Στην επιστολή του, ο φερόμενος ως αρχηγός της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη», κάνει λόγο για κρατούμενους-υποχείρια που «εκβιάζουν, χτυπάνε, μαχαιρώνουν, σκοτώνουν, τρομοκρατούν, χωρίς ποτέ να τιμωρούνται». Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, οι απαγωγές και οι αιματηρές επιθέσεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας των φυλακών.

Ο Γιωτόπουλος αναφέρεται επίσης με σκληρά λόγια στον Χριστόδουλο Ξηρό, χωρίς όμως να τον κατονομάζει. Αποκαλώντας τον «επαναστάτη βαψομαλλιά» επισημαίνει ότι όταν παραβίασε τους όρους της άδειας, «παγίδεψε μια ομάδα αγωνιστών, παραμυθιάζοντάς τους ότι τάχα θα οργάνωνε τη δραπέτευσή τους από τον Κορυδαλλό». Σύμφωνα με τον Αλ. Γιωτόπουλο, οι «Πυρήνες» πήραν χαμπάρι τον Ξηρό και τον κατήγγειλαν και τον αντικατέστησαν στη θέση Α των φυλακών, με «τον κολλητό του, τον Ντόναλτσον της 17Ν», «φωτογραφίζοντας» τον Δημήτρη Κουφοντίνα.

Ο Ντένις Ντόναλτσον ήταν στέλεχος του IRA και για μία 20ετία ήταν έμμισθος πράκτορας των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών, χωρίς να τον καταλάβει ποτέ κανένας.

Δείτε παρακάτω την πλήρη επιστολή

«Κρατούμενος: Γιατί με βάζεις στην πτέρυγα Δ. Εκεί γίνονται απαγωγές και κινδυνεύω. Θέλω να πάω στην Ε.

Φύλακας: Και ποιος σου είπε ότι στην Ε δεν γίνονται απαγωγές;

Μέσα στη φυλακή το 80% των κρατουμένων κάνει χρήση ναρκωτικών. Απ’ αυτούς οι μισοί περίπου το ομολογούν ενώ οι υπόλοιποι το κρύβουν. Αν κάποιοι προτείνουν σε έναν απ’ αυτούς τους εξαρτημένους να μαχαιρώσει τον τάδε κρατούμενο με αντίτιμο να έχει δωρεάν πρέζα για ένα χρόνο, θα το κάνει χωρίς κανένα δισταγμό. Αυτήν την αλήθεια την αποδέχονται όλοι οι φύλακες, ακόμη και ο Διευθυντής του Κορυδαλλού το 2009 κ. Π.Δ. που μου είχε απαντήσει: «Ετσι θα γίνεις και ήρωας»! Την αγνοεί όμως ο Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου αρμόδιος για τις μεταγωγές και πρόεδρος της Κ.Ε.Μ. Αλλιώς δεν θα αποφάσιζε να με μεταγάγει στην πτέρυγα Ε του Κορυδαλλού. Οπου λόγω της σύνθεσης των κρατουμένων μπορεί εύκολα να επαναληφθεί η επίθεση που έγινε στον Τζωρτζάτο στο Δομοκό. Επί 6 μήνες ο υπεύθυνος της επίθεσης προσποιούνταν το φιλαράκι του Τζωρτζάτου, μέχρι να του επιτεθεί απρόκλητα την τελευταία εβδομάδα.

Ο κ. Γενικός όμως αγνοεί και κάτι άλλο σημαντικό. Ο υπεύθυνος της επίθεσης, είναι όνομα μέσα στη φυλακή. Τον γνωρίζουν οι πάντες, τόσο οι κρατούμενοι όσο και οι φύλακες. Γιατί είναι προμηθευτής στη φυλακή όπου βρίσκονταν, ασκώντας παράνομη δραστηριότητα απ’ την οποία έχει πλουτίσει. Ε λοιπόν, ο κύριος αυτός δεν πέρασε καν από Πειθαρχικό Συμβούλιο για το επεισόδιο που δημιούργησε. Επιπλέον η ΚΕΜ κι ο κ. Γενικός, τον μετήγαγαν, πρώτο απ’ όλους στην παλιά του φυλακή, όπως είχε ζητήσει, για να συνεχίσει τις αγαθοεργίες του. Ενώ είχε στο λογαριασμό του μεγάλο αριθμό μεροκάματων, στο Δομοκό επί 6 μήνες συνέχισαν να του υπολογίζουν νέα, χωρίς να ‘χει πιάσει έστω και μια μέρα τη σκούπα, γιατί το θεωρούσε υποτιμητικό! Τέλος βρίσκονταν στην πτέρυγα υπό προστασία γιατί έχει αρκετούς εχθρούς και τις δύο φορές που επιχείρησε να βγει απ’ αυτήν δέχτηκε επίθεση από ομοεθνείς του με γροθιές.

Ενα απ’ τα δύο λοιπόν συμβαίνει. ‘Η ο κ. Γεν. Γραμματέας δεν έχει ιδέα για το τι γίνεται στις φυλακές, ή έχει πέσει θύμα τοξικής παραπληροφόρησης από ανώτερα στελέχη των φυλακών. Και στις δύο περιπτώσεις είναι ακατάλληλος να αποφασίζει για τις μεταγωγές. Αφού υποστηρίζει, προστατεύει, καλύπτει τους λαθρεμπόρους της φυλακής, τους συνενόχους διεφθαρμένους φύλακες και υποθάλπει τη διαφθορά.

Λένε ότι σε ορισμένες πτέρυγες κάποιες συμμορίες κάνουν ό,τι θέλουν, επιβάλλουν τον νόμο τους. Αυτό είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι αυτό γίνεται, όχι γιατί αυτές είναι πανίσχυρες αλλά γιατί έχουν την άδεια και το πράσινο φως απ’ το Υπουργείο και τις Μυστικές Υπηρεσίες: Αν ήθελαν, σε δύο μέρες τις είχαν διαλύσει. Σε αντάλλαγμα πληροφοριών, κάποιων εξυπηρετήσεων και χρηματισμού τους επιτρέπουν να δρουν ανεξέλεγκτα, τους παρέχουν ασυλία. Κάνουν λαθρεμπόριο ναρκωτικών, κινητών, διαφόρων αγαθών, εκβιάζουν, χτυπάνε, μαχαιρώνουν, σκοτώνουν, τρομοκρατούν, εκμεταλλεύονται κρατουμένους, χωρίς ποτέ να τιμωρούνται. Η ατιμωρησία αυτή οδήγησε στην πρόσφατη θανατηφόρα απαγωγή μέσα στη φυλακή. Θα μου πούνε: Γιατί να μη δώσουν πληροφορίες στις Αρχές, αφού έτσι βοηθάνε τη Δημοκρατία; Δεν βοηθάνε τη Δημοκρατία αλλά την Κλεπτοκρατία και τη Διαφθορά. Γίνονται συνένοχοι με τα λαμόγια της φυλακής. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί είναι τα χειρότερα αποβράσματα μεταξύ των κρατουμένων.

Η κατάσταση αυτή έχει ως συνέπεια να βασιλεύει μέσα στη φυλακή η ΑΔΙΚΙΑ. Το Φλεβάρη ο κρατούμενος που έσπασε όλες τις κάμερες της ακτίνας μας, το έκανε γιατί θεώρησε ότι ήταν άδικο που δεν του άφησαν το σακ βουαγιάζ που του έφεραν, ενώ στο γειτονικό κελί τους το είχαν αφήσει. Αυτή η καθημερινή αδικία είναι απαγορευτικός παράγοντας για οποιονδήποτε σωφρονισμό. Οι κανόνες λειτουργίας της σημερινής φυλακής, όχι στα χαρτιά αλλά στην πράξη, διδάσκουν τον κρατούμενο το αντίθετο. Οτι το έγκλημα είναι προσοδοφόρο κι ότι προσδίδει αξία. Οτι είναι ανώτερο απ’ την αρετή.

Ο νεαρός κλεφτρονάκος που φυλακίστηκε, μετατράπηκε στη φυλακή σε δυνητικό γκάγκστερ. Οταν θα αποφυλακιστεί αποκλείεται να βρει κάποια εργασία με τη σημερινή κρίση και με τα ψηλά επίπεδα ανεργίας. Θα οδηγηθεί στην υποτροπή. Επιπλέον γνωρίζοντας από προσωπική πείρα αλλά και από τις διηγήσεις των συγκρατουμένων του ότι δεν πρόκειται να δικαστεί μόνο για το αδίκημα που διέπραξε αλλά για τη γενικότερη εικόνα που θα σχηματίσουν με βάση το παρελθόν του, τα γνωστά στερεότυπα και τις σκοπιμότητες, κινδυνεύει να καταδικαστεί σε βαριά ποινή. Αρα θα οδηγηθεί στην ένοπλη ληστεία, μη διστάζοντας να πυροβολήσει για να αποφύγει τη σύλληψη και τη φυλάκιση αλλά και για να εκδικηθεί για την αδικία του συστήματος. Βρίσκεται μέσα στο φαύλο κύκλο έγκλημα – φυλάκιση. Κι όσο μεγαλύτερη ποινή έχει εκτίσει τόσο μεγαλύτερη πιθανότητα έχει αυτή η εκδοχή. Απόδειξη, η αυτοκτονία του ενός απ’ τους τρεις που εντοπίστηκαν πρόσφατα στη Θεσσαλία. Προτίμησε τον θάνατο απ’ την φρίκη του σωφρονισμού. Πλήρης χρεοκοπία κι αποτυχία του σωφρονιστικού συστήματος.

Βέβαια αυτή την κόπρο του Αυγείου της διαφθοράς που έχει πάρει δυσθεώρητες διαστάσεις την έχουν δημιουργήσει επί δεκαετίες η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ο Σύριζα όμως αντί να την αντιμετωπίσει τολμηρά κι αποφασιστικά, ακολούθησε την πεπατημένη. Ο νόμος που ψήφισε δεν είναι αρκετός. Ο εξανθρωπισμός του χρεοκοπημένου συστήματος που ανακυκλώνει κι αναπαράγει το έγκλημα είναι επείγουσα ανάγκη. Χρειάζονται τολμηρές ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις σε πολλά επίπεδα. Θα αναφέρω μια σειρά από μέτρα που θεωρώ απαραίτητα χωρίς να είναι αρκετά.

Πρώτο, πρέπει να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ώστε ο κρατούμενος να έχει κάποια εποικοδομητική ασχολία που τον ενσωματώνει στην κοινωνία και να τον αποκόβει απ’ την διαρκή ενασχόλησή του με το έγκλημα. Πρέπει να δημιουργηθούν μέσα στις φυλακές, Δημόσιες Τεχνικές Επαγγελματικές Σχολές όπου οι κρατούμενοι θα μαθαίνουν μια τέχνη. Ηλεκτρολόγοι, Ηλεκτρονικοί, Μαραγκοί, Μηχανικοί αυτοκινήτων κλπ. Θα φοιτούν δωρεάν, προαιρετικά κι όταν πετυχαίνουν στις εξετάσεις θα παίρνουν ένα δίπλωμα με το οποίο θα μπορούν να εργαστούν έξω και το οποίο θα υπολογίζεται ως ευεργετικό μέτρο, για τη μείωση της ποινής.

Δεύτερο, θα πρέπει να δημιουργηθεί στο άλλο άκρο, ένας οργανισμός που δεν θα είναι η Αστυνομία, του οποίου οι υπάλληλοι-επιστήμονες θα φροντίζουν προσωπικά τον κάθε αποφυλακιζόμενο. Θα του βρίσκουν, εργασία, σπίτι, θα τον συμβουλεύουν και θα του συμπαραστέκονται.

Τρίτο, πρέπει ν’ αλλάξει όλη η ηγεσία τουλάχιστον στις φυλακές Κορυδαλλού. Διευθυντές, Εισαγγελείς, Αρχιφύλακες. Ολοι τους, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι δεν είναι άμεσοι συμμέτοχοι στη Διαφθορά, γνωρίζουν τα πάντα γι’ αυτήν και μέχρι τώρα την καλύπτουν. Δεν είναι σε θέση να την καταπολεμήσουν, να κάνουν κάθαρση. Πρέπει να έρθουν καινούργιοι, καθαροί που θα εμπνεύσουν εμπιστοσύνη στους τίμιους φύλακες. Που θα δώσουν το μήνυμα «τέρμα η φαυλότητα» κι ότι τα πράγματα αλλάζουν ριζικά.

Τέταρτο, πρέπει ν’ αλλάξει ο Ποινικός Κώδικας, η νομοθεσία για τις ποινές. Ωστε να γίνουν αισθητά μικρότερες. Δεν είναι δυνατόν να έχει η μικρή Ελλάδα όσους ισοβίτες έχει και η Ευρώπη ολόκληρη. Δεν είναι δυνατόν ο γνωστός Νορβηγός Νεοναζί που δολοφόνησε σε μερικές ώρες 87 ανθρώπους να καταδικάζεται σε 20 έτη κάθειρξη ενώ στη χώρα μας θα είχε καταδικαστεί σε 87 φορές ισόβια συν 25 έτη κάθειρξης. Δεν είναι δυνατόν να καταδικάζονται 20χρονα παιδιά σε 25 έτη κάθειρξη για μια μικρή βόμβα με πυρίτιδα, που η Δικτατορία αποκαλούσε κροτίδα.

Αποδείχτηκε ότι οι βαριές πολύχρονες ποινές όχι μόνο δεν σωφρονίζουν, δεν καταπολεμούν το έγκλημα, αλλά το αναπαράγουν σε μεγαλύτερη κλίμακα. Πρέπει να οικοδομηθεί ένας τοίχος για τις ποινές, ώστε αυτές που απαιτούν έκτιση ποινής άνω των 10 χρόνων να είναι σπάνιες.

Πέμπτο, πρέπει ν’ αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο δίδονται οι άδειες. Πρέπει να ‘ναι πραγματικά συλλογική απόφαση κι όχι ενός ατόμου. Πρέπει να σταματήσουν να δίδονται με το σταγονόμετρο, να κόβονται με στερεότυπες φράσεις, κενές περιεχομένου. Ο Αλβανός κρατούμενος που σκότωσε τον φύλακα δεν θα το έκανε, αν του έδιναν άδεια. Ούτε αυτοί που επιτέθηκαν ένοπλα στη φυλακή Τρικάλων για να δραπετεύσουν θα το έκαναν, αν τους έδιναν άδειες. Κανένας δεν θα ρίσκαρε τη ζωή του, σε ένοπλη σύγκρουση, έχοντας όλες τις αστυνομίες να τον κυνηγούν, αν ήξερε ότι θα πάρει άδεια. Θα μου απαντήσουν ότι υπήρχε κίνδυνος να μην επιστρέψουν.

Κατ’ αρχάς το ποσοστό όσων δεν επιστρέφουν είναι απ’ τα μικρότερα στην Ευρώπη. Αλλά ακόμη κι αν το κάνουν, καλύτερα να ‘ναι ελεύθεροι ορισμένοι μικρο-μεσαίοι κλέφτες, γιατί τέτοιοι ήτανε κι όχι μεγαλομαφιόζοι όπως τους βάφτισαν, παρά να ‘χουμε νεκρούς, ανάμεσα στους οποίους και η άτυχη κοπέλα στον Ισθμό. Πρέπει να εφαρμοστεί και στη χώρα μας, ο τρόπος έκτισης της ποινής, που εφαρμόζεται σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες. Οπου μετά από ορισμένα χρόνια έκτισης της ποινής επιτρέπουν στους κρατούμενους να βγαίνουν την ημέρα απ’ τη φυλακή και να εργάζονται έξω και τη νύχτα επιστρέφουν στη φυλακή.

Εκτο, θα πρέπει να σταματήσουν οι πράξεις και οι παραλείψεις της Δικαιοσύνης να χαρακτηρίζονται από δολιότητα, χωρίς βέβαια να εννοώ όλους τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης. Δεν είναι δυνατόν να αποφυλακίζεται ο γνωστός πρώην δήμαρχος με πρωτόδικη καταδίκη σε ισόβια κάθειρξη, μετά από 2,5 χρόνια φυλάκιση με δήθεν προβλήματα υγείας και «ψυχολογικά προβλήματα προσαρμογής στο περιβάλλον της φυλακής»! Εκμεταλλευόμενοι τον πρόσφατο νόμο τον οποίο ταυτόχρονα δεν σταμάτησαν να λοιδορούν.

Δεν είναι δυνατόν να φέρνουν στη φυλακή Γ’ τύπου Ε2 σε σύνολο 12 κρατούμενους, 6 Πακιστανούς απ’ τους οποίους ο ένας αυτοκτόνησε γιατί παραφρόνησε απ’ την εξοντωτική ποινή του και οι άλλοι 4 απ’ τη φυλακή ανηλίκων! Εκ των οποίων ο ένας με καταδίκη σε 25 χρόνια κάθειρξη, σε ηλικία 17 ετών, χωρίς δικηγόρο, χωρίς να γνωρίζει ελληνικά, έχοντας του φορτώσει σχεδόν όλο τον ποινικό κώδικα, πλην ανθρωποκτονίας. Καλά, πότε και πώς πρόλαβε να γίνει αρχιεγκληματίας; Δεν είναι δυνατόν ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου που έγινε και Υπουργός να υποστηρίζει στην αγόρευσή του ότι υπάρχει ηθική αυτουργία και «με απλό νεύμα στο φρύδι»! Η χιλιοεπαναλαμβανόμενη φράση-κλισέ: «Εχω εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη» το αντίθετο υπονοεί. Εχετε ακούσει ποτέ κάποιον να δηλώνει ότι έχει εμπιστοσύνη στους Μηχανικούς, στους Χειρουργούς, στους Εκπαιδευτικούς, στους Ναυτικούς κλπ.;

Είναι δυνατόν ο Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου να ισχυρίζεται ότι στη θέση Β’ των υπογείων του Κορυδαλλού δεν υπάρχει ασφάλεια όταν ο Τζωρτζάτος και εγώ εξετίσαμε εκεί την ποινή μας τα τελευταία 5 χρόνια και γνωρίζουμε ότι κανείς άλλος κρατούμενος δεν έχει πρόσβαση εκεί και άρα είναι απόλυτα ασφαλής χώρος. Είναι δυνατόν να ισχυρίζεται ότι στην πτέρυγα Ε’ όπου έχουν μεταγάγει τον Τζωρτζάτο και μετήγαγαν και μένα υπάρχει ασφάλεια όταν όλοι οι φύλακες του Δομοκού που με ρώταγαν πού βρίσκεται ο Τζωρτζάτος δεν πίστευαν στ’ αυτιά τους, προσθέτοντας: «Δεν είναι δυνατόν». Επειδή όμως το ζήτημα της ασφάλειας είναι σοβαρό και φαίνεται ότι ο κ. Γενικός Γρ. αγνοεί τα πάντα, θα του θυμίσω περιληπτικά τα εξής: Το 2008 έφεραν στον Κορυδαλλό μια κρατούμενη-μαϊμού την Ι.Γ. για ένα μήνα, μόνο για να καταθέσει ότι ο Τζωρτζάτος της έδωσε ναρκωτικά. Εκαναν έρευνα στα κελιά μας, για να παρουσιάσει ο Τύπος την εικόνα ότι έχουμε σχέση με αυτά. Εξι μήνες μετά, ο τότε διευθυντής κι ο εισαγγελέας μας ομολόγησαν ότι η υπόθεση ήταν στημένη.

Κι ο Τζωρτζάτος αθωώθηκε πανηγυρικά στο δικαστήριο. Τον Ιούλιο του 2009 έφεραν στην πτέρυγά μας για πρώτη φορά έναν άγνωστο «αντιεξουσιαστή» τον Ν.Κ. Καταγγείλαμε αμέσως το γεγονός στον Τύπο, προειδοποιώντας ότι για οποιοδήποτε επεισόδιο θα ευθύνονται αυτοί που τον έφεραν. Δεν πέρασε ένας μήνας κι επιβεβαιωθήκαμε. Είχαμε δύο σοβαρά επεισόδια τον Ιούλιο, όταν το τρίο, των «αντιεξουσιαστών» με τους δύο επαναστάτες, τον μετέπειτα βαψομαλλιά και τον κολλητό του, τον Ντόναλτσον της 17Ν, όπως τον αποκάλεσε ο Τζωρτζάτος, μας επιτέθηκαν ρίχνοντάς μας συντονισμένα αιχμηρά αντικείμενα, ενώ μας έσωσαν οι κάμερες. Μετά απ’ αυτά απαιτήσαμε και πετύχαμε να ‘χουμε δικό μας προαύλιο και να είμαστε τελείως απομονωμένοι από τους υπόλοιπους. Ετσι κερδίσαμε την παραμονή μας στη θέση Β’. Είδαν κι αποείδαν όμως ότι δεν μπορούν να φέρουν άλλους κι άλλαξαν τακτική.

Μας μετήγαγαν αιφνιδιαστικά στο Δομοκό όπου σχεδίασαν κι οργάνωσαν την επίθεση μέσω των δύο αλλοδαπών ενάντια στον Τζωρτζάτο. Και σήμερα συνεχίζουν την ίδια τακτική με τη μεταγωγή μας στην πτέρυγα Ε’ όπου η κατάσταση είναι τραγική κι ανεξέλεγκτη, με 350 κρατούμενους και δίχως κάμερες. Στην καταγγελία μας της 26-07-2009 στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» καταλήγαμε: «Είναι πια ολοφάνερο ότι μπροστά μας ξεδιπλώνεται ένα συγκεκριμένο σχέδιο που έχει εκπονηθεί από μυστικές υπηρεσίες για την εξόντωσή μας…». Κι εδώ επιβεβαιωθήκαμε. Για οτιδήποτε λοιπόν συμβεί είτε στον Τζωρτζάτο είτε σε μένα στην πτέρυγα Ε, υπεύθυνοι θα είναι ο Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου και Πρόεδρος της ΚΕΜ κ. Φυτράκης, το μέλος της ΚΕΜ επιβλέπουσα Εισαγγελέας Κορυδαλλού κ. Περιμένη και η Διευθύντρια Κορυδαλλού που γνωρίζει πολύ καλά την τοπογραφία της φυλακής.

Οταν πριν δύο-τρία χρόνια η Κύπρος ζήτησε την έκδοση του συμβολαιά Ν.Μ. που είχε δολοφονήσει 5 ανθρώπους σε 20 δευτερόλεπτα, το υπουργείο του πρόσφερε πλήρη προστασία. Τον κρατούσαν σε πλήρη ασφάλεια, σε μυστικό χώρο επί ένα χρόνο. Κι όταν ο συγκατηγορούμενός του κατέθεσε ότι ο συμβολαιάς ήταν ένας απ’ τους δολοφόνους του δημοσιογράφου Σ. Γκιόλιας, δολοφονία που παραμένει ανεξιχνίαστη, κανένας ανακριτής ή εισαγγελέας δεν πήγε να τον ανακρίνει. Κι ενώ παρόμοιες καταθέσεις, για άλλους θεωρούνται αναμφισβήτητα τεκμήρια ενοχής. Εχουμε δηλ. παροχή ασφάλειας a la cart.

Θα μου πούνε, μα γιατί επικαλούνται την ασφάλεια; Η απάντηση είναι απλή. Ολοι γνωρίζουν ότι ο επαναστάτης βαψομαλλιάς που παραβίασε πέρσι τους όρους της άδειας, παγίδεψε μια ομάδα αγωνιστών, παραμυθιάζοντάς τους ότι τάχα θα οργάνωνε την δραπέτευσή τους απ’ τον Κορυδαλλό. Αυτοί όμως στο τέλος, τον πήραν χαμπάρι και τον κατάγγειλαν. Ετσι είχε πια καεί. Επρεπε λοιπόν να τον αντικαταστήσουν με κάποιον άλλο. Εφεραν λοιπόν τον κολλητό του, Ντόναλτσον της 17Ν στη θέση Α. Και παρότι υπάρχει στεγανότητα ανάμεσα στις δύο θέσεις, φοβούνται λόγω της γειτνίασης ότι μπορεί με κάποιο τρόπο να τους σφυρίξουμε την αλήθεια και να τους χαλάσει η σούπα. Αυτό είναι όλο.

Τελειώνοντας έχω ορισμένα ερωτήματα για το τρίτο μέλος της ΚΕΜ. Τον πρόεδρο του Επιστημονικού Συμβουλίου (ΚΕΣΦ). Γιατί, ενώ το 2012 το ΚΕΣΦ αποφάσισε ότι είχα νόμιμο δικαίωμα να έχω ηλεκτρονικό υπολογιστή που μου ήταν απαραίτητος για την εκπόνηση του Διδακτορικού μου στα Μαθηματικά, δεν μου τον παραχώρησαν ποτέ; Υποχρεώνοντάς με να γεμίσω το κελί μου με δεκάδες βιβλία μαθηματικών, για τα οποία στη συνέχεια με κατάκριναν. Γιατί δεν τα μετάφεραν στο Δομοκό σε δύο μέρες, όπως μου είχε υποσχεθεί η Εισαγγελέας, παρουσία φυλάκων; Γιατί μετάφεραν τα μισά μετά από 4 μήνες, στις 23 Απριλίου κι ενώ είχε ψηφιστεί στις 20 ο νόμος που καταργούσε τη φυλακή Γ’ τύπου; Γιατί συνέχισαν να με κρατάνε στο Δομικό, για άλλους 5 μήνες και τώρα με μετήγαγαν στην πτέρυγα Ε’, πτέρυγες που είναι αδύνατο ν’ απομονωθείς, να συγκεντρωθείς για να ‘χεις την επιστημονική εργασία που απαιτεί το Διδακτορικό; Γιατί δεν ασχολήθηκαν με τη δυνατότητα, που ανέδειξε το παράδειγμά μου να σπουδάσει κάποιος κρατούμενος σε Δημόσιο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο που έχει τμήμα για φυλακισμένους, αφού δεν χρειάζεται καν να βγει απ’ τη φυλακή; Πανεπιστήμιο που χορηγεί διπλώματα ισοδύναμα μ’ αυτά που παρέχει στους κανονικούς φοιτητές.

Μετά το κανονικό δίπλωμα και τα δύο Master που πήρα το 2009 έχω την επάρκεια να διδάξω σε οποιοδήποτε Γαλλικό Πανεπιστήμιο. Τέλος πώς εξηγείται η παρακάτω αντίφαση; Οταν ένας κρατούμενος σκουπίζει τη φυλακή μια ώρα την ημέρα, που είναι χειρωνακτική εργασία, θεωρείται σωφρονισμός και σωστά υπολογίζεται ως ευεργετικό μέτρο για τη μείωση της ποινής του. Οταν όμως σπουδάζει για πάνω από 10 χρόνια Μαθηματικά και παίρνει διπλώματα, πράγμα που είναι διανοητική εργασία και σημαίνει ότι αποκλείεται να έχει άλλη εγκληματική ασχολία, δεν θεωρείται σωφρονισμός και δεν υπολογίζεται ως ευεργετικό μέτρο. Πρώτη φορά βλέπω Επιστημονικό Συμβούλιο να υποστηρίζει τόσο παράλογα πράγματα. Να μη βοηθάει την επιστημονική εργασία κάποιου κρατούμενου αλλά αντίθετα να την εμποδίζει, να την σαμποτάρει.

Αλέκος Γιωτόπουλος
Φυλακές Κορυδαλλού πτέρυγα Ε’
Σεπτέμβριος 2015

Προσθήκη, το Μάρτη 2017: Δύο σχετικά πρόσφατα γεγονότα επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. Πριν από 3 ή 4 μήνες σε αστυνομικό έλεγχο που έγινε στο κέντρο της Αθήνας, ένας αδειούχος κρατούμενος των φυλακών Χαλκίδας, που δήλωνε ανοιχτά «εγώ αν βγω, δεν ξαναγυρίζω στη φυλακή» έβγαλε ένα όπλο και αυτοπυροβολήθηκε, αυτοκτονώντας. Αλλος ένας κρατούμενος που προτίμησε το θάνατο απ’ την φρίκη του σωφρονισμού. Δεύτερο, τον Ιούλιο του 2016 ο Πρόεδρος κι ο Γ. Γραμματέας της Ομοσπονδίας των Σωφρονιστικών Υπαλλήλων δηλώνουν στον Τύπο: «Η βία, η εξαθλίωση κι η εκμετάλλευση μέσα στις φυλακές έχουν δημιουργήσει μια εικόνα κατάρρευσης του συστήματος κράτησης, που κάποιοι επιμένουν περιέργως να το αποκαλούν ως σωφρονιστικό». Κανενός δεν ίδρωσε το αυτί. Ούτε των στελεχών του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ούτε των βουλευτών, ούτε των δημοσιογράφων του πλουραλισμού, ούτε των Δικαστικών Λειτουργών, απασχολημένοι στους ομηρικούς καυγάδες για τα ευγενή ιδεώδη… των απολαβών τους και του έτους συνταξιοδότησής τους. Ούτε των καθηγητάδων της Νομικής, θεματοφυλάκων της φρικαλεότητας του σημερινού σωφρονισμού. Στην Ολλανδία και στη Γερμανία κλείνουν φυλακές λόγω έλλειψης κρατουμένων κι εδώ όλο και κτίζουμε καινούριες ανατροφοδοτώντας το έγκλημα.
Α.Γ.

Μάρτης 2017»