Μετά από 25 χρόνια παρουσίας στον χώρο της σάτιρας, των σκετς και εν γένει της κωμωδίας και 13 σερί που κάνει δικές του παραστάσεις χειμώνα-καλοκαίρι, ο Μάρκος Σεφερλής είναι από τους ανθρώπους που μοιάζουν να παίρνουν κίνητρο στη ζωή μόνο μέσα από τη δουλειά. Τόσο που αν περάσει μέρα που δεν θα δουλέψει, ίσως να πέσει σε κατάθλιψη.

Αυτή η ροπή προς την εργατικότητα και τη διαρκή αναζήτηση είναι ένα στοιχείο που ο Μάρκος Σεφερλής αποδίδει στους γονείς του. Γι΄αυτό δηλώνει περήφανος που ακολούθησε το παράδειγμά τους. Στα λόγια του δεν γίνεται να μη σταθούμε στο κομμάτι που αφορά τον πατέρα του και τον θάνατό του. Μια απώλεια η οποία ήρθε 10 μέρες μετά τη γέννηση του γιου του Μάρκου και της Τσαβαλιά, του Χάρη, και γι΄αυτό δεν μπόρεσε να την συνειδητοποιήσει άμεσα ο Μάρκος.

«Οι γονείς μου δούλευαν από τις 5 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ. Ήμασταν μια οικογένεια που στην ουσία τα 3 αδέλφια μεγαλώσαμε μόνοι μας. Σίγουρα οι γονείς έλειπαν από το σπίτι, αλλά ξέραμε ότι δουλεύανε. Έπρεπε να δουλέψουν για να επιβιώσουμε. Τους το χρωστάω αυτό. Χαίρομαι που έχω δικαιώσει τους γονείς μου! Τη μητέρα μου, που ζει κι έρχεται και με βλέπει ακόμα.

Και τον πατέρα μου που “έφυγε” χαμογελαστός και ευχαριστημένος που έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα και που απέκτησα μια οικογένεια με την Έλενα και τον Χάρη. Ο πατέρας μου “έφυγε” δέκα μέρες μετά τη γέννηση του Χάρη. Τον είδε μια φορά στο μαιευτήριο… Το περίμενε βέβαια, γιατί ήταν άρρωστος, και περίμενε να γεννηθεί ο Χάρης για να “φύγει”. Το ‘πε και το ‘κανε. Μόλις τον είδε στο μαιευτήριο, μετά από δέκα μέρες “έφυγε”. Δεν μπόρεσα ποτέ να συνειδητοποιήσω ότι έχει φύγει.»

https://www.youtube.com/watch?v=bJ8LUKPT778

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]