«Δεν χρημάτισα ποτέ απουσιολόγος στο σχολείο. Κάποιοι θυμάμαι έδιναν μάχες για να το κρατήσουν και να σημειώνουν απουσίες. Ευλογημένο εκείνο το σχολικό απουσιολόγιο , καταραμένο τούτο του γονιού. Τετρακόσιες είκοσι τρεις απουσίες ψυχή μου, τόσες πολλές καρδιά μου, τόσες ανατολίτισσα μου, τόσες και όχι εκούσιες. Σου παραφύλαξε καρτέρι ο θάνατος των σωμάτων, είχε τον δικό του Κάιν εδώ δίπλα μας, λευκοφορεμένο και ευγενέστατο στην αρχή και αφού σου έδωσε τον αύξοντα αριθμό 3 σε έβαλε στον κατάλογο των θυμάτων του. Γράφω για να παλέψω να είσαι η τελευταία. Όχι άλλη Γωγώ. Ξέρω ότι καταλαβαίνεις , εξάλλου μου το είπες όταν σε είδα ντυμένη στα λευκά, σε άκουσα ματάρες μου να μου λες – μπαμπά μ’ αρέσει πολύ το «aqua gogo».

Μετράω τις μέρες ……πονάω. Ψάχνω τη πίστη μου στον Θεό να βρω παρηγοριά. Παραλίγο θα ήμασταν μαζί όμως είχε άλλα σχέδια για μένα τον ταλαίπωρο. Αρπάχτηκες ψυχή μου χωρίς να το θες αλλά αυτό εδώ δεν θεωρείται βιασμός. Αρπάχτηκες. Τώρα που πέρασαν τόσες πολλές μέρες, τώρα που το ρολόι μετράει 10.152 ώρες χωρίς εσένα ψάχνουμε το ΓΙΑΤΙ; Τι του έκανες; Που τον πείραξες; Γιατί κορόιδεψε εσένα, εμάς, τα αδέρφια σου; Θες να σου πω για τα αδερφάκια σου; Αλλάξαμε σπίτι. Η μικρή δεν ξαναπήγε στο δωμάτιο σας. Τα αγόρια είναι σιωπηλά. Είχες και ένα σκυλάκι έφυγε μετά μια εβδομάδα από σένα, έτσι ξαφνικά ουρλιάζοντας όλο εκείνο το διάστημα. Γωγώ, η μαμά σου είναι βράχος, ηρωίδα, παίζουμε κρυφτό για να κλάψει ο κάθε ένας μόνος του. Δώσαμε το όνομα σου σε ένα κοριτσάκι στην Αφρική που βαπτίστηκε. Θέλω μα δεν μπορώ να σου γράψω άλλα, μου λείπεις μωρό μου, μας λείπεις καρδιά μου καλή αντάμωση Γωγουλίνι μου».

Σε όλο αυτό το διάστημα δεν άλλαξαν πολλά πράγματα. Στη ζωή και την καθημερινότητα της οικογένειας, όπως θα πει ο ίδιος σε μια συγκινητική κατάθεση ψυχής αποκλειστικά στο GRTimes.gr.

«Η Γωγώ δεν είναι εδώ, η Γωγώ μου… και εγώ… θέλω να μάθω γιατί έφυγε, ποιος ευθύνεται για αυτό», λέει ο πατέρας Βησσαρίωνας.

Δε θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα εκείνη που συνόδευσε με τη σύντροφό της ζωής του την πρεσβυτέρα Ελεάνα και τα άλλα τρία παιδιά, την κόρη τους στον τελευταίο τόπο κατοικίας της. Η κραυγή και ο θρήνος του μαχαίρι στις καρδιές όλων όσων ήταν εκεί να σταθούν στο πλευρό της οικογένειας. Η κραυγή του… “Παιδί μου, Γωγώ”… Ακόμη ηχεί στα αυτιά μου. Ο ίδιος συνεχίζει όλο αυτό διάστημα να πηγαίνει εκεί που την αποχαιρέτησε.

«Καθημερινά πηγαίνω στο κοιμητήριο και μιλώ μαζί της «Κάθε μέρα πηγαίνω εκεί. Για μένα είναι αυτονόητο, αυτό νιώθω, αυτό κάνω. Θέλω να είμαι δίπλα της. Έστω κι έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα και έφυγε τόσο άδικα από τη ζωή. Η Γωγώ ήταν το πρώτο μας παιδί. Ήταν ο καρπός μίας σχέσης που ολοκλήρωσε την ευτυχία μας, μετά το γάμο μας με τη σύντροφο της ζωής μου την πρεσβυτέρα Ελεάνα μαζί ήμασταν από παιδιά. Για μας ήταν ευλογία όταν η Γωγώ ήρθε στον κόσμο. Θυμάμαι ακόμη τη μέρα που ήρθε στη ζωή. Ένα χαριτωμένο πανέμορφο πλάσμα. Ευλογημένο, Θεέ μου, έλεγα και ξαναέλεγα όταν την κοιτούσα στην αγκαλιά της μητέρας της. ΚαΙ να πω και κάτι ακόμη; Η Γωγώ ήταν ίδια με μένα. Στο χαρακτήρα, ακόμη και η ομοιότητά της ήταν πραγματικά εντυπωσιακή. Θεωρούσε ότι ήταν πάντα το κορίτσι του μπαμπά. Φυσικά είχε έννοια και αγάπη για τα αδέλφια της, την λάτρευαν. Φυσικά αγαπώ και εγώ και η πρεσβυτέρα όλα μας τα παιδιά, αλλά να ξέρετε, πάντα το πρώτο είναι αλλιώς… Μεγάλωνε και άνθιζε. Ένα κορίτσι γλυκό, ευγενικό, έξυπνο, με χιούμορ, αγαπητό σε όλους. Δεν είχε καν πονηριά, δεν ξέρω πως να το πω, τι λόγια να χρησιμοποιήσω για να σας δώσω να καταλάβετε τι πλάσμα ήταν η Γωγώ», θα πει και θα ξεσπάσει σε λυγμούς.

Τα αδέλφια της παραμένουν συγκλονισμένα, όπως θα συμπληρώσει ο πατέρας εξηγώντας πως προσπαθούν ακόμη να βρουν τα ψυχικά τους πατήματα και με έναν τρόπο είναι αυτά που δίνουν δύναμη στους γονείς τους.

«Η πρεσβυτέρα είχε καταρρεύσει. Νιώθω ότι προσπάθησε με νύχια και με δόντια να δείχνει όσο μπορεί πιο ψύχραιμη μετά τη συνειδητοποίηση της απώλειας της κόρης μας. Τα βράδια έκλαιγε κρυφά γιατί δεν ήθελε να με φορτίζει συναισθηματικά. Το ένιωθα, το καταλάβαινα. Έπρεπε όμως να μείνουμε ενωμένοι όλοι σε αυτό το φρικτό γεγονός που άλλαξε δραματικά τη ζωή μας. Ακόμη προσπαθούμε. Δεν είναι εύκολο. Φεύγει ένα κομμάτι του εαυτού σου όταν χάνεις το παιδί σου ειδικά όταν πρόκειται για ιατρικό λάθος. Δεν θέλω εκδίκηση, θέλω δικαίωση στη μνήμη της, μια συγγνώμη και αν κάποιος ευθύνεται τελικά θα πρέπει να τιμωρηθεί. Να ηρεμήσει η ψυχούλα της, να αποδοθεί Δικαιοσύνη. Έχω εμπιστοσύνη στη δικηγόρο μας την κ. Κική Πακιρτζίδου, έχω εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη» αναφέρει ο π. Βησσαρίωνας.

Στη συγκλονιστική του αφήγηση στο GRtimes.gr ο πατέρας Βησσαρίωνας θα αναφερθεί και σε ένα πρόσφατο περιστατικό που βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον γιατρό που κατηγορείται για την υπόθεση ιατρικού λάθους της Γωγούς.

«Συνέβη και αυτό. Τον ίδιο γιατρό τον είχα συναντήσει πριν κάποιους μήνες σε μια αντίστοιχη υπόθεση όπου κατηγορείτο για ιατρικό λάθος σε ένα νεαρό παλικάρι που έφυγε από τη ζωή. Γνώρισα τους γονείς του παιδιού. Ο πόνος ξέρετε πάντα ενώνει τους ανθρώπους ακόμη και αν δεν γνωρίζονται, με έναν τρόπο μιλάμε τα μάτια, η ψυχή. Δεν άντεξα όταν αντίκρισα το πρόσωπο του στην αίθουσα σε αυτήν την υπόθεση που σας ανέφερα όπου ήταν κατηγορούμενος. Δεν άντεξε ούτε η Ελεάνα. Το ξαναζούσαμε από την αρχή. Τρομερό. Και σε λίγο καιρό θα τον δούμε απέναντί μας, όταν θα ξεκινήσει η εκδίκαση της υπόθεσης με εκείνον κατηγορούμενο. Έχουμε χάσει τον ύπνο μας τις τελευταίες μέρες, το νιώθουμε ότι πλησιάζει ο καιρός που πρέπει να το αντιμετωπίσουμε όλη η οικογένειά. Είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο», σημειώνει ο πατέρας Βησσαρίωνας.

Ειδήσεις σήμερα

Κουφονήσια: Θρίλερ με τις δύο σορούς – Η ανακοίνωση του λιμενικού