«Δεν γεννήθηκα μόνο αλλά μεγάλωσα στην Κρήτη και τα έζησα… Ο σασμός, όπως τον έχω βιώσει μέσα από την οικογένειά μου όχι μόνο ως Κρητικιά, είναι μια ιερή κατάσταση. Είχε γίνει στην οικογένειά μας πολύ παλιά στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Η γιαγιά μου η Μαρία είχε μια αρχοντική οικογένεια κι ήταν πολλά αγόρια και κορίτσια. Η γιαγιά μου ήταν 20 χρονών κι ο αδερφός της ο Μανώλης, είχε πάει με έναν φίλο του κάπου κι ο φίλος του είχε κάποια προηγούμενα με άλλον. Τσακώθηκαν, πιάστηκαν στα χέρια, έβγαλε το μαχαίρι του για να το δώσει στον αδερφό του φίλου της γιαγιάς μου και μπήκε μπροστά ο θείος μου ο Μανώλης. Τον έσφαξε στην κυριολεξία» είπε η Μαρία Τζομπανάκη.

«Τους έβγαλαν και μαντινάδες τότε. Όταν θα περάσει νεκρός για την εκκλησία, σύρε Μαρία μια φωνή να κλάψει η Παναγία. Ενώ τον κουβαλούσαν στο σπίτι αιμόφυρτος, έλεγε μαντινάδες. Έτσι εξέφραζαν τότε τα συναισθήματά τους. Η γιαγιά μου είχε μεσολαβήσει για να μην υπάρξει μια αντεκδίκηση γιατί ο θείος μου ο Μανώλης δεν είχε κανένα λόγο να σκοτωθεί. Το πέτυχε η γιαγιά μου και την ευχαριστούσαν οι οικογένειες των άλλων δύο», πρόσθεσε η Μαρία Τζομπανάκη.