Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τζέοφ Μπερντ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Cortex”, σύμφωνα με το “New Scientist” και τη βρετανική «Τέλεγκραφ», πειραματίσθηκαν με 72 εθελοντές, οι οποίοι κλήθηκαν να μετρήσουν νοητικά τους παλμούς της καρδιάς τους, χωρίς να χρησιμοποιούν τα δάχτυλά τους πάνω στο χέρι για να πάρουν το σφυγμό τους.

Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν βίντεο με διάφορες κοινωνικές καταστάσεις ανθρώπινης αλληλεπίδρασης (π.χ. το φλερτ μεταξύ δύο νέων). Μετά από κάθε βίντεο, απάντησαν σε τεστ για να διαπιστωθεί κατά πόσο μπορούσαν να νιώσουν την ψυχική κατάσταση και να αντιληφθούν τις σκέψεις των χαρακτήρων του βίντεο.

Διαπιστώθηκε ότι όσοι μπορούσαν να νιώσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τη δική τους καρδιά, ήσαν σε θέση να νιώσουν καλύτερα και τη συναισθηματική κατάσταση των άλλων. Με άλλα λόγια, η συνήθης προτροπή «άκουσε την καρδιά σου» έχει νόημα ακόμη και για την «ανάγνωση» των συναισθημάτων των άλλων.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι το εύρημα αυτό μπορεί να βοηθήσει στην εκπαίδευση των ανθρώπων προκειμένου να αποκτήσουν μεγαλύτερη ευαισθησία απέναντι στους άλλους, μαθαίνοντας κατ’ αρχήν να ακούνε τη δική τους καρδιά. Ακόμη, δεν αποκλείουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να βοηθήσει ανθρώπους με αυτισμό και σχιζοφρένεια.

Η ικανότητα κάποιου να ακούει την καρδιά του, εντάσσεται σε μια ευρύτερη αντιληπτική ικανότητα, τη λεγόμενη ενδοδεικτικότητα (interoception), δηλαδή την ικανότητα ενός ανθρώπου να αντιλαμβάνεται την εσωτερική φυσιολογία του και να είναι ευαίσθητος στα εσωτερικά ερεθίσματα του σώματός του, π.χ. στην αναπνοή, σε ένα πόνο ή σε μια αλλαγή του ρυθμού της καρδιάς του λόγω φόβου.