Κάνοντας κάποιες σκέψεις, θα έλεγε κάποιος ότι αυτό που ίσως φταίει είναι η περίοδος στην οποία μάς μεταφέρει. Η Ελλάδα της Χούντας είναι μία μαύρη σελίδα για την ιστορία μας, ένα σκληρό διάστημα, και οι σκηνές των Άγριων Μελισσών φέτος είναι γροθιά στο στομάχι του τηλεθεατή.

Επίσης, οι ιστορίες των ζευγαριών (μην ξεχνάμε ότι ο έρωτας της Λενιώς και του Λάμπρου αλλά και το love story Δρόσως-Κωνσταντή κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον πέρυσι) ενδεχομένως να έχουν κουράσει το κοινό αφού μονίμως οι ήρωες βασανίζονται. Παραμένοντας στο κομμάτι του σεναρίου, σίγουρα λείπουν -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- οι εκρήξεις και οι απίστευτες ερμηνείες του Δούκα και της Μυρσίνης ενώ η απουσία της Κάτιας Δανδουλάκη και του Γιώργου Γάλλου είναι εμφανέστατη.

Άγριες Μέλισσες: Ο δυνατός ανταγωνισμός και η «καθυστερημένη πρεμιέρα»

Σε σχέση με τις δύο προηγούμενες χρονιές, ο ανταγωνισμός έχει διαφοροποιηθεί. Όλα τα κανάλια έχουν επενδύσει στη μυθοπλασία και, πλέον, οι Άγριες Μέλισσες έχουν να ανταγωνιστούν ομοειδή και εξίσου ωραία «προϊόντα». Σασμός και Γη της Ελιάς έχουν κερδίσει πολλούς τηλεθεατές, οι οποίοι δεν κάνουν ζάπινγκ και καθηλώνονται για να παρακολουθούν τις εξελίξεις.

Σημαντικό αβαντάζ των δύο προαναφερθέντων δουλειών το ότι έκαναν αρκετά νωρίς πρεμιέρα και πρόλαβαν να δημιουργήσουν κοινό. Σε αντίθεση, οι Άγριες Μέλισσες βρήκαν στον αέρα αρκετά αργά -σε σχέση με τα προγράμματα των υπόλοιπων σταθμών-, κάτι που ίσως συνέβαλλε στην πτώση των ποσοστών τηλεθέασης.