Όταν ήρθε αντιμέτωπη με περιπολικό που την έπιασε να εισβάλλει στον χώρο της επιχείρησης του συντρόφου της, τους εξήγησε τι είχε συμβεί κι εκείνοι της πρότειναν να απευθυνθεί σε κάποιο αστυνομικό τμήμα. Σε βράδυ αργίας όμως δεν πίστευε πως θα βρει ανταπόκριση. Έτσι, μεταφέρθηκε στο Δαφνί και ζήτησε καταφύγιο για ένα βράδυ.

Η Τριαντάφυλλη Μπουτεράκου περιγράφει στο Νίκο Νικόλιζα και την Espresso ότι όλα ξεκίνησαν ύστερα από ένα δείπνο με τους γονείς της και τον σύντροφό της. Ήταν δείπνο γνωριμίας κι επισημοποίησης της σχέσης τους. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα περίμενε η ίδια, συνέβησαν σκηνικά που την τάραξαν και την ώθησαν σε απώλεια της ψυχραιμίας της. Την γέμισαν όμως και φόβο. Στην αναζήτησή της για ένα ασφαλές μέρος να περάσει τη νύχτα, έζησε περίεργες καταστάσεις.

Αναλυτικά όσα είπε:

«Ήθελα να γνωρίσω στους δικούς μου ανθρώπους το νέο μου σύντροφο, με σκοπό να επισημοποιήσουμε κάποια στιγμή τη σχέση μας. Εκεί, ανάμεσα σε μένα και στους γονείς μου, έγιναν πολλά που δεν θέλω να θυμάμαι. Φεύγοντας από το σπίτι μου βρισκόμουν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Όταν είδα λοιπόν ένα περιπολικό απέναντι από το σπίτι, το πλησίασα και μετέφερα στους αστυνομικούς όλη την ιστορία που είχε συμβεί. Εκείνοι είδαν ότι ήμουν σε άθλια κατάσταση, αλλά δεν μπορούσαν, όπως μου είπαν, να κάνουν τίποτα, και με παρέπεμψαν να πάω να κάνω καταγγελία στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής.

Δεν το έκανα γιατί όπως τους εξήγησα, λόγω της αργίας του Δεκαπενταύγουστου δεν υπήρχε κανείς να με βοηθήσει. Όλα υπολειτουργούσαν. Από εκεί έφυγα πάλι περπατώντας και πήγα στην επιχείρηση του συντρόφου μου τρέχοντας. Πήγα να περάσω από μια σχισμή που υπήρχε στη μάντρα και γνώριζα, με σκοπό να του μεταφέρω ένα μήνυμα για να με βοηθήσει. Ήταν το συνθηματικό μας αυτό το μέρος. Εκεί ράγισα και το αριστερό μου χέρι με συντριπτικό κάταγμα. Οι securities που με είδαν να προσπαθώ να εισβάλλω στον φυλασσόμενο χώρο με συνέλαβαν φοβούμενοι ότι θα τους ληστέψω. Όμως μετά κατάλαβαν ότι δεν είμαι κλέφτρα και, όπως τους εξήγησα, απλά ήθελα να μεταφέρω στον σύντροφό μου το μήνυμα για να με βοηθήσει.

Με λίγα λόγια, επεδίωξα να μπω σε ένα ίδρυμα και όχι στις φυλακές, για να είμαι ασφαλής. Ήθελα ένα καταφύγιο εκείνη τη στιγμή να κουρνιάσω. Τίποτα άλλο. Και με έβαλαν στο Δαφνί, στο 9ο τμήμα, 5ο θάλαμο, για να έχω ένα μέρος ασφαλές να μένω. Σας επαναλαμβάνω όμως, εγώ ζήτησα να με βάλουν στο Δαφνί για να έχω κάποια ασφάλεια. Και η αστυνομία έπραξε τα δέοντα και τους ευχαριστώ θερμά.»

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]