Στις 10 Οκτωβρίου, ο 23χρονος Γκόραν Μπλάζεβιτς (Goran Blazevic), ο οποίος κατάγεται από μια μικρή πόλη στον βορρά της Κροατίας, ξεκίνησε την ξεχωριστή αυτή πορεία από το Τζάμπαλ Χαρούν (το βουνό του Ααρών), στην Πέτρα της Ιορδανίας, μεταφέροντας στις “αποσκευές” του ένα μήνυμα στήριξης στον αγώνα που δίνουν οι πρόσφυγες να ξεφύγουν από τα δεινά του πολέμου και να βάλουν τα θεμέλια μιας νέας ζωής σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα.

“Έχω την αίσθηση, ότι τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη παρουσιάζουν με πολύ άσχημο τρόπο τους πρόσφυγες και θέλω να βοηθήσω ώστε να αλλάξουν κάποια στερεότυπα που έχουν δημιουργηθεί”, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο νεαρός Κροάτης, από την Κομοτηνή, όπου βρίσκεται σ’ έναν από τους ενδιάμεσους σταθμούς της μακράς πορείας του.

“Ξεκίνησα την πορεία μου από την Ιορδανία επειδή είναι μία χώρα με πάρα πολλούς πρόσφυγες. Αλλά και γιατί είναι μία μουσουλμανική χώρα κι εγώ χριστιανός. Όπως, δηλαδή, αντίστροφα, οι πρόσφυγες, που είναι κυρίως μουσουλμάνοι, περπατούν μέσα από χριστιανικές χώρες για να φτάσουν στον προορισμό τους”, εξηγεί ο Γκόραν, ο οποίος έχει ως τελικό προορισμό το σπίτι του για έναν ακόμη συμβολικό λόγο. “Όπως ένας Σύρος πρόσφυγας, για παράδειγμα, θέλει να ξεφύγει από τον πόλεμο και να βρει ένα νέο μέρος για να μείνει, έτσι κι εγώ γυρνώ στο σπίτι μου. Αλλά και για να δείξω ότι οι πρόσφυγες έχουν την ελπίδα να επιστρέψουν σπίτι τους μια μέρα”, εξηγεί.

Στην Ιορδανία, ο Γκόραν δεν χρειάστηκε να ξοδέψει ούτε ένα ευρώ, όπως χαρακτηριστικά λέει, αφού οι άνθρωποι στην αραβική αυτή χώρα “είναι πολύ φιλοξένοι και άνοιξαν τα σπίτια και την καρδιά τους”. Ανάλογη υποδοχή συνάντησε στα παλαιστινιακά εδάφη, ενώ στο Ισραήλ “άλλες φορές ήταν καλές οι στιγμές και άλλες όχι και τόσο”. Στη δε Τουρκία “οι άνθρωποι έμοιαζαν σαν να μην καταλάβαιναν το νόημα της πορείας μου”, ενώ στην Κομοτηνή, όπου βρίσκεται, σήμερα, δηλώνει ευτυχής από τη μέχρι στιγμής αντιμετώπιση.

Όταν η προσφυγική κρίση επιδεινώθηκε, το 2015, η Κροατία, από την οποία κατάγεται ο 23χρονος, άνοιξε τα σύνορά της “αλλά μόνο και μόνο για να μπορούν οι πρόσφυγες να φεύγουν με το τρένο από την Κροατία στη Σλοβενία”, όπως σημειώνει, ενώ “μετά την αλλαγή της κυβέρνησης, η νέα που ήρθε στην εξουσία έκλεισε τα σύνορα και η πορεία των ανθρώπων αυτών ανακόπηκε”.

Σήμερα, ο νεαρός Κροάτης δηλώνει αποφασισμένος να συνεχίσει έως το τέλος την πορεία του και να συζητά με όλους όσους συναντά στον δρόμο του το δράμα της προσφυγιάς “σε μια προσπάθεια να καταλάβουμε ο ένας καλύτερα τον άλλο”…