Μαζεύτηκαν αρκετές αναποδιές και δεν ήταν παράλογο που ο ίδιος ένιωσε να τον καταβάλλει όλο αυτό. Δεν ήταν όμως μόνος του. Είχε στο πλάι του ανθρώπους να τον στηρίξουν, να του προσφέρουν πηγή δύναμης για να σηκωθεί ξανά. Πράγμα που έγινε. Και μουσικά έγινε ξανά δημιουργικός γυρίζοντας μάλιστα στα πρώτα του ακούσματα, αλλά και βρήκε πάλι το κουράγιο να σταθεί στον κόσμο.

Φέτος, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης έκανε το μεγάλο βήμα να βρίσκεται τηλεοπτικά στο Final Four. Ίσως τίποτα απ΄όλα αυτά να μην είχε γίνει αν δεν υπήρχαν δίπλα του άνθρωποι όπως η Ζέτα Μακρυπούλια. Για εκείνη και όσους τον στήριξαν μίλησε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου χθες το βράδυ.

«Στις δύσκολες στιγμές οι άνθρωποι που μένουν δίπλα σου είναι αυτοί που πραγματικά σε αγαπάνε, που πιστεύουν σε σένα και ζουν όλο το δράμα μαζί σου. Στη ζωή μου παρέμειναν λίγοι άνθρωποι και νομίζω πως δεν θα με προδώσουν ποτέ. Δεν με πρόδωσαν στα πολύ δύσκολα και η πορεία μου θα είναι άρρηκτα δεμένη μαζί τους.Ήταν χρόνια δύσκολα, όμως, εκ των υστέρων θα έλεγα ότι ήταν μια οδύσσεια που είχε ευτυχές τέλος.

Έμαθα από αυτά τα χρόνια, έγινα πιο ώριμος, πιο συνειδητοποιημένος. Είναι χρήσιμο κάποιες φορές να τρως χαστούκια. Μπορεί να μην το καταλαβαίνεις εκείνη τη στιγμή, αλλά εκ των υστέρων καταλαβαίνεις τη δύναμη που σου δίνουν. Εμποτίζεσαι με μια ατσάλινη αντοχή. Έφτασα εκεί που ήθελα…Κανείς δεν φτάνει βέβαια εκεί που θέλει, αλλά τουλάχιστον σε μια ωριμότητα που μου είναι αρκετή και μου προσφέρει μια ψυχική γαλήνη.

Η Ζέτα μπορεί να βάλει σε τάξη και τον πιο αδυσώπητο εργένη. Ήταν βράχος και το έδειξε στις πολύ δύσκολες στιγμές. Είναι ένας άνθρωπος υψηλής ηθικής, παιδείας και καλλιέργειας. Έχει τρομερή ευαισθησία και χαίρομαι που την έχω δίπλα μου, στη ζωή μου».

https://www.youtube.com/watch?v=BUZPBjnawF0