Όπως εξηγεί, ας υποθέσουμε πως μελετάμε μία περιοχή όπου 10.000 άτομα έχουν μολυνθεί με τον ιό. Έστω πως ο αριθμός αναπαραγωγής R ισούται με 1, πως ο κίνδυνος θνητότητας από τη μόλυνση είναι 0,6%, και πως ο χρόνος παραγωγής μίας νέας συμπτωματικής λοίμωξης είναι έξι ημέρες. Θα υπάρχουν τότε 10.000 x 1^ 5 x 0,6 % = 60 νέοι θάνατοι μετά από έναν μήνα.

Εάν η παραλλαγή αύξανε τη θνητότητα κατά 50%, τότε θα αναμένονται 10.000 x 1^ 5 x (0,6% x 1,5) = 90 νέοι θάνατοι μετά από έναν μήνα. Εάν, όμως, υποτεθεί ότι η παραλλαγή αυξάνει τη μεταδοτικότητα κατά 50%, τότε θα αναμένονταν 10.000 x (1 x 1,5)^ 5 x 0,6% = 456 νέοι θάνατοι μετά από έναν μήνα. Οι ανωτέρω υπολογισμοί βασίζονται σε εκτιμήσεις του Adam Kucharski της Σχολής Δημόσιας Υγείας και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου (LSHTM) και τα νούμερα είναι ενδεικτικά.

Γι’ αυτό, κατά τον κ. Μόσιαλο, «”καλύτερα” να αυξηθεί η θνητότητα που προκαλεί μία παραλλαγή του κορωνοϊού κατά 50%, παρά να αυξηθεί η μολυσματικότητα μίας παραλλαγής κατά 50%». «Είναι, συνεπώς, σημαντικός ο έλεγχος της διασποράς στην κοινότητα και γι’ αυτό έχουν μεγάλη σημασία τα τεστ. Πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε υπομονή για λίγο ακόμα και να είμαστε το ίδιο προσεκτικοί», καταλήγει ο καθηγητής.