«Τα χρόνια αυτά ήταν από το 2011 µέχρι το 2014. Ήταν πολύ λίγα και ειλικρινά τα έχω ξεχάσει, γιατί έχει περάσει πολύς καιρός. Ένιωσα πολύ ωραία όταν το είπα. Είναι ακριβώς όπως το coming out ενός γκέι παιδιού που φοβάται, για κοινωνικούς λόγους, να πει την αλήθεια του. Ήταν πολύ σηµαντικό να δώσω κι ένα µήνυµα σε όλους τους ανθρώπους που καταπιέζονται. Χαίροµαι που η δική µου προσωπική ιστορία έγινε παράδειγµα για πολλά παιδιά που βιώνουν παρόµοιες ιστορίες και κατάφεραν να ταυτιστούν. ∆εν µπορείς να φανταστείς πόσα µηνύµατα πήρα από γκέι παιδιά, τα οποία, αφού άκουσαν την ιστορία µου, βρήκαν δύναµη και κουράγιο να µιλήσουν στους γονείς τους για τη σεξουαλικότητά τους. Αυτό για µένα είναι το πιο σηµαντικό».

Ακόμα, η Ελένη Φουρέιρα μίλησε:

Για τη σύγκρισή της με την Beyoncé

Στη Eurovision µε φώναζαν «Mediterranean Beyoncé». ∆εν ένιωθα καθόλου παράξενα. Ίσα ίσα, το έβρισκα πολύ τιµητικό. Γιατί η Beyoncé είναι η µεγαλύτερη ποπ σταρ στον κόσµο. Είναι queen για εµένα. Η σύγκριση αυτή µε κάνει να πιστεύω ότι κάτι κάνω καλά.

Για το πώς η εμφάνιση μιας γυναίκας είναι μία έκφανση των φεμινιστικών αρχών της

Θεωρώ ότι το να είσαι σέξι και να αγαπάς το σώµα σου είναι ένας τρόπος να αντισταθείς στην πατριαρχία. Είναι υπέροχο να είναι µια γυναίκα σέξι. Αν αυτή είναι η διάθεσή σου, είναι δικαίωµά σου να µπορείς να την εκφράσεις. Νιώθω ότι µια σέξι γυναίκα πολλές φορές αντιµετωπίζεται ρατσιστικά και µε προκατάληψη από την κοινωνία. Πολλές γυναίκες δεν ντύνονται όπως θέλουν γιατί φοβούνται τα σχόλια, κι αυτό είναι απαράδεκτο. ∆εν µπορείς να κρίνεις κανέναν για το ντύσιµό του. Αυτό ισχύει για όλους τους σωµατότυπους. Το σηµαντικό για εµένα είναι ο καθένας να αγαπά και να φροντίζει το σώµα του, είτε έχει παραπάνω κιλά είτε κυτταρίτιδα ή σηµάδια. Αν εσύ νιώθεις καλά µε το σώµα σου, τότε είναι τέλειο. Η µόνη συµβουλή που δίνω σε όσους µε ρωτούν είναι να φροντίζουν να είναι υγιείς, και αυτό δεν έχει να κάνει µε τα κιλά.

Για τη σημασία του φεμινισμού σήμερα

∆εν γίνεται να µιλάµε για ισότητα γυναικών και αντρών όταν σε κάποιες χώρες του κόσµου οι γυναίκες µόλις κατέκτησαν το δικαίωµα να οδηγούν το αµάξι τους. Μπορεί στην Ελλάδα να απολαµβάνουµε ίσα δικαιώµατα µε τους άντρες, αλλά είναι σηµαντικό να βλέπουµε πέρα από το δικό µας χωράφι. Πολλές γυναίκες στερούνται θεµελιωδών ατοµικών δικαιωµάτων. Ο αγώνας τους για την κατάκτησή τους είναι και δικός µας αγώνας. Στη Βαρκελώνη, στο Pride όπου τραγούδησα, το ζητούµενο ήταν τα δικαιώµατα των γυναικών στον κόσµο, ένα σοβαρό θέµα που µε απασχολεί πολύ.

Για τους gay θαυμαστές της

Με κάλεσαν σε ΟΛΑ τα Prides της Ευρώπης. Είχα πει ότι θα πάω σε όλα και το έκανα. Άρχισα από την Κύπρο, στη συνέχεια πήγα σε Βαρκελώνη και Μαδρίτη, όπου έκανα sold out εµφανίσεις, ενώ τις προσεχείς ηµέρες θα τραγουδήσω σε Ίµπιζα, Άµστερνταµ και Στοκχόλµη. Το να είµαι gay icon είναι κάτι που µε συνοδεύει από τα πρώτα µου βήµατα και ένας τίτλος που κουβαλάω µε τιµή. Νοµίζω ότι έχει σχέση µε το γεγονός ότι πολλοί γκέι έχουν ταυτιστεί µε τη δική µου προσωπική ιστορία. Είµαι µια καλλιτέχνιδα που η ειλικρίνεια στη σκηνή είναι πολύ σηµαντικό στοιχείο της ταυτότητάς µου. Αυτή είναι η αλήθεια µου. ∆εν φοβάµαι και δεν προσποιούµαι και αυτό αρέσει –πιστεύω– στο γκέι κοινό µου. ∆εν έχω κανένα κόµπλεξ στη σκηνή.

Για τις ερωτικές σχέσεις σήμερα

Με ενοχλεί όταν ακούω για αγόρια που κάνουν ghosting (σ.σ. φαινόµενο που κάποιος εξαφανίζεται ξαφνικά από µία σχέση). Πιστεύω ότι στις µέρες µας οι πιο πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν στη µονογαµία και η κοινωνία δεν είναι πια τόσο συντηρητική, οπότε και οι άντρες και οι γυναίκες πρέπει να είναι ανοιχτοί µε αυτά που θέλουν και χωρίς κόµπλεξ να λένε ότι δεν ταιριάζουν. Το ghosting νοµίζω πως έχει σχέση µε την ανασφάλεια, ενώ είναι τόσο απλό να είσαι ειλικρινής και να πεις σε κάποιον πώς νιώθεις πραγµατικά.

Για αυτά που πραγματικά βαριέται

Βαριέμαι τη διαδικασία του µακιγιάζ και των µαλλιών όταν παίρνει πολλή ώρα. Θέλω το αποτέλεσµα, αλλά δεν αντέχω την προετοιµασία. Ευτυχώς οι συνεργάτες µου (σ.σ. ο hair stylist Χρήστος Μπαϊραµπάς και ο makeup artist Παντελής Τουτουντζής) είναι πολύ γρήγοροι.

Για την κριτική που έχει δεχτεί και το ρόλο της ως κριτής

Εγώ έχω κριθεί πολύ και πολύ αυστηρά, πολλές φορές χωρίς λόγο. ∆εν µε πειράζει, γιατί όλα όσα έχω ζήσει µε έφεραν σε αυτό το σηµείο της καριέρας µου. Επειδή έχω βιώσει όλα αυτά, δεν θέλω να κρίνω έτσι τους άλλους. ∆εν θα µπορούσα ποτέ να προσβάλλω ή να στενοχωρήσω ένα παιδί. Ακόµα και αν κάποιος δεν ήταν καλός, µπορεί να δουλέψει και να καταφέρει πολλά. Το µάντρα µου είναι ότι δεν θέλω να στενοχωρώ κανέναν. Υπάρχει ευγενικός τρόπος να λες αλήθειες. Η κριτική που µε αφορά είναι αυτή των δικών µου ανθρώπων και συνεργατών που µε νοιάζονται και όχι κάποιων δηµοσιογράφων που απλά έχουν το ρόλο του «κακού» σε ένα πάνελ και πρέπει να πουν κάτι αρνητικό.

Για τις ιστορίες με θαυμαστές της που τη συγκλόνισαν

Ένα γκέι παιδί µού έγραψε ένα γράµµα λέγοντάς µου την ιστορία της ζωής του. Είχε περάσει πολλές δυσκολίες και µε συγκίνησε. Ζήτησε τη συµβουλή µου γιατί σκεφτόταν να φύγει από το σπίτι του. Τον προέτρεψα να µιλήσει στη µητέρα του και να πάρει βοήθεια από ειδικούς (σ.σ. η γραµµή ψυχολογικής στήριξης «11528 – ∆ΙΠΛΑ ΣΟΥ» βοηθά µέλη της LGBTQIA+ κοινότητας µε προβλήµατα). Ο λόγος που µου είχε στείλει γράµµα ήταν επειδή είχε συγκινηθεί και είχε ταυτιστεί µε τη δική µου ιστορία για την καταγωγή µου. Χάρηκα πολύ όταν, µετά από καιρό, µου έστειλε ξανά για να µου πει πως όλα πηγαίνουν καλά στη ζωή του. Άλλη µια ιστορία έχει σχέση µε το µικρό Μιχάλη, που είχε πρόβληµα µε την καρδιά του αλλά δεν το ήξερε και έπαθε καρδιακή προσβολή στο λεωφορείο ερχόµενος σε συναυλία µου. Ήταν από τους πρώτους µου φαν και µε στήριζε. Ένιωσα συντετριµµένη όταν πληροφορήθηκα το θάνατό του. ∆εν το έχω ξεπεράσει ακόµα. ∆εν ήξερα τι να πω στους γονείς του για να συµπαρασταθώ στη θλίψη τους. Τον αγαπούσα και τον αγαπώ ακόµα και τον σκέφτοµαι.

Για το μέλλον της στη μουσική

Όλα φθίνουν και αλλάζουν. Όλοι παίρνουµε σύνταξη κάποια στιγµή. Όµως, υπάρχει πάντα τρόπος για να εκφράζεσαι καλλιτεχνικά. Πρέπει να αποδεχτούµε ότι τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Είναι απλό και δεν είναι καθόλου αγχωτικό για εµένα. Πρέπει να κάνουµε χώρο για τα νέα παιδιά και το σηµαντικό είναι να έχουµε την αξιοπρέπεια να το αποδεχόµαστε όταν έρθει η ώρα. Σηµασία έχει να προσπαθούµε να καταφέρνουµε πράγµατα που µας γεµίζουν και µας κάνουν περήφανους όσο δουλεύουµε.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]