Το πέος του άνδρα δεν διαθέτει οστό στο εσωτερικό του, όπως συμβαίνει με τους πιθήκους και πολλά άλλα θηλαστικά ζώα. Τι συνέβη όμως στον άνδρα και έχασε το οστό στο δικό του γεννητικό όργανο; Το γύρισε στη μονογαμία και πολύ απλά δεν του χρειαζόταν. Αυτή τουλάχιστον την εξήγηση δίνουν οι επιστήμονες.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Κιτ Όπι του Τμήματος Ανθρωπολογίας του University College του Λονδίνου μελέτησαν την εξελικτική ιστορία του οστού στα αρσενικά γεννητικά όργανα. Το εν λόγω οστό εκτιμάται ότι πρωτοεμφανίσθηκε πριν από 145 έως 95 εκατ. χρόνια. Ποικίλει εντυπωσιακά από είδος σε είδος (σε μήκος και όχι μόνο), γι’ αυτό έχει θεωρηθεί ως το πιο διαφοροποιημένο οστό που έχει υπάρξει ποτέ. Όμως στην πορεία μερικά ζώα το έχασαν και οι πρόγονοι του ανθρώπου ήσαν μεταξύ αυτών.

Το οστό του πέους βοηθά στην παρατεταμένη συνουσία.

Τα πολυγαμικά ζώα, όπως οι χιμπατζήδες και οι μπονόμπο, που αλλάζουν συντρόφους σαν τα… πουκάμισα (εάν είχαν πουκάμισα), έχουν κάθε λόγο να διαθέτουν ένα πέος με κόκαλο, κάτι που αυξάνει την πιθανότητα εύρεσης συντρόφου και, στη συνέχεια, της γονιμοποίησης της συντρόφου.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το χρονικό όριο για τη διάρκεια της διείσδυσης του αρσενικού οργάνου, πέρα από το οποίο το οστό κρίνεται αναγκαίο, είναι τα τρία λεπτά. Κάτω από τα τρία λεπτά συνουσίας, το οστό αρχίζει να γίνεται περιττό (και αυτή είναι η περίπτωση του ανθρώπου!).

Όταν η μονογαμία αναδύθηκε ως βασική αναπαραγωγική στρατηγική στους προγόνους του σύγχρονου ανθρώπου, κάτι που εκτιμάται ότι συνέβη κατά την εποχή του «Όρθιου ανθρώπου» (Homo erectus), το οστό του πέους ατρόφησε έως σημείου εξαφάνισης. Όταν ο ανταγωνισμός μειώθηκε και ο άνδρας έδεσε το γάιδαρό του, μπορούσε πλέον να το πάει πιο μαλακά… Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Proceedings of the Royal Society B».

Ειδήσεις σήμερα

Το έξυπνο Tip για να διακοσμήσεις το δέντρο σου με λωρίδες κορδέλας [Βίντεο]

Ολυμπιακός: Ποια είναι η σύντροφος του Ναζ Μήτρου-Λογνκ – Πιο εντυπωσιακή πεθαίνεις [Εικόνες]

Έφη Μπίρμπα και Άρης Σερβετάλης ανεβάζουν την “Καρδιά του Σκύλου” του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ