Oμως ο κ. Ανδρουλάκης δείχνει ότι διολισθαίνει ολοένα και περισσότερο σε πρακτικές που παραπέμπουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η άρνησή του να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο για την ίδρυση μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, με διάφορες προφάσεις που δεν στέκουν, αλλά υπηρετούν λογικές περασμένων δεκαετιών και αναιρούν προγραμματικές θέσεις του κόμματος.

Το ίδιο ισχύει και με τη στάση του στο θέμα των  απογευματινών χειρουργείων των νοσοκομείων, όταν η λειτουργία τους προβλεπόταν στο νόμο του Αλέκου Παπαδόπουλου επί κυβέρνησης Σημίτη, πριν από 20 και πλέον χρόνια, χωρίς ωστόσο ποτέ να εφαρμοστούν.

Το ΠΑΣΟΚ με την τακτική τού «όχι σε όλα» που έχει υιοθετήσει, είναι φανερό ότι θέλει να γίνει ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως οι πολίτες για αυτόν ακριβώς το λόγο έχουν απαξιώσει το κόμμα της Κουμουνδούρου. Η κοινωνία μας προχωρά μπροστά και είναι πιο τολμηρή από την κομματική μούχλα του ΠΑΣΟΚ, που, αντί να κομίζει προτάσεις, εφευρίσκει προβλήματα για κάθε λύση.

Ο Ν. Ανδρουλάκης φαίνεται ότι συμβιβάζεται με τα χαμηλά ποσοστά που καταγράφει το ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις, αρκεί να είναι δεύτερο κόμμα. Μπορεί να ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο πήχης της κοινωνίας είναι πολύ ψηλά για να τον υπερβεί και όσο πιστεύει σε τέτοιου είδους οπισθοδρομικές λογικές τόσο περισσότερο θα απομακρύνεται από κάθε είδους αξιοπιστία και δημιουργική αντιπολίτευση.