Ως επικεφαλής του δημιουργικού τμήματος της Chanel κατάφερε να αποκτήσει μια τεράστια περιουσία που αγγίζει τις 100 εκατ. λίρες. Είχε πολλά σπίτια, συμπεριλαμαβανομένου και ενός διαμερίσματος με εννέα κρεβατοκάμαρες στο Παρίσι, ένα σπίτι στο Βερμόντ των ΗΠΑ, άλλο ένα στο Biarritz με μια τεράστια συλλογή βιβλίων, τα ράφια των οποίων ξεπερνούσαν τα τρία μίλια, καθώς και ένα τεράστιο ρετιρέ στο Μονακό, όπου ως γνωστόν είχε ένα μπάνιο για το πρωί και ένα μπάνιο που χρησιμοποιούσε μόνο το βράδυ.

Για ένα διάστημα λεγόταν πως κατείχε 300 iPod, το καθένα προγραμματισμένο με διαφορετική μουσική και 2,400 μπλούζες, οι περισσότερες των οποίων ήταν λευκές. Τα πολυτελή σπίτια του ήταν γεμάτα με πανάκριβες αντίκες, ταπετσαρίες και άλλα έργα τέχνης, μεταξύ των οποίων 150 πίνακες, τους οποίους πούλησε το 2000 για 16 εκατ. λίρες.

«Ο κόσμος έχασε έναν γίγαντα μεταξύ των ανθρώπων… ο Καρλ ήταν ιδιοφυής, ήταν κακός, ήταν αστείος, ήταν γενναιόδωρος πέρα από κάθε μέτρο και ήταν βαθύτατα ευγενικός», είπε η Άννα Γουίντουρ.

Εκτός αυτών όμως υπήρξε και ιδιαίτερα αθυρόστομος χωρίς να διστάσει να εκφράσει τη γνώμη του ακόμη και για τα μέλη της βασιλικής οικογένειας. Στο παρελθόν είχε δηλώσει πως η πριγκίπισσα Νταϊάνα ήταν «γλυκιά, αλλά ηλίθια», ενώ για την δούκισσα του Κέιμπριτζ είχε πει «Δεν μου αρέσει το πρόσωπό της, θα έπρεπε να δείχνει μόνον την πλάτη της».

Μερικές φορές μάλιστα το παρατραβούσε, αφού είχε προκαλέσει οργή στη Γερμανία ξυπνώντας τις μνήμες του ολοκαυτώματος, όταν κατηγόρησε την Άνγκελα Μέρκελ για τη μεταναστευτική της πολιτική, η οποία άνοιγε τα σύνορα στους πρόσφυγες.

Κάποτε είχε απολύσει την Ines de La Fressange, πανέμορφο μοντέλο της γαλλικής αριστοκρατίας, η οποία τον βοήθησε να αναστήσει τον οίκο μόδας Chanel, επειδή δέχτηκε την πρόταση των Γάλλων δημάρχων να γίνει η νέα Marianne, το κορίτσι σύμβολο της γαλλικής επανάστασης.

«Ήταν τεράστια φιλοφρόνηση», έλεγε εκείνη. «Δέχτηκα τηλεγραφήματα από όλη τη χώρα εκτός από τον Λάγκερφελντ. Μετά έλαβα ένα γράμμα από αυτόν που έλεγε απαίσια πράγματα».

Ο Γερμανός σχεδιαστής πίστευε ότι κάτι τέτοιο ήταν πολύ κοινό, αστικό και επαρχιακό. Δεν δίσταζε μάλιστα να χαρακτηρίζει ως επαρχιώτη ακόμα και τον διάσημο συνάδελφό του Yves St. Laurent.

Εξίσου ιδιότροπος υπήρξε και στην προσωπική και ερωτική του ζωή. Ο εγωκεντρικός σχεδιαστής είχε μάλιστα δηλώσει ότι προτιμά να μην κάνει σεξ με ανθρώπους που αγαπά, αφού βρίσκει θεωρούσε το σεξ επί πληρωμή καλύτερη λύση.

«Προσωπικά μου αρέσουν οι συνοδοί υψηλής κατηγορίας. Δεν μου αρέσει να κοιμάμαι με ανθρώπους που αγαπώ. Δεν θέλω να κοιμάμαι μαζί του γιατί το σεξ δεν κρατάει, αλλά η συντροφικότητα μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Νομίζω ότι αυτό είναι υγιές… Και για την ζωή που κάνουν οι πλούσιοι, αυτό είναι δυνατό. Για τον υπόλοιπο κόσμο, νομίζω ότι χρειάζεται το πορνό», έλεγε.

Οι αρνητικές πτυχές του χαρακτήρα του όμως, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να μειώσουν τη συνεισφορά στο χώρο της μόδας. Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς άλλωστε ότι στους μεγάλους ανθρώπους αρμόζουν και μεγάλα ελαττώματα.