Η κυρία Σακελλαροπούλου στο λόγο της σημείωσε ακόμη: «Η έξαρση της επιθετικής ρητορείας από την τουρκική ηγεσία, υψώνει φραγμούς ανάμεσα στους λαούς, δημιουργεί καχυποψία και εχθρότητα, κλονίζει τους δεσμούς ανάμεσά τους. Και ξέρω, ότι ο πατριωτισμός σας δεν στηρίζεται στην αντιπαλότητα με τον γείτονα. Στηρίζεται στην εθνική αυτοπεποίθηση, στην περηφάνια για την μακραίωνη ιστορία του νησιού, στην άσβεστη μνήμη χιλιόχρονων αγώνων και θυσιών».

Αναφερόμενη στην επίσκεψή της στο Καστελόριζο η ΠτΔ δήλωσε: «Χαίρομαι που βρίσκομαι στην ιστορική Μεγίστη, τόπο μακράς ιστορίας και αδιάσπαστης ελληνικότητας. Χαίρομαι που βρίσκομαι στο Καστελλόριζο και βλέπω τη σημαία μας να κυματίζει παντού, να υψώνεται περήφανη, ακόμα και ζωγραφισμένη στον βράχο. Χαίρομαι που συναντώ τέτοια ομορφιά, τέτοια αισιοδοξία, τέτοιο φρόνημα – το ίδιο φρόνημα που βοήθησε τους προγόνους σας να διατηρήσουν αλώβητες θρησκεία και γλώσσα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και τους στήριξε στις πολλαπλές δοκιμασίες, τις οποίες υπέστη το νησί στη διάρκεια του εικοστού αιώνα…Το Καστελλόριζο αποτελεί πολύτιμο κομμάτι της πατρίδας. Δεν έχει απλώς κορυφαία στρατηγική σημασία για τη διαμόρφωση και διεκδίκηση των δικαίων της Ελλάδας. Έχει ακόμα μεγαλύτερη ηθική σημασία. Είναι ο τόπος που συμπυκνώνει την έννοια του πατριωτισμού, στην ύψιστη έκφρασή της. Ο τόπος που έμεινε ελληνικός, σε πείσμα κάθε επιβουλής. Ένας τόπος αγκυρωμένος στο ανατολικό άκρο του ελληνικού αρχιπελάγους, που κράτησε τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμά του επί 5.000 χρόνια. Ένας τόπος που οι άνθρωποί του, αποδεκατισμένοι από τους πολέμους αλλά πάντοτε μαχητές, ταγμένοι στη ζωή κι όχι στον θάνατο, προσπέρασαν την καταστροφή, ξανάχτισαν τα πυρπολημένα τους σπίτια, δούλεψαν, πάλεψαν, ανάστησαν το νησί, αποφασισμένοι να σηκώσουν στους ώμους τους το μέλλον του. Με ακατάβλητο πείσμα και επιμονή. Φέρνοντας στο νου τον στίχο του Γιώργου Σεφέρη: «Φτέρνα της δύναμης/ θέληση ανίσκιωτη».

Μιλώντας για την 77η επέτειο απελευθέρωση του Καστελλόριζου, η ΠτΔ είπε: «Εβδομήντα επτά χρόνια από τη μέρα που κατέπλευσε στο λιμάνι το αντιτορπιλικό «Ναύαρχος Κουντουριώτης», ενώ ακόμα μαινόταν ο πόλεμος σ’ όλη την Ευρώπη. Ήταν το πρώτο κομμάτι ελληνικής γης που απελευθερώθηκε. Βαρύ σε ιστορία, μπορεί να κράτησε το όνομα που του δόθηκε την περίοδο της επικυριαρχίας των Ιωαννιτών Ιπποτών, αλλά του ταιριάζει θαυμάσια και το αρχαίο του όνομα: Μεγίστη. Γιατί, όπως λέει ένας ωραίος στίχος του Οδυσσέα Ελύτη, «υπακούουν τα πράγματα στα ονόματά τους». Το Καστελλόριζο, παρά τη μικρή του έκταση, ήταν και παραμένει μέγιστο, γιατί οι άνθρωποί του, με τους αγώνες και τις θυσίες τους, με την επιμονή, την αντοχή και την αγάπη για τον τόπο τους, το ανήγαγαν σε υψηλό σύμβολο φιλοπατρίας».

Τελειώνοντας την ομιλία της η Κατερίνα Σκελλαροπούλου δήλωσε: «Είμαστε εδώ για να τιμήσουμε τον τόπο και να σας διαβεβαιώσουμε ότι ποτέ δεν θα αισθανθείτε αποκομμένοι από τον κορμό της πατρίδας, ποτέ απομονωμένοι και αβοήθητοι. Είμαστε πάντοτε κοντά σας, αντλώντας από το παράδειγμά σας, εμπνεόμενοι από τον καθημερινό σας αγώνα να κρατήσετε ζωντανή μια κοιτίδα Ελληνισμού με διαδρομή αιώνων. Γι’ αυτό και είναι ύψιστη τιμή για μένα ότι από σήμερα θεωρούμαι και εγώ δημότης του Καστελλόριζου. Μια από σας, μέλος, πλέον, της κοινότητάς σας, πιστεύω ακράδαντα ότι με εθνική ομοψυχία και ενότητα θα αποδυναμώσουμε κάθε πρόκληση και θα αποκρούσουμε κάθε επιβουλή».