Για τον λόγο αυτό, μάλιστα, ο δήμαρχος Ρόδου έδωσε συγχαρητήρια στον διάσημο αθλητή και τον κάλεσε να επισκεφθεί τη Ρόδο!

Συγκεκριμένα ο Λεωνίδας ο Ρόδιος διακρίθηκε αγωνιζόμενος σε τρία αθλήματα του δρόμου: το στάδιο, το δίαυλο και τον οπλίτη δρόμο  και αναδείχτηκε τριαστής, αφού κατάφερε να τερματίσει πρώτος και στα τρία αθλήματα την ίδια ημέρα. Μνημονεύεται ως ο επιφανέστερος δρομέας από τους αρχαίους συγγραφείς, διότι νίκησε και στα τρία αθλήματα, όχι σε μια αλλά σε τέσσερις διαδοχικές διοργανώσεις των Ολυμπίων · πιο συγκεκριμένα στην 154η, την 155η, την 156η και την 157η Ολυμπιάδα.

Οι δώδεκα, συνολικά, νίκες του, τον ανέδειξαν ως τον πιο πολυνίκη αθλητή στην ιστορία των αρχαίων Ολυμπιακών αγώνων.

Ο Φιλόστρατος ο Αθηναίος αναλύει περισσότερο τον άθλο του κατορθώματος του Λεωνίδα, εξηγώντας πως τα τρία αθλήματα στα οποία πρώτευσε, απαιτούσαν εντελώς διαφορετικά σωματικά χαρακτηριστικά.

Το ιδιαίτερα θαυμαστό της όλης υπόθεσης είναι η επικράτησή του στην οπλιτοδρομία (οπλίτης δρόμος), καθώς προϋπέθετε εντελώς διαφορετικά σωματικά χαρακτηριστικά σε σχέση με τα άλλα αθλήματα (αγώνες ταχύτητας) που πρώτευσε: Ένα από τα πιο δύσκολα αγωνίσματα των Ολυμπιακών, καθώς, εν αντιθέσει με τα άλλα αγωνίσματα του στίβου, όπου οι αθλητές έτρεχαν γυμνοί, οι δρομείς εδώ έτρεχαν με πολεμική εξάρτυση- περικεφαλαία, περικνημίδες και βαριά χάλκινη ασπίδα, σε θερμοκρασίες που, όπως ξέρουμε πολύ καλά και από το σύγχρονο ελληνικό καλοκαίρι, μπορεί να άγγιζαν και τους 40 βαθμούς Κελσίου.

Εισήχθη στους Ολυμπιακούς το το 520 π.Χ., δηλαδή στην 65η Ολυμπιάδα και η διαδρομή του οπλίτη δρόμου ήταν 2 έως 4 στάδια (συνήθως 2 στάδια, όπως ο δίαυλος), δηλαδή από 370 μέχρι 740 μέτρα. Ο οπλίτης δρόμος θεωρείται ως επικήδειος αγώνας προς τιμήν κάποιου νεκρού ήρωα και ήταν το τελευταίο αγώνισμα δρόμου των Ολυμπιακών, ίσως για να θυμίζει το τέλος της Ολυμπιακής Εκεχειρίας.

Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στην Ολυμπία, στο ναό του Διός φυλάγονταν 25 χάλκινες ασπίδες τις οποίες μοίραζαν στους οπλιτοδρόμους για την τέλεση των αγώνων.