Στην πρώτη έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature», οι ερευνητές του Τμήματος Μικροβιολογίας του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ, με επικεφαλής τον καθηγητή Κουόκ-Γιουνγκ Γιουέν, μελέτησαν την ικανότητα αναπαραγωγής και την παθογονικότητα της Όμικρον τόσο σε ανθρώπινα κύτταρα πνευμόνων και εντέρου, όσο και σε ζώα (τρωκτικά).

Στα εργαστηριακά πειράματα τους βρήκαν ότι η Όμικρον μπορεί να πολλαπλασιαστεί λιγότερο, σε σύγκριση με το αρχικό στέλεχος του κορονοϊού και τις παραλλαγές ‘Αλφα, Βήτα και Δέλτα. Η Όμικρον βρέθηκε ότι είναι πάνω από τρεις φορές λιγότερο αποτελεσματική στον πολλαπλασιασμό της σε σχέση με το αρχικό στέλεχος, ενώ αντίθετα οι παραλλαγές ‘Αλφα, Βήτα και Δέλτα είχαν παρόμοια ή μεγαλύτερη ικανότητα πολλαπλασιασμού σε σχέση με τον αρχικό ιό.

Επίσης ο πολλαπλασιασμός της Όμικρον βρέθηκε μειωμένος τόσο στο ανώτερο όσο και στο κατώτερο αναπνευστικό των ποντικιών, σε σχέση τόσο με το αρχικό στέλεχος που είχε εντοπιστεί στην Κίνα όσο και την παραλλαγή Δέλτα. Η περαιτέρω μελέτη έδειξε ότι η μόλυνση με Όμικρον οδήγησε σε μειωμένα επίπεδα φλεγμονής και βλάβης στους πνεύμονες των τρωκτικών, σε σχέση με τον αρχικό ιό και τη Δέλτα. Ανάλογη διαφορά υπήρξε όσον αφορά την μικρότερη μείωση του βάρους των ζώων και τη μεγαλύτερη επιβίωση των ζώων που είχαν μολυνθεί από την Όμικρον.

Αυτό, κατά τους επιστήμονες, αποτελεί ένδειξη ότι οι μαζικοί εμβολιασμοί παγκοσμίως έχουν αναγκάσει τον κορονοϊό να ακολουθήσει μια νέα εξελικτική πορεία, η οποία του επιτρέπει μεν να μολύνει πιο εύκολα, αλλά παράλληλα προκαλεί πιο δύσκολα νόσο. Όσο αυξάνεται η χορήγηση ενισχυτικών δόσεων, είναι πιθανή η περαιτέρω εξασθένηση της παθογονικότητας του ιού.

«Τα ευρήματα μας δείχνουν», δήλωσε ο δρ Γιουέν, «ότι ο μεταλλαγμένος κορονοϊός SARS-CoV-2 προσπαθεί να διαφύγει από τον έλεγχο του ανοσοποιητικού μας συστήματος, το οποίο έχει ενεργοποιηθεί από τα εμβόλια ή από τη φυσική λοίμωξη. Όμως κάνοντας αυτή την προσπάθεια, ο ιός πρέπει να πληρώσει ένα τίμημα με το να γίνεται λιγότερο αποτελεσματικός στον πολλαπλασιασμό του. Ελπίζουμε ότι ο ιός θα συνεχίσει να ακολουθεί αυτή την πορεία εξέλιξης, έτσι ώστε τελικά να γίνει ένας ήπιος ιός του κοινού κρυολογήματος».

Μια δεύτερη μελέτη, η οποία επίσης δημοσιεύθηκε στο «Nature», με επικεφαλής τους Μάικλ Ντάιαμοντ του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον του Σεντ Λούις και Γιοσιχίρο Καβαόκα του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν-Μάντισον, κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα – μετά από πειράματα σε ζώα (τρωκτικά) – ότι η Όμικρον έχει μειωμένη ικανότητα να προκαλεί λοίμωξη και νόσο, σε σχέση με τη Δέλτα και άλλες παραλλαγές του κορονοϊού.

Όταν συγκρίθηκαν τα επίπεδα του ιού στο αναπνευστικό των ζώων, διαπιστώθηκε ότι τόσο τα επίπεδα του ιικού γενετικού υλικού (RNA) όσο και του ενεργού ιού ικανού να μολύνει, ήσαν μειωμένα στα ζώα που είχαν μολυνθεί με την Όμικρον. Ενδεικτικά, τρεις μέρες μετά την λοίμωξη, το ιικό φορτίο στη μύτη και στους πνεύμονες των ζώων με Όμικρον ήταν δέκα έως 100 φορές χαμηλότερο σε σχέση με εκείνο των ζώων που είχαν μολυνθεί από την παραλλαγή Βήτα.

Επίσης τα μολυσμένα με Όμικρον ζώα δεν έχασαν καθόλου βάρος, ενώ η παθολογία και τα συμπτώματα τους ήσαν ηπιότερα συγκριτικά με τα αντίστοιχα στα ζώα που είχαν μολυνθεί από άλλες παραλλαγές.