Για τους συνδικαλιστές όμως του ιδιωτικού τομέα ο νόμος δεν έχει παράθυρο αλλά, όπως προβλέπει, άδεια με αποδοχές από τον εργοδότη τους δικαιούνται μόνον οι πρόεδροι, αντιπρόεδροι και γενικοί γραμματείς οργανώσεων, ανάλογα με τον αριθμό εργαζομένων που εκπροσωπούν. Οι υπόλοιποι, μέλη Δ.Σ. σωματείων, εργατικών κέντρων, ομοσπονδιών κ.λπ., όταν απουσιάζουν λόγω συνδικαλιστικής δράσης δεν θα πληρώνονται. Τα δε ένσημά τους θα καταβάλλονται από τις οργανώσεις τους.

Το άρθρο 19 του νέου Μνημονίου λέει ότι οι αλλαγές ως προς τον περιορισμό των συνδικαλιστικών αδειών αφορούν τους πάντες, και μάλιστα στην παράγραφο 6 αναφέρει και τους συνδικαλιστές υπαλλήλους του Δημοσίου παραπέμποντας στο άρθρο 30 του ν. 1264 του 1982. Λέει δηλαδή η παράγραφος 6 ότι δεν θα πληρώνονται ούτε οι μεν (του ιδιωτικού τομέα) ούτε οι δε (του Δημοσίου) όταν απουσιάζουν από την εργασία λόγω συνδικαλιστικής δράσης.

Το παράθυρο όμως που επιτρέπει στους συνδικαλιστές του Δημοσίου να πληρώνονται από το κράτος όταν απουσιάζουν είναι στο άρθρο 22 παράγραφος 5 του νόμου 1400/1983, που λέει ότι για τους συνδικαλιστικές του Δημοσίου οι άδειες είναι με αποδοχές από το κράτος. Το άρθρο αυτό επικαλείται και η εγκύκλιος για τις συνδικαλιστικές άδειες που υπέγραψε η υπουργός Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου, διατηρώντας άθικτες τις αποδοχές των συνδικαλιστών του Δημοσίου όταν απουσιάζουν… Κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός δηλαδή με χορηγό το Δημόσιο! Εύγε!

Κ.Κ.

Από τη στήλη Παρατυπος του Ελεύθερου Τύπου