. Ολοι αυτοί που ακουμπούσες και ακουμπούσαν πάνω σου. Μίλησαν πολλοί για σένα και μιλησαν καλά. Σήμερα είμαστε εδώ για να σου πούμε το μεγάλο ευχαριστώ και το πικρό αντίο. Σε ευχαριστούμε για τη λεβεντιά σου, για όσα μας δίδαξες. Να αγαπάμε την Κρήτη. Να τιμούμε το λόγο μας και την τιμή μας. Για την αγάπη και την αισιοδοξία σου. Οταν σου είπαμε ότι ο τόπος δεν πάει καλά μας είπες ότι έχεις εμπιστοσύνη στους Έλληνες. Σε ευχαριστούμε γιατί μας δίθαξες δύναμη. Πού να τη βρω τη δύναμη; Που να βρω λόγια, στέκονται κόμποι. Δεν δείλιασες ποτέ, σε όλες τις μικρότητες και τους δειλούς, τους λίγους. Δεν χώρεσες, δεν λύγισες. Ησουν ψηλός, βλέπεις. Δεν χώρεσες. Για τη μάνα μου. Για μας. Σήκω απάνω ψηλέ μου πατέρα. Σήκω απάνω. Λίγο απάνω. Λίγο ακόμα να μας βγάλεις στο ξέφωτο. Σήκω απάνω…»