«Μου έκλεισε το στόμα και τη μύτη»: Συγκλονίζουν οι καταθέσεις των γυναικών που δέχθηκαν επίθεση από τον «δράκο των Εξαρχείων»
Η ίδια μίλησε στο Mega για τη σεξουαλική κακοποίησή της που είχε σαν αποτέλεσμα να φοβάται για τη ζωή της αφού δεν βρήκε την υποστήριξη που έψαχνε μετά το γεγονός. Η ίδια δηλώνει αποφασισμένη να δει την καταδίκη του άνδρα που προκάλεσε το μαρτύριό της ενώ υποστηρίζει ότι αυτός θα είναι ο μοναδικός τρόπος να αφήσει οριστικά πίσω της τον εφιάλτη.

Όπως λέει, υπέστη βιασμό το 1997, σε ηλικία 19 ετών, καθώς και δύο χρόνια αργότερα, το 1999. «Το 1997 ήμουν 19 ετών όταν με πλησίασε ο καθηγητής που είχα στο πρώτο έτος. Μου έκανε αμέσως πρόταση να βγούμε, που μου προκάλεσε μεγάλη αμηχανία. Βγήκαμε και δυστυχώς αυτό κατέληξε σε μία άσχημη εμπειρία που στιγμάτισε τη ζωή μου. Μου ζήτησε να πάμε για δείπνο. Μετά μου έκανε πρόταση να πάω στο σπίτι του και δέχτηκα με δισταγμό», υπογραμμίζει.

«Όταν άνοιξε η πόρτα ξαφνικά άλλαξε τελείως. Άρχισε να με σπρώχνει, οπότε όλα αυτά άρχισαν να με τρομοκρατούν. Προσπαθούσα να βρω τρόπο να ξεφύγω. Τον εκλιπαρούσα ότι είναι η πρώτη μου φορά, ότι έγινε παρεξήγηση. Έκανε σαν να μη με άκουγε. Δεν είχα διέξοδο, έπρεπε να το υποστώ αυτό για να μπορέσω να φύγω, γιατί ίσως να κινδύνευε η ζωή μου», προσθέτει και λέει ότι, μετά τον βιασμό της, ο κακοποιητής της εξακολούθησε να της μιλά για τα προσωπικά του τραύματα ενώ, όταν την είδε να κλαίει, το μόνο που βρήκε να τη ρωτήσει, ήταν, «στενοχωριέσαι που έχω περάσει τόσο δύσκολα;».

Η ίδια, μετά το περιστατικό, εκμυστηρεύτηκε την τραυματική εμπειρία της σε τρεις φίλους της. Από αυτούς, μόνο ο ένας ήταν υποστηρικτικός, ενώ οι άλλοι δύο την επέκριναν. «Μετά από δύο χρόνια, ενώ είχα περιστασιακή σχέση, υποχρεώθηκα να ξανανιώσω βιασμό, αυτή τη φορά με διαφορετικό τρόπο. Όσο ξεκάθαρο και αν ήταν αυτό που έλεγα, απλώς με παραβίαζε. Αυτό ξύπνησε την ανάγκη μου να φύγω από την Ελλάδα σε άλλη χώρα, όπου θα ένιωθα ασφάλεια», ισχυρίστηκε και σημείωσε ότι, λίγα χρόνια αργότερα, το 2018, πήρε τη μεγάλη απόφαση και κατήγγειλε τον καθηγητή καθώς, εξακολουθούσε να διατηρεί τη θέση του στο πανεπιστήμιο.

Όπως τονίζει, «Όλα τα πράγματα που βιώνουμε στη ζωή μας και μας ταλαιπωρούν, αυτά είναι που μας ενδυναμώνουν. Θεωρώ, λοιπόν, ότι τα βιώματα που έχω έχουν διαμορφώσει τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Ο λόγος που χρησιμοποιώ τη λέξη “επιζώσα” και όχι “θύμα” είναι επειδή ήμουν σε θέση να διαχειριστώ το τραύμα και να μπορέσω να επιβιώσω».