Σε συνέντευξή του στο DownTown και τη Φανή Πλατσατούρα, ο Άλκης Κούρκουλος εξομολογείται την αίσθηση του εαυτού του στα 51 του χρόνια, την κρίση ηλικίας που περνάει κατά καιρούς, αλλά και την ψυχοθεραπεία που έκανε για να το αντιμετωπίσει.

Όντας πια μακριά από την εικόνα του ζεν πρεμιέ των μέσων του ’90, ο ηθοποιός κάνει έναν τρόπον τινά απολογισμό της δικής του μάχης με το χρόνο.

«Είμαι 51 χρονών. Είναι απλώς ένα νούμερο το οποίο όμως σου τη βαράει στο κεφάλι πολύ άσχημα, πάρα πολύ άσχημα. Την κρίση ηλικίας δεν την πέρασα τώρα στα 50. Κάθε πέντε χρόνια περνάω μια τέτοια κρίση. Μαθαίνεις όμως να ζεις με αυτό, πώς αλλιώς θα γίνει; Με τα χρόνια αλλάζουμε οι άνθρωποι. Όχι ο χαρακτήρας, αλλά ο τρόπος με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Η ίδια η ζωή σε κάνει να αλλάξεις. Είναι αυτό που λένε “nobody knows, only life”.

Η εικόνα που έχω για τον εαυτό μου είναι ενός πενηντάρη με άσπρα μαλλιά και κοιλιά. Αυτό είμαι και αυτό βλέπω στον καθρέφτη μου. Μάλλον δεν βοήθησε η ψυχοθεραπεία. Ευτυχώς, αδυνάτισα λίγο τώρα. Το προσπάθησα. Δεν είναι άσχημα όμως ούτε τα άσπρα μαλλιά ούτε τα πολλά χρόνια, γιατί μπορώ να παίξω τους αντίστοιχους ρόλους.

Ο Μαρκ που υποδύομαι τώρα στο ART δεν χρειάζεται να είναι ωραίος. Ποτέ δεν έπαιξα τον Άδωνη στο θέατρο και δεν με απασχολούν αυτές οι ταμπέλες. Εδώ με λένε ακόμα ζεν πρεμιέ. Εν τω μεταξύ, το ζεν σημαίνει νέος και εγώ δεν είμαι νέος. Και να θέλω, δεν είμαι. Πώς θα γίνει δηλαδή; Τα χάρηκα τα νιάτα μου, αλλά στον νεότερο εαυτό μου θα έλεγα σήμερα “σταμάτα να τα παίρνεις όλα τόσο σοβαρά”».

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]