Η ύπαρξη θαυμαστριών στα πρόσωπα των Μπάμπη Αναγνωστόπουλου και Δημήτρη Λιγνάδη δεν είναι σημερινό φαινόμενο, αλλά συναντάται παγκοσμίως δεκάδες χρόνια τώρα. Ο «Ε.Τ.» της Κυριακής κάνει μια αναδρομή στους Ελληνες εγκληματίες που απέκτησαν φανατικές θαυμάστριες και με τη βοήθεια της ψυχολόγου και διδάκτορος Σεξολογίας, Σμαρούλας Κυριαζίδη, εξηγεί το φαινόμενο που ακούει στον όρο υβριστοφιλία.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ – ΛΙΓΝΑΔΗΣ

Στις δίκες για να τους δουν

Την ίδια στιγμή στη διπλανή ακριβώς αίθουσα ένα νεαρό κορίτσι, ηλικίας περίπου 25 ετών, παρακολουθούσε με αγωνία τη δίκη του Δημήτρη Λιγνάδη. «Δεν τον ήξερα. Τον είδα στην τηλεόραση πέρυσι και τον ερωτεύτηκα», είπε με λυγμούς. Η ίδια έρχεται πλέον σε κάθε συνεδρίαση, παρακολουθεί σιωπηλή και συχνά ξεσπά σε κλάματα.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΠΑΧΡΟΝΗΣ

Ερωτικά γράμματα στον «δράκο της Δράμας»

Ο «δράκος της Δράμας», ο άνθρωπος που βίαζε και σκότωνε γυναίκες για να τις εκδικηθεί, απέκτησε ένα από τα πιο δυνατά «φαν κλαμπ» στην ιστορία των ελληνικών φυλακών. Ο Κυριάκος Παπαχρόνης τον Δεκέμβριο του 1982 συνελήφθη για πέντε δολοφονίες και τρεις απόπειρες, δύο βιασμούς και απόπειρες βιασμών και καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο, ποινή η οποία μετατράπηκε σε ισόβια. Κατά την εκδίκαση της υπόθεσής του είχε ανατρέψει την υπερασπιστική γραμμή των δικηγόρων του, που έκαναν λόγο για μη υγιή ψυχική κατάσταση, με τον ίδιο να φωνάζει: «Δεν έχτιζα τόσα χρόνια αυτό το κορμί για να το καταστρέψουν οι ψυχίατροι». Μπορεί η φυλάκιση του Παπαχρόνη να προκάλεσε ανακούφιση στις γυναίκες στη Βόρεια Ελλάδα, όπου είχε αναπτύξει τη δράση του, αλλά υπήρξε και μερίδα του γυναικείου πληθυσμού που απογοητεύτηκε. Ο αδίστακτος «δράκος» είχε φανατικό κοινό και έπαιρνε δεκάδες ερωτικά γράμματα στη φυλακή. Τότε, οι ψυχολόγοι έκαναν λόγο για αρρωστημένη εμμονή και ερμήνευαν την εκδήλωση τέτοιων συναισθημάτων ως σύνδρομο που πηγάζει από το μίσος που ίσως κρύβει μια γυναίκα απέναντι στο ίδιο της το φύλο.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΕΝΑΡΔΟΣ

Μαρτυρία αεροσυνοδού: «Κούκλος και ευγενικός»

Με εμφάνιση σταρ του κινηματογράφου της δεκαετίας του ’70, κατά την οποία έδρασε, ο Θεόδωρος Βενάρδος αγαπήθηκε πολύ από τις γυναίκες. Ο άνθρωπος που πραγματοποίησε την πρώτη ένοπλη ληστεία σε τράπεζα στην Ελλάδα, όταν κατάφερε να αποδράσει είχε στο πλευρό του δεκάδες γυναίκες, που ήθελαν να περάσουν έστω και λίγες στιγμές μαζί του. Εμεινε στην ιστορία ως «ο ληστής με τις γλαδιόλες», καθώς έκρυψε το όπλο του κάτω από μια ανθοδέσμη για να ληστέψει τη δεύτερη τράπεζα μετά την απόδρασή του. Τελικά, συνελήφθη στο εξωτερικό και επέστρεψε στην Ελλάδα με το αεροπλάνο. Οταν οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τις αεροσυνοδούς αν είδαν τον ληστή στην πτήση, εκείνες απάντησαν: «Ναι, ήταν κούκλος, ευγενικός, πολύ όμορφος άντρας». Μόλις επέστρεψε στη φυλακή τα ερωτικά γράμματα έφταναν με το τσουβάλι… Ο διαβόητος ληστής αυτοκτόνησε λίγα χρόνια αργότερα στο κελί του και ακόμα και στο νεκροτομείο έσπευσαν γυναίκες για να τον δουν έστω για μια τελευταία φορά.

ΠΑΣΣΑΡΗΣ, ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ, ΦΡΑΝΤΖΗΣ

Αλληλογραφία με άγνωστες μέσα από τις φυλακές

Χιλιάδες επιστολές φέρεται να έχει δεχτεί από θαυμάστριές του ο Κώστας Πάσσαρης, που κρατείται πλέον σε φυλακές στη Ρουμανία, ενώ θαυμάστριες με τις οποίες αλληλογραφούσε είχε και ο κεντρικός πρωταγωνιστής των σατανιστών της Παλλήνης, Ασημάκης Κατσούλας. Ο τελευταίος, που αποφυλακίστηκε τον Δεκέμβριο του 2016 από τις φυλακές της Αγιάς στα Χανιά, πυροδοτούσε τον έρωτα των γυναικών αυτών στέλνοντας ακόμη και ο ίδιος επιστολές και διατάσσοντας να παρουσιαστούν «γυμνές στον Μαύρο Αγγελο Μάκη».

«Ανατριχιάζω που το λέω, αλλά η μόνη ποινή που πρέπει να του επιβάλλετε είναι ο θάνατος. Δεν μπορεί να επανέλθει σ’ αυτήν την κοινωνία και προβληματίζομαι αν θα πρέπει να βρίσκεται ανάμεσα σε ζώντες ανθρώπους, χωρίς να μπορεί να τους βλάψει», είχε πει ο εισαγγελέας της έδρας στη δίκη του Παναγιώτη Φραντζή, που σκότωσε τη γυναίκα του, Ζωή Γαρμανή, και κομμάτιασε το πτώμα της. Ωστόσο, ο Φραντζής, που παρέμεινε στη φυλακή μέχρι το 1997, όταν άρχισε να βγαίνει με ειδικές εκπαιδευτικές άδειες δημιούργησε αρκετές ερωτικές σχέσεις και όταν το 2005 αποφυλακίστηκε, δημιούργησε νέα οικογένεια και άνοιξε δικό του μίνι μάρκετ.

ΠΙΤΕΡ ΣΕΝΤΟΜ

Η ψυχολόγος του τον βοήθησε να δραπετεύσει

Την ψυχολόγο των φυλακών Κορυδαλλού κατάφερε να γοητεύσει και να αποδράσει μαζί της ένας από τους μεγαλύτερους κακοποιούς της δεκαετίας του ’90. Μεγαλωμένος στη Νέα Υόρκη, ο Πίτερ Σέντομ ήρθε σε επαφή με την οικογένεια Γρηγοράκου, που είχε το γενικό πρόσταγμα στη νύχτα. Εθισμένος στα ναρκωτικά, έφτασε στην Ελλάδα, δούλεψε γι’ αυτούς και έφτασε στην πρώτη δολοφονία όταν η τότε σύντροφός του ανακάλυψε ένα πακέτο με ναρκωτικά στο σπίτι τους. Ακολούθησαν και άλλες δολοφονίες γυναικών στην Αμερική, ληστείες και απόπειρες στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα ο Σέντομ να βρεθεί εντός των ελληνικών φυλακών. Εκεί γνωρίστηκε με την ψυχολόγο Ολγα Ατζαμόγλου. Ο ισοβίτης περνούσε ώρες στο γραφείο της κι εκείνη υποστήριζε ότι επιχειρεί να του αποσπάσει πληροφορίες. Στις 27 Μαΐου 2002 η Ολγα Ατζαμόγλου βοήθησε τον εραστή της να αποδράσει, παρουσιάζοντάς τον ως συνάδελφό της γιατρό. Τον ακολούθησε στην άλλη άκρη του πλανήτη και, τελικά, τέσσερα χρόνια αργότερα βρέθηκε νεκρή από υπερβολική δόση ναρκωτικών στην Κολομβία. Το 2008 την ακολούθησε και ο Πίτερ Σέντομ, που εντοπίστηκε σε ξενοδοχείο της Βενεζουέλας, επίσης νεκρός από υπερβολική δόση ναρκωτικών.

Υβριστοφιλία, η αδιευκρίνιστη έλξη για έναν κακοποιό

Γράφει η ΣΜΑΡΟΥΛΑ ΚΥΡΙΑΖΙΔΗ

Ψυχολόγος, δρ Σεξολογίας

 Ο όρος «υβριστοφιλία», προερχόμενος από την ελληνική λέξη ύβρις, είναι ένας σχετικά καινούργιος όρος, που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον ψυχολόγο-σεξολόγο John Money για να περιγράψει το σύνδρομο Bonnie και Clyde. Η υβριστοφιλία είναι μια μορφή σεξουαλικής παραφιλίας, κατά την οποία υπάρχει μια αδιευκρίνιστη έλξη για άτομα/άνδρες οι οποίοι έχουν διαπράξει ειδεχθή εγκλήματα, όπως φόνους ή/και βιασμούς. Συνήθως, συναντάται ως επί το πλείστον στον γυναικείο πληθυσμό.

Το σύνδρομο απαντάται σε δύο μορφές: Ως παθητική υβριστοφιλία ορίζεται η τάση των εν λόγω γυναικών να δημιουργούν ρομαντικές προσκολλήσεις με κρατουμένους, τρέφοντας αυταπάτες είτε ότι είναι αθώοι είτε ότι οι ίδιες είναι «ξεχωριστές», πιστεύοντας ότι, παρόλο που ο εραστής τους έχει καταδικαστεί, δεν θα έκανε ποτέ κακό σε εκείνες. Συνήθως νιώθουν ότι μπορούν να «αλλάξουν» τον κατηγορούμενο, διατηρώντας φαντασιώσεις διάσωσης αυτού.

Αντιθέτως, γυναίκες που ανήκουν στην επιθετική μορφή του φαινομένου, είναι πρόθυμες να βοηθήσουν τους εραστές τους με τα εγκληματικά τους σχέδια δελεάζοντας θύματα, κρύβοντας πτώματα, καλύπτοντάς τους ή ακόμα και διαπράττοντας εγκλήματα έναντι εκείνων. Ελκονται από τον εραστή τους εξαιτίας των βίαιων πράξεών του και θέλουν να λάβουν αγάπη, αλλά στερούνται της αντίληψης και της ευθυκρισίας ότι ο εραστής τους είναι ένας ψυχοπαθητικός άνθρωπος, ο οποίος τις χειραγωγεί.

Μένοντας στο ψυχολογικό υπόβαθρο κατανόησης του φαινομένου, υπάρχει μικρή έρευνα σχετικά με το γιατί οι γυναίκες έλκονται από σεξουαλικούς παραβάτες. Δεν έχουν προσδιοριστεί επαρκώς τα κίνητρα ούτε και οι λόγοι που ωθούν μια γυναίκα σε μια τέτοια αποκλίνουσα συμπεριφορά, ωστόσο, υπάρχει μια σειρά υποθέσεων για το τι το προκαλεί.

Πιο συγκεκριμένα, πολλοί επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας καταλήγουν στη βιολογική σκοπιά του φαινομένου. Σύμφωνα με αυτήν, οι γυναίκες εξισώνουν τους δυνατούς και επιθετικούς άνδρες με μια ιδανική αρρενωπότητα που βασίζεται στη δύναμη και την τραχύτητα. Δηλαδή, μπορεί να εξισώνουν αυτό το είδος βίας με την ανδρική δύναμη και στη συνέχεια να αναζητούν τρόπο να φέρουν ένα τέτοιο αρσενικό στη ζωή τους για προστασία και για να γεννήσουν απογόνους με καλές πιθανότητες επιβίωσης. Ασυνειδήτως, αναζητούν προστασία από το αντικείμενο της αγάπης τους και έλκονται από αυτό που θεωρούν ως «άλφα αρσενική» συμπεριφορά.

Επιπλέον, μια άλλη οπτική του φαινομένου είναι ότι ούσες σε σχέση με έναν άνδρα ο οποίος είναι στη φυλακή ή με έναν άνδρα που καταδικάζεται σε θάνατο, τότε αυτές ασκούν τον έλεγχο στη σχέση. Αποφασίζουν πότε θα κάνουν επίσκεψη, πότε θα αποδεχθούν το τηλεφώνημά του ή αν θα αποδεχθούν την κλήση και είναι ο πρωταρχικός σύνδεσμος αυτού του ανθρώπου με τον έξω κόσμο. Είναι ξεκάθαρο ότι βρίσκονται σε θέση ισχύος. Τέλος, μια οπτική του συνδρόμου είναι ότι αυτές οι γυναίκες λατρεύουν να είναι διάσημες με έναν διαφορετικό τρόπο, αλλά είναι οι ίδιες γυναίκες που μπορεί να ερωτευτούν έναν διάσημο ηθοποιό ή έναν ροκ σταρ. Η ενασχόληση μαζί του εκτονώνει και εξυπηρετεί άλυτες δικές τους ναρκισσιστικές ανάγκες, χωρίς να έχει να κάνει με το συγκεκριμένο πρόσωπο και την ιδιότητά του.