Από τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ Ι. ΒΕΝΙΟ (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΝΑΥΣΙΚΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ)

Οταν δόθηκε το «πράσινο φως» για να μεταβούμε στην Αλεξανδρούπολη και να γνωρίσουμε από κοντά τoν στόλο των τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού της 12ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Πεζικού «Εβρος», προσπαθήσαμε να συλλέξουμε όσες περισσότερες πληροφορίες ήταν δυνατόν για να είμαστε καλά διαβασμένοι. Βλέπετε, μόνον εύκολα, ούτε φυσικά κάθε μέρα, δεν προκύπτει η μοναδική ευκαιρία να δεις από κοντά τρεις φημισμένες πολεμικές μηχανές, όπως τα M1117 Guardian, VBL Panhard και Μ1114 HMMWV, οι οποίες έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον σε πάμπολλες πολεμικές επιχειρήσεις ανά την υφήλιο, όπως στο Ιράκ, στο Κόσοβο, στο Αφγανιστάν κ.α.

Ακρως εντυπωσιακές, τι άλλο, οι τεχνικές προδιαγραφές σε επίπεδο επιχειρησιακής ικανότητας, όπως οφείλουν, άλλωστε, σε σχέση με τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζουν στο νευραλγικό κομμάτι της φύλαξης των συνόρων μας, με την Τουρκία εν προκειμένω. Δίχως αμφιβολία, πληρούν απόλυτα το απόφθεγμα του Ιουλίου Καίσαρα «αν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο». Παρ’ όλα αυτά, η θεωρία ωχριά, τελικώς, μπροστά στα όσα θαυμαστά κάνουν στην πράξη, όπως διαπιστώσαμε βλέποντάς τα να «οργώνουν» το πεδίο βολής της Αλεξανδρούπολης.

Φτωχές οι λέξεις για να περιγράψουν τον τρόπο που το βάρους 14+ τόνων M1117 Guardian σκαρφαλώνει σε λασπωμένο έδαφος με κλίση 60 μοιρών, κινούμενο σε ρυθμούς… ρελαντί. Οπως αντίστοιχα εκθαμβωτικός και ο τρόπος που το θρυλικό Μ1115 HMMWV (ή Humvee, όπως είναι ευρέως γνωστό) ισοπεδώνει για πλάκα αβυσσάλεα νεροφαγώματα και λάκκους με λάσπη βάθους 1 μέτρου. Λογικό και αναμενόμενο οι ικανότητές τους να μην είναι τίποτα λιγότερο εκτός από κορυφαίες και να μην έχουν καμία απολύτως σχέση ακόμα και σε σύγκριση με τα καλύτερα καθαρόαιμα off road σε πολιτική ή αγωνιστική εκδοχή. Μείναμε άφωνοι από την απόδοση και την τέλεια κατάσταση των τριών άψογα συντηρημένων πολεμικών μηχανών.

Πρωτόγνωρη εμπειρία

Οντως καταγράψαμε μία πρωτόγνωρη εμπειρία που όμοιά της δεν έχουμε ξαναβιώσει. Ωστόσο, η λάμψη τους ολοκληρώνεται και αναδεικνύεται εμφατικά από το ανθρώπινο στοιχείο, τα στελέχη, με άλλα λόγια, της 12ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Πεζικού «Εβρος». Τον διοικητή, τους αξιωματικούς, τα πληρώματα των οχημάτων και τους μηχανικούς που την απαρτίζουν, που από την πρώτη στιγμή μάς έκαναν να αισθανθούμε μέλη της μεγάλης στρατιωτικής οικογένειάς τους.

Νέοι άνθρωποι, ευγενέστατοι, φιλόξενοι, καλλιεργημένοι, που, αν και 24 ώρες το 24ωρο ζουν κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού, τους διακρίνουν η ηρεμία και μία σπάνια σεμνότητα. Απαντες άριστοι επαγγελματίες, άρτια εκπαιδευμένοι με υψηλές ικανότητες, των οποίων το διαπεραστικό βλέμμα αποτυπώνει τόσο το υψηλό αίσθημα του καθήκοντος όσο και την αποφασιστικότητά τους αν, ο μη γένοιτο, προκύψει η ώρα του «ΕΩΣ ΑΝ ΤΟΝ ΕΤΕΡΟΝ ΠΡΟΠΕΣΕΙΝ» (μέχρι τελικής πτώσεως του αντιπάλου), όπως είναι το ρητό που συνοδεύει το έμβλημα της Μεραρχίας. Εστω κι αν ευχή όλων τους/μας να μην έρθει ποτέ εκείνη η στιγμή…

Επί τη ευκαιρία, να ευχαριστήσουμε τη ΧΙΙ Μ/Κ Μεραρχία Πεζικού «Εβρος» και τα υψηλού επαγγελματισμού πληρώματα με τα οποία συνεργαστήκαμε άριστα.