Το συγκεντρωμένο πλήθος των απεργών αγνοώντας την κυβερνητική επιστράτευση επιχειρεί να κινηθεί προς το κτίριο της Γενικής Διοίκησης, οι χωροφύλακες το εμποδίζουν, αλλά αυτή τη φορά δεν πυροβολούν στον αέρα όπως την προηγούμενη μέρα, αλλά στο ψαχνό, ενώ έφιπποι χωροφύλακες επιτίθενται με τις σπάθες τους στους άοπλους διαδηλωτές.

Είναι τέτοια η μανία των ανδρών της χωροφυλακής, που χρειάζεται να τους συγκρατήσουν τα στρατιωτικά τμήματα για να αποφευχθεί μεγαλύτερη σφαγή. Ακόμα κι έτσι όμως, στους δρόμους της πόλης βρίσκονται 12 νεκροί, 32 βαριά τραυματίες και 250 ελαφρά, χωρίς μέσα σε αυτούς να υπάρχει ούτε ένας χωροφύλακας. Τα ονόματα των νεκρών είναι: Β. Σταύρου, Ίντο Σεννόρ, Ι. Πανόπουλος, Δ. Αγλαμίδης, Αναστάσιος Τούσης, Σαλβαντόρ Ματαράσο, Δημήτρης Λαιλάνης, Αναστασία Καρανικόλα, Σ. Διαμαντόπουλος, Ιωάννης Πιτάρης, Ευθύμης Μάνος και Εμμανουήλ Ζαχαρίου.

Τα αιματηρά γεγονότα, που οδηγούν τρεις μήνες μετά στη δικτατορία της 4ης Αυγούστου, δεν αφήνουν ανεπηρέαστο τον Γιάννη Ρίτσο. Ο μεγάλος μας ποιητής βλέποντας τη μάνα του 25χρονου αυτοκινητιστή Τάσου Τούση να σπαράζει πάνω από το νεκρό παιδί της, αρχικά εστιάζει στο προσωπικό δράμα της μάνας και εν συνεχεία στην απαίτηση να μην πάει χαμένος κι αυτός ο θάνατος.

Το ποιητικό του έργο «Επιτάφιος» που κυκλοφορεί την ίδια χρονιά απαγορεύεται από τη λογοκρισία της δικτατορίας του Μεταξά, ενώ αντίτυπα του βιβλίου καίγονται στους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Όμως, η φλόγα της του έργου όχι μόνο δε σβήνει αλλά ξαναφουντώνει το 1960, όταν ο Μίκης Θεοδωράκης λαμβάνει στο Παρίσι την ομώνυμη ποιητική συλλογή του Ρίτσου, και συγκλονισμένος γράφει μέσα σ’ ένα απόγευμα τα εμβληματικά τραγούδια που περνούν τα γεγονότα του 1936 στα χείλη όλων των Ελλήνων:

«Γλυκέ μου, εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι.

Γιε μου., στις φλέβες ολουνών, έμπα βαθιά και ζήσε».

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις