Η Ελλάδα και η Κύπρος, οι δύο εθνικοί πόλοι, είναι πιο ενωμένοι από ποτέ. Πενήντα χρόνια από το τουρκικό έγκλημα, από την εισβολή και την κατοχή, η Αγκυρα έστησε ένα ακόμη σόου με πολεμικά αεροσκάφη και πλοία. Ο Ερντογάν και ο Τατάρ εμφανίζονται να επιμένουν σε «μη λύση» προσδοκώντας στην αναγνώριση του ψευδοκράτους από τη διεθνή κοινότητα και τορπιλίζουν με την προκλητική ρητορική τους το ενιαίο μέλλον της Μεγαλονήσου.

Η Ελλάδα, η Κύπρος, ο Ελληνισμός κινείται βάσει του Διεθνούς Δικαίου και των αποφάσεων του ΟΗΕ. Αυτή η προσπάθεια δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ. Το ζητούμενο, όμως, είναι να περάσουμε από την «ακινησία» που έχει επιλέξει η τουρκική πλευρά στην επανεκκίνηση των διαπραγματεύσεων για μια βιώσιμη λύση, που δεν μπορεί να είναι άλλη από την πάγια εθνική θέση για μια Κυπριακή Δημοκρατία με μια κυριαρχία και μια ιθαγένεια σε μια διζωνική – δικοινοτική ομοσπονδία, με αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής και το τέλος των αναχρονιστικών εγγυήσεων.

Η Κύπρος αποτελεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης εδώ και είκοσι χρόνια. Αποτελεί κόλαφο για την Ευρώπη να αποδέχεται πως υπάρχει ένα κράτος διχοτομημένο στην οικογένειά της. Το Κυπριακό πρέπει να γίνει όχι μόνο τυπικά, αλλά και ουσιαστικά ευρωπαϊκό ζήτημα. Οι Βρυξέλλες και οι ηγέτες των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών οφείλουν να πιέσουν την Τουρκία, να καθίσει ξανά στο τραπέζι του διαλόγου, έχοντας πρώτα αποσύρει τις μαξιμαλιστικές και ανιστόρητες θέσεις της.