Το 2014, το τελευταίο έτος τα δεδομένα από το οποίο συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη, 709.000 αλλοδαποί ήταν ιδιοκτήτες της δικής τους επιχείρησης, ένας αριθμός αυξημένος κατά 25% σε σύγκριση με το 2005. Αν συνυπολογιστούν οι υπάλληλοί τους, για όσους έχουν, οι επιχειρηματίες αυτοί δημιουργούν δύο εκατομμύρια θέσεις απασχόλησης επί του συνόλου των 39 εκατομμυρίων που καταμετρά η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία.

Από το 2005 ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί κατά 32%, ενώ παράλληλα ο αριθμός των αλλοδαπών στη γερμανική επικράτεια δεν αυξήθηκε παρά κατά 9%. Αυτό υποδεικνύει την πολύ ισχυρή κλίση του πληθυσμού αυτού να αναπτύσσει και να αξιοποιεί το επιχειρηματικό του πνεύμα.

«Οι επιχειρηματίες που έχουν προέλευση από το εξωτερικό έχουν πολύτιμη συμβολή στην απασχόληση και τον δυναμισμό της οικονομίας της Γερμανίας», σχολίασε το Ίδρυμα Μπέρτελσμαν, και μάλιστα «εκτός του πεδίου των χαμηλόμισθων», δηλαδή των κλισέ του κινεζικού εστιατορίου στο οποίο δουλεύει περίπου αμισθί όλη η οικογένεια ή του μπακάλικου που λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο και στο οποίο δουλεύει ένας Τούρκος και μόνον.

Το 2005 το 38% των επιχειρηματιών που κατάγονται από το εξωτερικό δραστηριοποιούνταν στον κλάδο της λιανικής ή της φιλοξενίας και της εστίασης, αλλά το 2014 το ποσοστό αυτό είχε πέσει στο 28%, προς όφελος κυρίως των υπηρεσιών με μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία ή ακόμη του βιομηχανικού τομέα.

Η δημοσιοποίηση της μελέτης του Ινστιτούτου Μπέρτελσμαν καταγράφηκε ενώ στη Γερμανία υπάρχει έντονος προβληματισμός σχετικά με την ενσωμάτωση στην αγορά εργασίας της πλημμυρίδας των προσφύγων και των μεταναστών που έφθασαν στη χώρα από την περασμένη χρονιά—πάνω από ένα εκατομμύριο μόνο το 2015.

Για τους επιχειρηματίες το εργατικό δυναμικό αυτό ίσως προσφέρει ένα μέσο να παρακάμψουν τα προσκόμματα μιας αγοράς εργασίας που παραμένει προσδεδεμένη στα πτυχία και τους τίτλους.

Το Ίδρυμα Μπέρτελσμαν χρησιμοποίησε στη μελέτη του τον ίδιο ορισμό για την «προέλευση από το εξωτερικό» με την ομοσπονδιακή στατιστική υπηρεσία (Destatis), κάτι που σημαίνει ότι πρόκειται για πρόσωπα που είχαν ξένο διαβατήριο και εγκαταστάθηκαν στη Γερμανία μετά το 1949, ή γεννήθηκαν στη Γερμανία και είχαν τουλάχιστον έναν αλλοδαπό γονέα. Αυτό αφορά το ένα πέμπτο του γερμανικού πληθυσμού.