Ομως ο Αλ. Τσίπρας βρήκε την ημέρα για να παρουσιάσει και πάλι το πιο διχαστικό του πρόσωπο. Μιλώντας στη Βουλή κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, προχώρησε σε ανοίκειους χαρακτηρισμούς κατά του πρωθυπουργού, δείχνοντας για μια ακόμα φορά το χαρακτήρα με τον οποίο πολιτεύθηκε τα τελευταία χρόνια ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και ως πρωθυπουργός.

Ο Μίκης Θεοδωράκης, παρότι οι θέσεις που διατύπωνε δεν έβρισκαν σύμφωνες όλες τις πολιτικές δυνάμεις, εξέφραζε έναν αγνό πατριωτισμό, πέρα από κόμματα και διαχωριστικές γραμμές. Τα διχαστικά κηρύγματα του κ. Τσίπρα δεν έχουν καμία απήχηση στην κοινωνία, παρά μόνο ικανοποιούν το πολύ στενό κομματικό του ακροατήριο.

Με την υπόθεση Αποστολάκη κατέρριψε κάθε προσπάθεια συναίνεσης, ακόμα και στο ζήτημα της Πολιτικής Προστασίας, που δεν αφορά κόμματα, αλλά το κράτος και τους πολίτες, με σκοπό να προκαλέσει κακό όχι στην κυβέρνηση, αλλά στην κοινωνία. Ενώ οι βουλευτές του, με επικεφαλής τον Πολάκη, διαδήλωναν χθες κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού των υγειονομικών, κλείνοντας το μάτι στους αρνητές και αντιεμβολιαστές.

Ο ενωτικός λόγος είναι το μήνυμα που εξέφραζε ο Μίκης Θεοδωράκης ακόμα και όταν λάμβανε σκληρές πολλές φορές θέσεις. Αντιθέτως, ο Αλ. Τσίπρας, ακόμα και σε μια ημέρα οδύνης, έδειξε ότι παραμένει αδιόρθωτος. Αποδεικνύοντας με τον διχαστικό του λόγο πως είναι κατώτερος των περιστάσεων και του θεσμικού του ρόλου. Με τη στάση του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει πόσο πολύ απέχει από την εθνική ενότητα και ομοψυχία που απαιτούνται.