Στο ξεκίνημα της δεκαετίας του ‘50, η ελληνική αριστερά αντί να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της επαναπροσδιορίζοντας τον ρόλο της μετά την ήττα της στον εμφύλιο, περνά μακρά περίοδο εσωστρέφειας και οι τίτλοι του ήρωα, του προδότη, του αγωνιστή και του «πουλημένου» εναλλάσσονται στα ίδια πρόσωπα με τέτοια ταχύτητα που ούτε οι αντίπαλοί της μπορούν ν’ ακολουθήσουν.