Ήταν η κηδεία του ξαδέλφου του, Τάσου Ισαάκ, όταν ομάδα Ελληνοκυπρίων διαδηλωτών κατευθύνθηκε προς το οδόφραγμα της Δερύνειας, για να εναποθέσει λουλούδια και στεφάνια στον τόπο του εγκλήματος. Η συναισθηματική φόρτιση που υπήρχε και η επανεμφάνιση των Γκρίζων Λύκων ήταν αρκετές για να μετατρέψουν το σημείο σε νέο πεδίο μάχης.

Επεισόδια και πετροβολισμοί προκλήθηκαν στο σημείο, ενώ ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού κατάφερε να ξεφύγει από τους Κυανόκρανους του ΟΗΕ και μπήκε στην Νεκρή Ζώνη. Οι διαδηλωτές πίσω του του φώναζαν όμως εκείνος κινήθηκε προς τον ιστό της τουρκικής σημαίας, αποφασισμένος να την κατεβάσει.

Ήταν σκαρφαλωμένος πάνω στο κοντάρι όταν οι Τούρκοι ελεύθεροι σκοπευτές τον πυροβόλησαν εν ψυχρώ από το απέναντι φυλάκιο. Η εικόνα του, με το τσιγάρο στο στόμα, να πέφτει στο έδαφος χαράκτηκε στις μνήμες όλων. Η σφαίρα τον είχε πετύχει στο λαιμό και ο θάνατός του ήταν ακαριαίος.

Οι Τούρκοι συνέχισαν να πυροβολούν προς το μέρος των διαδηλωτών, προκαλώντας τραυματισμούς στους ίδιους και σε κυανόκρανους.

Η κηδεία έγινε παρουσία πλήθους κόσμου, στις 16 Αυγούστου του 1996, στο Παραλίμνι, ενώ μνημόσυνα στη μνήμη του ίδιου και του Τάσου Ισαάκ, γίνονται κάθε χρόνο, με το ίδιο πλήθος να ακολουθεί και να αυξάνεται.

Οι δράστες της δολοφονίες εντοπίστηκαν και εκδόθηκαν διεθνή εντάλματα σύλληψης. Επρόκειτο για πέντε δράστες, τον λεγόμενο «Υπουργός Γεωργίας» του ψευδοκράτους Κενάν Ακίν, τον Αττίλα Σαβ «Αρχηγό Αστυνομία», τον Αντιστράτηγο Χασάν Κουντακσί, τον Διοικητής των Τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων/Διοικητή της 28ης Μεραρχίας, Υποστράτηγο Μεχμέτ Καρλί και τον Ανώτερο Υπαστυνόμο των Ειδικών Δυνάμεων Ερτάλ Εμανέτ. Και για τους πέντε εκδόθηκαν διεθνή εντάλματα σύλληψης και «καταζητούνται» από την Interpol.

Το τηλεοπτικό υλικό που εξασφαλίσθηκε χρησιμοποιήθηκε για προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εναντίον της Τουρκίας.