Μία συνέντευξη στο news247 έδωσε η οικογένεια Πλακιά: «Δύο χρόνια μετά και για εμένα είναι σαν χθες. Δεν έχω μπει ακόμα στο στάδιο του πένθους. Πένθος είναι να σκύψεις το κεφάλι και να πας στο Κοιμητήριο. Δεν θα πάω στο Κοιμητήριο, δεν είναι εκεί τα παιδιά. Τα παιδιά είναι στην καρδιά μου. Τα παιδιά θα είναι πάντα στο μυαλό μου, στις αναμνήσεις. Όταν θα τελειώσει όλο αυτό, κυρίως με το κομμάτι το δικαστικό και την απόδοση ευθυνών, νομίζω ότι τότε θα έχω τον χρόνο να πενθήσω όπως θέλω τα παιδιά μου. Νιώθω οργή, θυμό και μίσος και δεν ξέρω ποτέ αν θα μου φύγει. Σίγουρα αυτό το γιατί, το αδιανόητο, θα με συνοδεύει μέχρι το τέλος της ζωής μου» ανέφερε ο Νίκος Πλακιάς.

«Χάσαμε τα παιδιά μας, με τον πιο τραγικό και τον πιο γελοίο τρόπο συνάμα. Το σκεφτόμαστε πολλές φορές» σημείωσε η Μάρθα Πλακιά από την πλευρά της.

«Δεν μας έδωσαν χώρο να πενθήσουμε γιατί ανακτήσαμε μία άλλη ιδιότητα, αυτή του ντεντέκτιβ που θα έπρεπε οι ίδιοι να είχαν» πρόσθεσε η Σοφία Πλακιά, ενώ ο Νίκος Πλακιάς είπε: «Όλοι οι συγγενείς κάναμε έναν πολύ δυνατό αγώνα απέναντι σε έναν πολύ δυνατό εχθρό».

«Η έγνοια τους ήταν να καθαρίσουν το πεδίο σύντομα. Μέσα όμως σε αυτά τα μπάζα, ήταν τα οστά των παιδιών μας» συμπλήρωσε ο Νίκος Πλακιάς.