Η έλευση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Ελλάδα μετά την κατάρρευση της χούντας (24/7/1974) συνοδεύτηκε από την αντιμετώπιση μεγάλων προβλημάτων (αποκατάσταση της Δημοκρατίας, αποφυγή πολέμου με την Τουρκία κ.ά.).

Μετά την αντιμετώπιση όλων των μεγάλων προβλημάτων έπρεπε η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές για να φανούν και οι πραγματικές προθέσεις του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή και της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, που κυβερνούσε τον τόπο μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ετσι, σε συ-σκέψεις που είχε με στενούς συνεργάτες, όπως ήταν ο Κ. Τσάτσος, ο Γ. Ράλλης, ο Κ. Παπακωνσταντίνου κ.ά., ο πρωθυπουργός έλεγε από τις αρχές Αυγούστου του 1974 ότι η χώρα πρέπει να οδηγηθεί σε εκλογές.

Όμως πριν από τις εκλογές έπρεπε να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις που θα του επέτρεπαν να υλοποιήσει τις στρατηγικές του επιλογές, ώστε η χώρα να οδηγηθεί σε περίοδο ομαλότητας και να ευημερήσει ο ελληνικός λαός. Για την πραγματοποίηση αυτού, ο Κ. Καραμανλής θεωρούσε αναγκαία την ίδρυση ενός νέου πολιτικού κόμματος, που να εκφράζει τις προοδευτικές του αντιλήψεις και την πολιτική του φιλοσοφία. Με όλες αυτές τις σκέψεις απέφευγε την ανασύσταση της παλαιάς ΕΡΕ που είχε ιδρύσει ο ίδιος το 1956 και προτίμησε την ίδρυση ενός νέου πολιτικού φορέα.

Μάλιστα, σε συζητήσεις που είχε με τους ανωτέρω συνεργάτες του, τους είπε τα εξής: «Πιστεύω ότι πρέπει να προχωρήσουμε το ταχύτερο σε εκλογές μόλις αποκατασταθεί κάποια ηρεμία. Να ιδρύσουμε ένα καινούργιο κόμμα, γιατί η ΕΡΕ δεν μπορεί πλέον να ανανεωθεί, να συμπήξουμε μια ευρύτερη παράτα-ξη και να συμπεριλάβουμε σε αυτή και ικανούς ανθρώπους που δεν ανήκαν στην ΕΡΕ.

Βέβαια, στόχος του Κ. Καραμανλή ήταν να εντάξει στο κόμμα του πολιτικά πρόσωπα όχι μόνον από τον πολιτικό χώρο της Φιλελεύθερης-Συντηρητικής παράταξης, αλλά και πρόσωπα από άλλους πολιτικούς χώρους που είχαν δημοκρατικό και κοινωνικό-μεταρρυθμιστικό προσανατολισμό. Βέβαια, οι σκέψεις του Κ. Καραμανλή δεν μπόρεσαν να υλοποιηθούν αμέσως, διότι μεσολάβησαν τα γεγονότα της δεύτερης εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο και έτσι οι σκέψεις του Καραμανλή για ίδρυση νέου κόμματος πήγαν αρκετές εβδομάδες πίσω. Και ενώ ο πρωθυπουργός ησχολείτο με τα σοβαρά προβλήματα που απασχολούσαν τη χώρα μας, στο χώρο του Κέντρου και της Αριστεράς άρχισαν να ανακοινώνονται το ένα μετά το άλλο τα νέα κόμματα του ΠΑΣΟΚ, της Ενώσεως Κέντρου-Νέες Δυνάμεις κ.ά. Ετσι, ο Κ. Καραμανλής άρχισε να ασχολείται με την ίδρυση του νέου κόμματος το τρίτο τρίμηνο του Σεπτεμβρίου του 1974.

Συγκεκριμένα, την περίοδο εκείνη είχε αλλεπάλληλες συσκέψεις με στενούς του συνεργάτες και κομματικά στελέχη. Τελικά, στις 28 Σεπτεμβρίου 1974 ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ανακοίνωσε την ίδρυση νέου κόμματος με την επωνυμία «Νέα Δημοκρατία», ενώ παράλληλα έδωσε στη δημοσιότητα την ιδρυτική διακήρυξη. Με τη νέα ονομασία ο Κ. Καραμανλής ήθελε συμβολικά και ουσιαστικά να εκφράσει αφενός μεν την προτεραιότητά του στη λειτουργία μιας πραγματικής Δημοκρατίας, απαλλαγμένης από τις κακοδαιμονίες και τις αδυναμίες του παρελθόντος και αφετέρου ήθελε να σηματοδοτήσει την έλευση μιας νέας περιόδου για τη χώρα μας.

Πρέπει στο σημείο αυτό να επισημάνουμε ότι το έμβλημα της Νέας Δημοκρατίας, δηλαδή ο «Πυρσός», δεν καθιερώθη τότε, αλλά λίγα χρόνια αργότερα.

Συγκεκριμένα, το έμβλημα του «Πυρσού» καθιερώθηκε με πρόταση του δημοσιογράφου Τίτου Αθανασιάδη το 1977, μετά το Προσυνέδριο της Ν.Δ. και το Α’ Συνέδριο. Την επιλογή βέβαια του «Πυρσού» την έκανε ο ίδιος ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κ. Καραμανλής μεταξύ πέντε προτάσεων που είχαν συνυποβληθεί. Για την ιστορία, πρέπει να αναφέρουμε ότι ο «Πυρσός» συμβόλιζε το ελληνικό φως και σημειολογικά παρέπεμπε στην απόφαση της παράταξης να εκφράζει αταλάντευτα τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού. Επίσης, πρέπει να αναφέρουμε ότι πριν από την καθιέρωση του «Πυρσού» η Ν.Δ. είχε χρησιμοποιήσει στα ψηφοδέλτια των εκλογών του 1974 και 1977 τη φωτογραφία του αρχηγού Κωνσταντίνου Καραμανλή. Αξίζει να επισημάνουμε ότι η ιδρυτική διακήρυξη της Νέας Δημοκρατίας ήταν ένα σπουδαίο κείμενο και είχε μεγάλη απήχηση στη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Και τούτο διότι η διακήρυξη προέβαλε τη Ν.Δ. ως κόμμα το οποίο καλύπτει ένα μεγάλο ιδεολογικοπολιτικό και κοινωνικό φάσμα. Επιπλέον έδιδε στη Ν.Δ. ένα πολυσυλλεκτικό δυναμισμό με προοπτική να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου. Και όλα αυτά διότι στη διακήρυξη, εκτός των άλλων, εκφράζονταν διαχρονικές απαρασάλευτες αξίες, οι οποίες έχουν δοκιμασθεί στην πορεία του χρόνου. Παράλληλα, εκφράζονταν και νέες αξίες και νέες ιδέες, όπως προσδιορίζονται στη σύγχρονη κοινωνία. Βέβαια, το κείμενο της διακήρυξης αξίζει να μελετηθεί. Ομως επειδή είναι πολύ μεγάλο δεν δύναμαι να το συμπεριλάβω στο παρόν κείμενο, αρκούμενος να αναφέρω τα σημαντικότερα σημεία της, τα οποία είναι τα εξής:

1. Καθιερώνει τη Δημοκρατία ως ύπατο σκοπό της Ν.Δ., δείχνοντας έτσι την ευθυγράμμιση της Ν.Δ. με το κοινωνικό αίτημα, που ήταν η αντίθεσή της με το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967.

2. Τονίζει πως η Ν.Δ. «είναι η πολιτική παράταξη που ταυτίζει το έθνος με το λαό, την πατρίδα με τους ανθρώπους της και την Πολιτεία με τους πολίτες της». Με την ανωτέρω πρόταση ο Κ. Καραμανλής έθεσε τέλος στη σύγχυση που είχε δημιουργήσει η δικτατορία των συνταγματαρχών και είχε επικαλεσθεί το «έθνος» και την «πατρίδα», ενώ είχε καταργήσει τις ελευθερίες και το Δημοκρατικό Πολίτευμα της Ελλάδας. Παράλληλα, ο Κ. Καραμανλής έδωσε απάντηση στην Αριστερά, η οποία αποσύνδεε την εθνική ανεξαρτησία από τη λαϊκή κυριαρχία και την πρόοδο από τα κοινά αγαθά.

3. Η Ν.Δ. με τη διακήρυξή της «επιλέγει και συντηρεί από την παράδοση μόνον όσα ο χρόνος απέδειξε σωστά και χρήσιμα» και «προχωρεί διαρκώς με μεγάλα, τολμηρά και ασφαλή βήματα στις νέες και διαρκώς εξελισσόμενες συνθήκες». Επίσης, ο Κ. Καραμανλής οριοθέτησε τη μεταρρυθμιστική ιδεολογία της Ν.Δ. και τη «διαφοροποιεί από τη συντηρητική προσκόλληση στο παρελθόν και από τη μαξιμαλιστική και άκριτη υιοθέτηση κάθε νέου και καινούργιου».

4. Ο Κ. Καραμανλής με τη διακήρυξή του απηύθυνε προσκλητήριο συσπείρωσης στις ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις, προβάλλοντας τον αδογμάτιστο χαρακτήρα του κόμματος, εξαγγέλλοντας ότι η Ν.Δ. «θα υπηρετεί πάντα και μόνον τα αληθινά συμφέροντα του έθνους, που βρίσκονται πέραν και πάνω από τις παραπλανητικές ετικέτες της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς».

5. Στον τομέα της Οικονομίας η Ν.Δ. διεκήρυξε ότι πιστεύει στην ελεύθερη οικονομία και διευκρίνισε ότι «η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν μπορεί να βρει τη δικαίωσή της χωρίς παράλληλη συμμετοχή των ευρύτερων λαϊκών τάξεων στην κατανομή του εθνικού προϊόντος». Με αυτόν τον τρόπο ο αρχηγός της Ν.Δ. προσδιόρισε τη διαφορά της από τις πολιτικές δυνάμεις που τότε συνωθούνταν στη διεκδίκηση κάποιας από τις αποχρώσεις του Σοσιαλισμού, αλλά και από ακραίες εκδοχές του Φιλελευθερισμού.

6. Περιγράφοντας το ιδεολογικό πλαίσιο της Ν.Δ., ο Κ. Καραμανλής περιέλαβε δεσμεύσεις όπως «η επένδυση στην Παιδεία θα γίνει όχι μόνον από το περίσσευμα, αλλά και από τα υστερημένα του ελληνικού λαού».

Επίσης, με τη διακήρυξη ότι «δεν θα φεισθή κόπων και θυσιών για να καταστήση την Ελλάδα ισχυρή και απρόσβλητη με εκσυγχρονισμένες Ενοπλες Δυνάμεις, ώστε να κατοχυρωθεί η ανεξαρτησία της Ελλάδος».

Τέλος, ο Κ. Καραμανλής προσδιόρισε τον αμετάθετο στρατηγικό του στόχο προς τον οποίο συνέκλιναν όλες οι αρχές και οι δεσμεύσεις του νέου κόμ-ματος, τονίζοντας ότι η Νέα Δημοκρατία «πιστεύει ότι η Ελλάδα όχι μόνον δι-καιούται, αλλά μπορεί να εξασφαλίσει την εξέχουσα θέση και την ευτυχία του λαού της μέσα στην Ευρώπη, όπου ανήκει».

Πρέπει εδώ να επισημάνουμε ότι ο Κ. Καραμανλής υπέγραψε μόνος του την ιδρυτική διακήρυξη της Νέας Δημοκρατίας και την απηύθυνε αδιαίρετα προς ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Με τον τρόπο αυτό ο μεγάλος ηγέτης θέλησε να δώσει μεγάλη έμφαση στο μήνυμά του και να τονίσει πως το προσκλητήριό του «για μία υπερήφανη και ευτυχισμένη Ελλάδα» αφορούσε κάθε Ελληνα και κάθε Ελληνίδα, ανεξάρτητα από πολιτικές τοποθετήσεις ή κομματικές εντάξεις του παρελθόντος.

Μετά τη δημοσίευση της διακήρυξης ακολούθησε το καταστατικό του κόμματος της Ν.Δ. Συγκεκριμένα το καταστατικό δόθηκε στη δημοσιότητα την 29η Σεπτεμβρίου 1974 και περιελάμβανε τα εξής:

Αρθρον 1: Η συσταθείσα πολιτική παράταξις της «Νέας Δημοκρατίας» έχει Δημοκρατικήν Οργάνωσιν και εις τας Δημοκρατικάς μεθόδους βα-σίζη την πολιτικήν δράσιν και την λαϊκήν επικράτησιν αυτής. Η παρουσία της εις την πολιτικήν ζωήν της χώρας υπαγορεύεται από την προσήλωσιν των οπαδών αυτής εις την Δημοκρατίαν και τας προγραμματικάς επιδιώξεις της. Τα μέλη της παράταξης «Νέα Δημοκρατία» μετέχουν εις την διαμόρφω-σιν της πολιτικής γραμμής αύτης, εντός του πλαισίου της ιδεολογικής τοπο-θετήσεώς της και των προγραμματικών κατευθύνσεων, ως θέλη ορίση ειδι-κός κανονισμός.

Αρθρον 2: Η οργάνωσις της παράταξης διακρίνεται εις κεντρικήν και περιφερειακήν. Η ενότης της πολιτικής και ιδεολογικής κατευθύνσεως αύτης εκφράζεται καθ’ απάσαν την επικράτειαν διά της κεντρικής οργανώσεως. Η περιφερειακή οργάνωσις (πολιτικά κέντρα) διαμορφούται κατά εκλογικάς περιφερείας. Οργανα της Κεντρικής Διοικήσεως της παράταξης είναι η Γενική Συνέλευσις των μελών, ο Αρχηγός αύτης και η Διοικούσα Επιτροπή, επι-κουρούμενα από της Εκτελεστικής Επιτροπής. Τα όργανα της παράταξης αναδεικνύονται κατά τα υπό ειδικού κανονισμού καθοριζόμενα. Η λειτουρ-γία των συλλογικών οργάνων της Κεντρικής και Περιφερειακής Διοικήσεως αύτης βασίζεται επί της αρχής της πλειοψηφίας.

Μετά την ολοκλήρωση των ανωτέρω διαδικασιών και συγκεκριμένα στις 4 Οκτωβρίου 1974 ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής κατέθεσε στον Αρειο Πάγο, σύμφωνα με τις διατάξεις του Νομοθετικού Διατάγματος 59/1974, τη δήλωση για τη σύσταση της Νέας Δημοκρατίας. Ετσι τελείωσαν οι διαδικασίες για την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας και όλοι ανέμεναν την προκήρυξη των εκλογών, διότι ήδη η χώρα είχε εισέλθει σε προεκλογική περίοδο.

Οι πιο σημαντικοί σταθμοί στην ιστορία του κόμματος

Το 1974 έρχεται και η πρώτη νίκη για το νεοσύστατο κόμμα. Ποιοι όμως είναι οι πιο σημαντικοί σταθμοί στην ιστορία του κόμματος από την ημέρα ίδρυσης της μέχρι σήμερα; Συνολικά 10 άνδρες ανέλαβαν τη θέση του Προέδρου της ΝΔ.

Η Νέα Δημοκρατία κερδίζει τις εκλογές με συντριπτική πλειοψηφία 54,37% το 1974 και εκλέγει 220 βουλευτές. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, προχωρεί με σταθερά βήματα στην εδραίωση των δημοκρατικών θεσμών, στον εκσυγχρονισμό της Πολιτείας και επιχειρεί τη μεγάλη εθνική επιλογή της ένταξης της χώρας στην Ε.Ο.Κ.

Στις 8 Δεκεμβρίου του 1974 διεξάγει δημοψήφισμα, με το οποίο καταργείται η Βασιλεία και εγκαθιδρύεται η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Το 1975 έρχεται η αναθεώρηση του Συντάγματος και ψηφίζεται ο νέος καταστατικός χάρτης της χώρας.

Το 1977, η Νέα Δημοκρατία κερδίζει εκ νέου τις εθνικές εκλογές λαμβάνοντας ποσοστό 42% και εκλέγοντας 172 βουλευτές σχηματίζει νέα κυβέρνηση υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Το 1979 συγκαλείται το Α’ Συνέδριο του κόμματος στη Χαλκιδική στις 5-7 Απριλίου 1979. Εγκρίνονται ομόφωνα οι ιδεολογικές αρχές της Νέας Δημοκρατίας τις οποίες εισηγείται ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Η ιδεολογία του κόμματος, γνωστή ως ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός, αναγνωρίζει την ελευθερία της αγοράς με τη ρυθμιστική παρέμβαση του κράτους, χάριν της κοινωνικής δικαιοσύνης. Εγκρίνεται το καταστατικό και οι κανονισμοί λειτουργίας των κομματικών οργανώσεων. Είναι το πρώτο Συνέδριο ελληνικού κόμματος του οποίου οι σύνεδροι είναι αιρετοί από τα μέλη.

Τον Μάιο του 1980, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Συγκαλείται η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος για την εκλογή νέου αρχηγού, όπου επικρατεί ο Γεώργιος Ράλλης έναντι του Ευάγγελου Αβέρωφ, αναλαμβάνοντας χρέη πρωθυπουργού.

Στις βουλευτικές εκλογές της 18ης Οκτωβρίου του 1981 η Νέα Δημοκρατία συγκεντρώνει ποσοστό 35,86% και εκλέγει 115 βουλευτές, αναδεικνυόμενη σε Αξιωματική Αντιπολίτευση. Στις ευρωεκλογές που διεξάγονται την ίδια μέρα η Νέα Δημοκρατία λαμβάνει ποσοστό 31,34% και εκλέγει 8 ευρωβουλευτές.

Τον Δεκέμβριο του 1981 ο Γεώργιος Ράλλης θέτει θέμα εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό του στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος και καταψηφίζεται. Νέος πρόεδρος εκλέγεται από την Κοινοβουλευτική Ομάδα ο Ευάγγελος Αβέρωφ, έναντι των Κωστή Στεφανόπουλου και Ιωάννη Μπούτου.

Τρία χρόνια μετά έρχεται, το 1984, η παραίτηση του Ευάγγελου Αβέρωφ. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εκλέγεται νέος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ με επιστολή του προς την κοινοβουλευτική ομάδα, παραιτείται από Πρόεδρος του κόμματος. Την 1η Σεπτεμβρίου, εκλέγεται Πρόεδρος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έναντι του Κωστή Στεφανόπουλου. Στις επόμενες εκλογές του 1985 η ΝΔ χάνει, αλλά ανεβάζει το ποσοστό της στο 40,85%.

Η Νέα Δημοκρατία κερδίζει στις βουλευτικές εκλογές της 18ης Ιουνίου του 1989 με ποσοστό 44,3 %, εκλέγοντας 145 βουλευτές. Λόγω του ιδιόμορφου εκλογικού νόμου που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ λίγο πριν τις εκλογές η Ν.Δ δεν διαθέτει αυτοδυναμία στη Βουλή.

Στις εθνικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου 1989 η Νέα Δημοκρατία καταλαμβάνει ποσοστό 46,2%. Και πάλι, όμως, λόγω της ιδιομορφίας του εκλογικού νόμου εκλέγει μόνο 148 βουλευτές και δεν διαθέτει αυτοδυναμία. Ορκίζεται Οικουμενική Κυβέρνηση υπό τον Πρωθυπουργό Ξενοφώντα Ζολώτα με τη συμμετοχή της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ.

Στις βουλευτικές εκλογές της 8ης Απριλίου 1990 η Νέα Δημοκρατία λαμβάνει ποσοστό 46,9%. Εκλέγει 151 βουλευτές και σχηματίζεται αυτοδύναμη κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

To 1993 o Κωνσταντίνος Μητσοτάκης παραιτείται και κινεί τη διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού. Ο Μιλτιάδης Έβερτ εκλέγεται πρόεδρος του κόμματος έναντι του Ιωάννη Βαρβιτσιώτη. Έναν χρόνο μετά, πραγματοποιείται το 3ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας στη Χαλκιδική.

Στις Εθνικές Εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου 1996, οι οποίες προκηρύχθηκαν αιφνιδίως, η Νέα Δημοκρατία συγκεντρώνει ποσοστό 38,12% ενώ το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις εκλογές με ποσοστό 41,19%.Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Μιλτιάδης Έβερτ υποβάλλει την παραίτησή του και κινεί τη διαδικασία εκλογής νέου Προέδρου. Όμως, ο Μιλτιάδης Έβερτ επανεκλέγεται Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας υπερισχύοντας του συνυποψηφίου του Γιώργου Σουφλιά.

Από 21 έως 23 Μαρτίου 1997 συνέρχεται στην Αθήνα το Δ’ Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας με θέματα την εκλογή νέου Προέδρου από διευρυμένο εκλεκτορικό σώμα και την ψήφιση καταστατικού και προγράμματος του κόμματος. Τέσσερις ηγετικές προσωπικότητες της παράταξης μπαίνουν υποψήφιοι για την προεδρία: Μιλτιάδης Έβερτ, Κώστας Καραμανλής, Βύρων Πολύδωρας και Γιώργος Σουφλιάς. Οι δύο επικρατέστεροι οδηγούνται στο δεύτερο γύρο όπου και εκλέγεται νέος Πρόεδρος ο Κώστας Καραμανλής έναντι του Γιώργου Σουφλιά.

Στις βουλευτικές εκλογές της 9ης Απριλίου 2000 η Νέα Δημοκρατία ανεβάζει το ποσοστό της στο 42,7%. Το ΠΑΣΟΚ παραμένει πρώτο κόμμα με διαφορά μόλις 73.000 ψήφων. Συνέρχεται στην Αθήνα από τις 9 έως τις 11 Ιουνίου 2000 το Έκτακτο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας με στόχο την επιβεβαίωση της ιδεολογίας, την ανάδειξη της φυσιογνωμίας και την ανανέωση της οργανωτικής και λειτουργικής δομής του κόμματος.

Στις Εθνικές εκλογές της 7ηs Μαρτίου 2004 η Νέα Δημοκρατία κερδίζει με ποσοστό 45,36 % εκλέγοντας 164 βουλευτές. Ο νέος Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής σχηματίζει την πρώτη του Κυβέρνηση.

 Στις βουλευτικές εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου του 2007, η Νέα Δημοκρατία λαμβάνει ποσοστό 41,84% και εκλέγει 152 βουλευτές. Ο Κώστας Καραμανλής σχηματίζει εκ νέου Κυβέρνηση.

Στις βουλευτικές εκλογές του 2009 η ΝΔ χάνει και ο Κώστας Καραμανλής παραιτείται και παράλληλα προκηρύσσει έκτακτο συνέδριο για την εκλογή νέου αρχηγού.

Στις 10 Νοεμβρίου 2011, με τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ ο Λουκάς Παπαδήμος έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, προκειμένου να μπορέσει η χώρα να αντιμετωπίσει την έκτακτη κατάσταση που δημιουργήθηκε από την οικονομική κρίση και να οδηγηθεί σε εθνικές εκλογές το συντομότερο δυνατό.

Οι εκλογές διεξήχθησαν στις 5 Μαΐου 2012 και η Νέα Δημοκρατία ήταν πρώτο κόμμα με 108 έδρες. Λόγω αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης, η χώρα οδηγήθηκε σε νέες εκλογές, ενώ υπηρεσιακός Πρωθυπουργός καθορίστηκε ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Παναγιώτης Πικραμένος.

Στις εθνικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν τον Ιούνιο του 2012, η Νέα Δημοκρατία επικράτησε με 29.66% και 129 έδρες και ο Αντώνης Σαμαράς αναδείχθηκε ο 13ος Πρωθυπουργός της Ελλάδας, σχηματίζοντας κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Αριστερά.

Το 2015 παραιτείται από τη θέση του Προέδρου ο Αντώνης Σαμαράς και αναλαμβάνει Πρόεδρος ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης και μετά την παραίτησή του χρέη μεταβατικού Προέδρου αναλαμβάνει ο Γιάννης Πλακιωτάκης, ώστε ο κ. Μεϊμαράκης να συμμετέχει στις εσωκομματικές εκλογές.

Στις 10 Ιανουαρίου 2016 διεξάγεται ο δεύτερος γύρος εσωκομματικών εκλογών, με τη συμμετοχή περίπου 450000 μελών. Πρόεδρος του κόμματος αναδεικνύεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης με ποσοστό 52,43% έναντι 47,57% του Ευάγγελου Μεϊμαράκη.

Στις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, η Νέα Δημοκρατία κέρδισε με ποσοστό 39,9% και διαφορά 8,32% από τον ΣΥΡΙΖΑ. Την επόμενη ημέρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ορκίστηκε πρωθυπουργός.