Αυτό εκτιμά μία νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη, σύμφωνα με την οποία αν δεν γίνουν μαζικά ενισχυτικές δόσεις, υπάρχει κίνδυνος να αυξηθούν στο μέλλον τα κρούσματα και οι εισαγωγές στα νοσοκομεία.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, οι οποίοι έκαναν τη σχετική προδημοσίευση στο medRxiv (δεν έχουν κάνει ακόμη δημοσίευση σε επιστημονικό περιοδικό), σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, ανέπτυξαν υπολογιστικά μοντέλα που αφενός ενσωματώνουν δεδομένα για την αποτελεσματικότητα των εμβολίων απέναντι στη Δέλτα και στις άλλες παλαιότερες παραλλαγές, αφετέρου λαμβάνουν υπόψη τα πρώτα στοιχεία για την αποτελεσματικότητα του εμβολίου των Pfizer/BioNTech κατά της Όμικρον. Οι εκτιμήσεις σχετικά με την ανοσοδιαφυγή βασίζονται στα επίπεδα των εξουδετερωτικών αντισωμάτων και κατά πόσο αυτά μειώνονται με το πέρασμα του χρόνου και απέναντι στις διαφορετικές παραλλαγές του κορονοϊού.

Τα μοντέλα εκτιμούν ότι, μετά από δύο δόσεις mRNA εμβολίου, η αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού στο να αποτρέψει τη νόσο Covid-19 με συμπτώματα είναι περίπου μόνο 30%, έναντι 87% όσον αφορά τη Δέλτα. Αν μάλιστα έχουν περάσει πάνω από τέσσερις μήνες από τη δεύτερη δόση, τότε η προστασία από δύο δόσεις εμβολίων έναντι της συμπτωματικής λοίμωξης “ουσιαστικά εξαφανίζεται”.

Όμως οι ενισχυτικές-αναμνηστικές δόσεις αποκαθιστούν εν μέρει την προστασία περίπου στο 48%, “που είναι παρόμοια με την προστασία 43% που έχουν έναντι της Δέλτα οι εμβολιασμένοι με εξασθενημένη ανοσία”, σύμφωνα με τον επικεφαλής ερευνητή καθηγητή Μαρμ Κιλπάτρικ.

Ευτυχώς, σύμφωνα με τον ίδιο, “είναι σημαντικό πως η προστασία έναντι της σοβαρής νόσου (λόγω Όμικρον) είναι πολύ υψηλότερη. Εκτιμούμε ότι είναι 86% σε περίπτωση που έχει πρόσφατα κάποιος κάνει δεύτερη δόση εμβολίου mRNA, 67% αν έχει περάσει καιρός και η ανοσία του έχει εξασθενήσει, και 91% μετά από την τρίτη ενισχυτική δόση”.

Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι, στην περίπτωση της Όμικρον, “η αποτελεσματικότητα των εμβολίων (δύο δόσεις) έναντι της σοβαρής νόσου μειώνεται σημαντικά για τα άτομα με εξασθενημένη πια ανοσία, ενώ η προστασία έναντι της λοίμωξης, της συμπτωματικής νόσου και της μετάδοσης (του ιού) σχεδόν εξαλείφεται. Όμως οι τρίτες δόσεις βελτιώνουν σημαντικά αυτές τις μειώσεις, αν και αποκαθιστούν την προστασία απλώς στα επίπεδα ισοδύναμα με εκείνα της προστασίας των ατόμων με εξασθενημένη ανοσία έναντι της μετάλλαξης Δέλτα. Συνεπώς, η εισβολή της Όμικρον είναι πιθανό να έχει ως αποτέλεσμα εξάπλωση των λοιμώξεων και σημαντική αύξηση των νοσηλειών, εκτός και αν υπάρξει ενίσχυση της ανοσίας με ευρεία χορήγηση ενισχυτικών δόσεων”.